class b ✓

-2-

"Bizi bu saatte buraya çağırmak için iyi bir nedeniniz vardır umarım."

Saat gece yarısını çoktan geçmiş olmasına rağmen aklındaki planı uygulayan kızlar bir sonuca ulaştıklarında diğerlerini de çağırma gereği duymuşlardı. Şu an önlerinde durdukları ev tam olarak videoyu yayımlayan kişinin eviydi.

"Konuşsanıza, niye çağırdınız?"

Üşüdüğü için Jungkook'a sokulan Taehyung istediği gibi sevgilisinin sıcak kolları onu sardığında gülümsedi. "Kimin bu ev?" diye soran Hoseok uykulu bir şekilde esnedi. "O kızın evi. Hadi, ne duruyorsunuz?"

Yerden aldığı taşı evin önündeki arabaya doğru atan Jisoo tereddüt etmedi. Kızın evde tek başına olduğuna eminlerdi ve o dışarı çıkana kadar durmayacaklardı. Bu fikre ayak uydurmayan ilk kişi Yoongi oldu.

"Siz kafayı yemişsiniz. Ben gidiyorum." diyerek kafasını iki yana salladı. Ona ayak uyduran Jimin aynı şekilde peşinden ilerledi.

"Korkak çıktınız."

"Bu korkaklık değil." dedi Namjoon kaşlarını çatarak. Artık sinirleri bozuluyordu. Bu resmen bir insanın özel alanını işgal etmek ve tacize giriyordu. Neredeyse suçlu sayılırlardı. "Neden bir video bu kadar ağırınıza gitti ki? Kimse bilmiyor muydu sanki bizim neler yaptığımızı?"

Oluşan sessizlikten sıkılan Lisa elinde tuttuğu taşı arabanın yan camına fırlattı. Cam gürültüyle parçalanırken arabanın alarmı çalışmaya başlamış, sesiyle tüm sokağı kaplamıştı. "Gidelim." dedi Jungkook dişlerini sıkarak. Taehyung sesini çıkarmadan ona ayak uydurdu. Fazlasıyla uykulu olduğundan olan biten pek umrunda değildi henüz.

"Bunu neden kendinize yediremediniz anlamıyorum."

Son duydukları şey Yeonjun'un cümlesi oldu. Jungkook arabasının sürücü koltuğuna geçmeden önce Taehyung'u ön koltuğa yerleştirdi. Onunla bebeğiymiş gibi ilgilenmeyi seviyordu. Özellikle sinirlendiğinde onunla vakit geçirdiği an sakinleşirdi.

"Bizi boş yere uyandırıp buraya çağırdıklarına inanamıyorum." Taehyung elini ağzına siper ederek esnemeden önce uykulu bir şekilde mırıldanmış ve alnında hissettiği sıcak dudaklarla gözlerini kapatmıştı.

"Aptallık ediyorlar ama haberleri yok."

"Sen bir şey mi biliyorsun?" diye sordu Taehyung merakla. Boş sokaktaki tek araba onlarındı. Bu yüzden Jungkook rahatça kafasını ona çevirdi ve yarı uykulu yarı meraklı haline sırıttı. Elbette bildiği şeyler vardı. Diğerlerinin araştırmalarına güvenip bunu yapanların kim olduklarını bilmeden durmamıştı.

"O kızın anne ve babası avukat. Parayla kapanmayacak bir işe imza atıyorlar şu an."

"Yok artık. Jungkook, onları uyaralım."

"Çok geç."

"Ama Jungkook..."

"Bebeğim, bu onların seçimiydi. Biz uğraşmamaları gerektiğini söyledik."

Daha fazla üstelemeden ona hak verircesine kafasını sallayan Taehyung araba yolculuğunun ve uykudan uyanmanın verdiği etkiyle mayışmıştı. Gözleri ağır ağır kapanırken elini Jungkook'un eline doğru uzattı.

ertesi gün

"Aynı masaya mı oturacağız?"

"Biz hep aynı masaya otururuz." dedi Namjoon bakışlarını kantindeki diğer yüzlerde gezdirmeyi bırakarak. Hemen ardından Jungkook'un sol tarafına oturdu. Boş olan sağ tarafı her zaman Taehyung'a aitti. Bunu onları ilgilendirmemesine rağmen herkes bilirdi. İnsanlar bilmemeleri gereken çoğu şeyi bilirdi onlar hakkında.