Asker

Çağırıyor

"Oğlum uyandın mı?" diye soran annem ile "Evet anne." dedim.

"Hadi kahvaltı hazırladım. Çayını soğutmadan gel." demesiyle "Anne yalnız bırak da uyuyayım. Zaten sadece evde dinlenebiliyorum." dedim. 

"Beş dakikaya geliyorsun, Mekin." dedi annem ve odamdan çıktı. 

Yatmaya devam ederken telefonum çalmaya başladı. Telefona baktığımda komutanımın aradığını gördüm. Hızla yataktan kalkıp doğruldum ve telefonu açtım. 

Komutanım konuşmama bile izin vermeden "Tüm tim üyeleri bir saat içinde karargahta olsun." dedi. 

Telefonu kapatınca yüzümü sıvazladım. Dolabımdan kıyafetlerimi hızlıca çıkarıp giyerken Teğmen Göksu Türkmen'i aradım. 

"Efendim komutanım." diyerek telefonu açınca "Diğer tim üyelerine haber ver. Bir saat içinde hepiniz karargahta olacaksınız." dedim.

"Emredersiniz komutanım." deyince telefonu kapattım. 

Tamamen hazırlanınca odamdan çıktım ve "Ben çıkıyorum!" diye bağırdım. 

"Nereye oğlum?" diye sordu annem. 

"Görev çağırıyor annem." dedim. 

"Yine ne görevi? Ne zaman döneceksin?" diye sordu endişeyle. 

"Bilmiyorum. Görev ne kadar gerektirirse. İmkanım olursa seni bilgilendiririm." dedim. 

"Allah yardımcınız olsun." diyen annemin yanağından öpüp evden çıktım. Her göreve gittiğimde benim yerime ölüm haberim gelecek diye yüreği ağzında bekliyordu. 

Ben Mekin Korkmaz.  Yirmi yedi yaşındayım. Anladığınız gibi askerim. Bordo bereliyim...

Apartmandan çıktığımda bizimkilerin arabayla beklediğini gördüm. Hızlıca arabaya gidip bindim. 

"Günaydın komutanım." diyen Serdar'a "Günaydın." dedim. 

"Yeni uyanmış bu be." diyen Mehmet'e "Oğlum senin benden farkın mı var?" diye sordum. 

"Üç aydır dağdayız. Tabii evde uyuyacağım." diyen Mehmet'in bu hallerine güldüm.

Kısaca timi tanıtayım. Kim komutanımızı saymazsak tim on kişiden oluşuyor. Tim komutanımız Albay İsmail Çetin. Genelde karargahta iş yapıyor.  Biz ise sahadayız. 

Tim rütbe sırasına göre ben, Mehmet,  Göksu, Akın, Bahadır, Murat, Ali, Okan, Doğan ve aramıza yeni katılan Serdar'dan oluşuyor.