Asker

Maalesef

Mutfak sandalyesine otururken Miray sırıtarak "Bir sonraki sefere de biz onlara istemeye gideriz." dedi.

"Abicim sen vurulmadın mı? Git dinlen." dedim.

"Abi bacağımdan vuruldum. Onun için de bak burada oturuyorum." dedi Miray.

"Hazır konu açılmışken siz pot kırmadan söyleyeyim. Yeliz'in anne ve babası şehit olmuş." dedim.

Annem hüzün dolu bir sesle "Nur içinde yatsınlar." dedi.

Kapının çalmasıyla "Ben bakarım." dedim ve kapıya gittim.

Kapıyı açtığımda gördüğüm tim üyeleri ile kapıyı yüzlerine kapattım.

Kapı tekrar tıktıklanınca kapıyı yine açtım "Ulan sizin burada ne işiniz var?" diye sordum.

"Annen davet etti." diyen Mehmet'in üzerine "Anne bu davarları sen mi davet ettim?" diye seslendim.

"Ne davarı oğlum? Çok ayıp." diyen anneme ofladım.

"Ben bunların yüzünü evimde de görmek zorunda mıyım?" diye sordum.

"Maalesef evet." dedi Mehmet ve içeri girdi.

Hepsi içeri girince kapıyı kapattım ve "Göksu sen üstüne alınma ama ben bunları görmek istemiyorum. Zaten görevde bol bol görüyorum." dedim.

"Mekin bu timde bu lafı yüzsüzlük yapmadan dinleyecek tek Göksu var." dedi Mehmet.

"Hayvanlar." dedim.

Hiçbiri bunu takmadı ve salona gidip oturdular.

"Oğlum hepsini ben davet ettim. Uzun zamandır doğru dürüst oturup dinlenemediniz." dedi annem.

"İşte dinlenemedik. Bıraksaydın da herkes kendi evinde dinlenseydi." dedim.

"Sus bakayım. Anneye cevap verilmez." diyen annem tüm tim üyelerini güldürmeye yetmişti.

"Selam." diyerek gelen Yeliz'e tüm dikkat toplanınca yalandan öksürdüm.

Timdekiler önlerine dönerken annem "Hadi sizde oturun. Bende şu yemeğin altını kapatayım." dedi.

Yeliz ile birlikte ikili koltuğa otururken Mehmet bize bakıp pis pis sırıtıyordu.

Onu görmezden gelip önüme dönmüştüm ki Doğan ve Miray'ın fısır fısır konuştuğunu gördüm.

"Doğan o kadar askersin. İlla ölüme bu kadar susadıysan benim elimden olmasın. Git bir terörist seni gebertsin." dedim.

"Pardon komutanım." diyerek Miray'dan uzaklaşınca diğer tim üyelerine "Bu ilişkiyi bilip saklamanızı da size ödeteceğim." dedim.