Asker

Bırakma

Karargahtan çıkacaktım ki Mehmet kolumdan tuttu ve "Deli misin? Ayağını karargahtan çıkardığın an ölürsün." dedi.

"Karım, hamile arabada! Onu orada bırakamam." dedim.

"Onun için giderken öleceksin, Mekin! Yeliz istihbaratçı kız. Bizde askeriz. O arabanın içinde kendisini korumayı bilir. Bizde buradan arabaya kimse yaklaşmasın diye onu korumayı biliriz." dedi.

"Mehmet haklı, Mekin. Eşin için giderken sana zarar gelmesin." dedi Albay.

Tam itiraz edecekken "Bu bir emirdir, yüzbaşı." dedi.

"Emredersiniz komutanım." dedim ve mevzi aldıktan sonra düşmanlara baktım.

Arabanın en yakınındaki itlere ateş ederken Yeliz'i görmeye çalışıyordum.

Mehmet'in dediği gibi arabanın içinde kendini korumak için iyi saklanmıştı.

Geri teröristlere döndüğümde göz göze geldiğim adam ile küfür savurdm. Baba?

Bu adam baba denmesini bile hak etmiyor. Alçak puşt.

"Şuradaki baban değil mi lan?" diye soran Mehmet ile "O babam falan değil. Adı Selim Korkmaz. Şerefsizin teki." dedim.

Selim denilen alçak arabaya ateş etmesi ile tam kafasına sıktım.

Arabadan benzin damlamaya başlayınca "Siktir." dedim.

"Yeliz'i oradan çıkartmamız lazım. Birazdan araba patlayabilir." dedi Mehmet.

"Sikeyim böyle işi." dedim.

Karargahtan çıkacakken Yeliz kendini arabadan aşağı attı. O da arabanın patlayacağını fark etmişti.

Hızla karargaha gelirken ateşlenen bir kurşun ile başımdan aşağı kaynar sular döküldü.

Tam karnından kurşun yerken onca insanın dur demesini dinlemeden karargahtan çıktım.

Koşarak Yeliz'in yanına varınca hızlıca kucağıma aldım ve karargaha geri döndüm.

Yeliz nefesler içinde konuşmaya çalışırken "Sakin ol. İyi olacaksın." dedim.

Tıbbi bilgisi olan askerler başımıza toplanırken Yeliz elini karnına götürdü ve "Kızım." dedi.

Gözleri dolarken elini tuttum ve "Kendini bırakma sakın. Hastaneye gideceğiz." dedim.

Yeliz zorlanarak "Vatan sağ olsun." dedi.

Bilinci kapanırken korkuyla "Yeliz! Bırakma beni." diye bağırdım.