EGİNA ( İLK PERDE BİTTİ / KİTAP OLACAK)

25. Bölüm

(İki hafta sonra)

(Sevda'nın anlatımıyla)

Tekrardan selamlar, size birkaç şey anlatmaya geldim. Öncelikle iki hafta boyunca hiçbir şekilde Eginaya dokunmadım, bunun sebebi de hepsinin iki hafta boyunca huzurlu bir şekilde bir arada olmasını istediğim içindi ama üzgünüm iki hafta sona erdi ve benim planlarım tekrardan devreye girdi. Yapacağım planlar Eginayı ciddi anlamda zorlayacak ve en önemlisi iki saatliğine hepsinin anılarını geri getireceğim. Bu yapacağım şey de onlar için çok zor olacak çünkü hepsi birbirlerinden bir şey sakladılar ve yavaş yavaş bunları öğrenmeye başlayacaklar. Ama size asıl önemli olan şeyi söylemek istiyorum. Egina dışında bir tane daha grubum var ve onların acısı da henüz başlamadı fakat yakında onlar üzerinden de bir şeyler yapacağım. Kısacası Egina'nın çektiği acılar henüz bitmeyecek ve yeni grubumun da acısı yeni başlayacak çünkü bunların hepsi sizin Egina ve yeni grubum için sadece bir fragmandı ve üzgünüm ama daha neler yapacağımı hiçbiriniz görmediniz.

(Yazarın anlatımıyla)

Her şeyin üstünden koca bir iki hafta geçmişti ve bu süre zarfında Sevda hiçbirine bulaşmamış, onları sadece uzaktan izlemişti. Bunu yapmasının sebebi de biraz birlikte kalmalarını istemeleriydi çünkü Egina'ya iyi bir tarafının olduğunu da göstermek istemişti. Gelelim, Egina'ya. Hepsi, Eymeni gördüklerinde adeta nutukları tutulmuştu çünkü kimse Eymen'in geleceğini beklemiyordu, neredeyse hepsi Eymen'den ümidini kesmişti fakat Eymen geleceğine dair kendine söz vermişti ve şuan kardeşlerinin yanında, onlara sımsıkı sarılıyordu. Özellikle de Nilsu'ya sıkıca sarılıyor ve bir dakika boyunca bırakmıyordu. Aynısı, Nilsu içinde geçerliydi fakat bu kadar çok sarılmaları kimseyi sıkmıyordu çünkü onlar kardeştiler, onlar ikiz kardeştiler. Ayrılmamaları gerekiyordu fakat onları ayırmışlardı ve hiçbir şekilde Nilsu kardeşinden haber alamamıştı. Bu herkes için çok kötü bir şeydi fakat ikizinin canı yandığında onu seninde hissedebilmen ve yanında olamaman en kötüsüydü.

(Birinci hafta)

(Yazarın anlatımıyla)

''Neden bu kadar çok sarılıyorsunuz?''

Eymen ve Nilsu'nun kardeş olduğunu bilmeyen İldem, şaşkınlık içinde Eymen ve Nilsu'ya doğru bakıyor, ne olduğunu çözmeye çalışıyordu fakat sorduğu soruyla herkesin dikkatini Eymen ve Nilsu'dan toplayıp kendisine çekti.

''Çünkü,'' dedi, Aral fakat Eymen, İldem'in sorusuna Aral'dan daha önce cevap verdi.

''Çünkü, biz kardeşiz. Nilsu, benim ikizim.'' dedi ve gülümseyerek Nilsu'ya baktı, tekrar sıkıca sarıldıktan sonra ise geri çekilip koltukta oturuşunu dikleştirdi.

İldem, duydukları karşısında daha da şok olmuştu ve açılan ağzına doğru yavaşça ellerini götürdü, sonrasında bakışlarını Eymen ve Nilsu'dan ayırıp arkadaşlarına yöneltti ve Gediz'in gülmek üzere olduğunu gördü. Aynı şekilde başını Aral'a doğru çevirdiğinde ise o da Gediz gibi gülmek istiyor ama gülemiyordu. İldem bu duruma sinirlenmişti ve elini ağzından çekip Aral ve Gediz'e bakarak konuştu.

''Gülün de rahatlayın.'' dedi ve gözlerini devirdi. İldem'in böyle demesiyle Aral ve Gediz kendilerini tutmayı bıraktılar ve haykırarak gülmeye başladılar.

''Bu kadar komik olan ne acaba?'' diyerek sözlerine devam etti, İldem.

Eymen, İldem'e doğru döndü ve gülmemeye çalışarak konuşmasına başladı. ''Şaşırman çok komikti, sanırım ondan gülüyorlar.'' dedi ve ardından Eymen de gülüşlerini serbest bıraktı.

İldem, bu sefer gözlerini Eymen'e doğru çevirdi ve hayretler içerisinde bakakaldı. Sonrasında bakışlarını Eymen'in hemen dibinde olan Nilsu'ya doğru çevirdi ve Nilsu'ya baktı, Nilsu gülmüyordu fakat uzun bakışmalarından sonra da dayanamayıp ikisi birden gülmeye başladılar.