BİR BU EKSİKTİ! G!P (JenLisa)

YİRMİ ALTINCI BÖLÜM

O zaman Let's go Let's goooo😸

Jennie

Mutfakta birbirimize aşkımızı itiraf etmiştik. Aslında daha önce defalarca ona ondan hoşlandığımı söylemiştim ama bu sanırım ilk defa bir anlam ifade etmişti. Beni yalancılıkla suçlamamıştı. Açıkçası korkuyordum. Korkum Lisa'nın hakkında bilmediklerim yüzündendi. Soru sormamam gerekiyordu. İçimde fırtınalar kopsa da dindirmeye çalıştım.

O kadın kimdi? Lisa'ya o kadar çok benziyordu ki. Annesi olduğuna emindim. Tabi başka bir akrabası olması ihtimali de vardı.

Ah Lisa'yla mutfakta aşk ilanımızdan sonra dudaklarımız birleşemeden evin çalışanı gelmişti. Yutkunarak geri çekilmek zorunda kaldım. Çalışan mahçup bir şekilde "e-efendim, şey ben Jennie hanımın odasının hazır olduğunu söylemek için gelmiştim." Lisa'ya baktığımda çalışana gülümseyerek "pekala gerisini ben hallederim. Sen çekilebilirsin Sonya."

Ayrı odalarda mı kalacaktık? İstemiyorum. Lisa'nın kollarında uyumak istiyorum.

Lisa çalışanı gönderdikten sonra bana döndü.
Ellerini omuzlarıma yerleştirip yüzünü hafifçe bana yaklaştırdı.

"Odanı göstereyim Jennie."

Öpecek sanmıştım. Hainsin Lisa! Suratımın haline gülerek geri çekildi. Gözlerimi devirerek "bence başka bir odayı işgal etmeme gerek yok senin odanda kalabilirim Lisa."

Omuzlarımdan çevirerek arkama geçti ve beni yürütmeye başladı. "Burada olmaz Jennie. Hadi odana tıpış."

Ama bu haksızlık! Günlerdir peşinden koştum ben senin. Tabiki bunu Lisa'ya söylemedim. Ama bu savaşmayacağım anlamına gelmiyordu.

Lisa hala omuzlarımdan ittirerek beni odama sürüklerken "peki senin odan nerede? En azından ne kadar uzakta kalacağımı bileyim."
Duraksamıştı. Üst katta uzun bir alan boyunca bir sürü kapı vardı. Eliyle işaret ederek "sen bu odada kalacaksın." Parmağını dudaklarına birkaç kez vurup "mmmm ben deeeeee" parmağı benim için gösterdiği odadan en uzak noktaları işaret ederken sırıtarak bana baktı.
"Ben de hemen yanındaki odadayım Jennie."

"Güzel en azından yakınımda olacaksın." Dudaklarımı büzerek söylemiştim. İstediğim, halime üzülüp yanında kalmamı söylemesiydi. Ama sanki yemin etmiş gibi nuh diyor peygamber demiyordu. Odamın kapısına ilerleyip açtı. "Geç bakalım. Yarın erken kalkmalıyız." Kapının çerçevesine yaslanıp gömleğinin yakasıyla oynamaya başladım. Baygın bakışlarımla
"Neden? Okul yok yarın."

Gözlerini istemsizce kapatarak dudaklarını yaladı. Yakasındaki ellerimi tuttu. "Jennieee beni tahrik etmeye çalışma. Yarın çiftliği gezdireceğim sana, istemez misin?" Karanlıkta oldukça ürkütücü görünmüştü gözüme. Ama belki gün ışığında farklı olabilirdi. Mutlulukla gülümsedim "çok isterim Lisa." Tuttuğu ellerimi indirerek beni içeri doğru nazikçe itti. Kapının kolunu tutarak "iyi geceler Jennie. Sabah görüşürüz." Kapıyı kapatmadan önce seslendim. "En azından iyi geceler öpücüğü veremez misin Lisa?"

Gülümseyerek "gel buraya." Kapıya doğru heyecanla bir adım attım. "Yaklaş."
Dediğini yapıp dudaklarımı dudaklarına doğru uzattım. Gözlerim kapanmıştı. Birden dudaklarımda değil, yanağımda hissettiğim öpücükle gözlerim açıldı.
"Acele etme Jennie. Hiçbir şey için acelemiz yok." Lisa'nın bu davranışlarını beklemiyordum. Açık konuşmak gerekirse onu çok arzuluyordum. Ama bana böyle davranması da bir yandan özel hissettiriyordu. Başkalarına davrandığı gibi davranmıyordu.

Gülümseyerek başımı salladım. Aynı şekilde yanağına yumuşak bir öpücük bırakarak "İyi geceler Lisa."

Gece uyuyamamıştım. Sabah olduğunda dışardan gelen sesler dikkatimi çekmişti.
Pencereye yaklaştığımda, atların yanında bir kadın ve bir adam birbirlerinin beline sarılmış bir haldeydi. Yüzlerini göremiyordum.
Atlarla ilgilenen görevli hızla yanlarına koşup ellerini önünde birleştirip çekingence bir şeyler anlatıyordu. Bu adam Lisa'nın babası olmalıydı. Peki yanındaki kadın? Annesi mi?
Peki beni içeri davet eden kadın? Kafam çok karıştı. Lisa'ya sormak istiyorum ama açıkça ifade etti kendini. Soru sormamalıyım.

Kapım çalındığında pencereden kapıya dönerek "girin." Kapı yavaşça açıldı ve önce bir kafa içeri uzatıldı. Tanrım dünyanın en güzel kafası olabilir bu. "Günaydın Jennie. İyi uyudun mu?" Gülümsemeye çalışarak "aslında uyuyamadım. Sanırım çiftliğin havası bana yaramadı." Tamamen içeri girip yanıma geldi.
"Alışırsın zamanla." Bu söylediği daha birlikte çok zaman geçireceğiz demek oluyordu. Uykusuz kalmama rağmen enerjim yerine gelmişti birden. Boynuna atlayarak "alışırım Lisa. Seninle olacaksam her şeye alışırım." Pencereyi göstererek "hatta at bile binebilirim."

Lisa pencereye doğru baktığında dışardaki adamı ve kadını görmüştü. İfadesi değişirken beni kollarından itti. "N-ne oldu Lisa?"
Ciddi bir şekilde odadan çıkmadan önce "burada kal Jennie ne olursa olsun aşağıya inme. Anladın mı beni?"

Anlayamıyorum seni Lisa. Anlayamıyorum...

Başımla onayladım. Hızla kapıdan çıktı.
Aşağıya inmem yasaktı. Ancak pencereden izleyebilirdim.
Lisa adam ve kadının yanına gitmişti. Birbirlerinden hoşlanmadıkları çok belliydi.
Kadın Lisa'ya sarıldığında Lisa tepkisizce öylece durdu. Adam bu duruma memnuniyetsizce göz devirip, atlara bakmaya başladı. Neler dönüyor burda? Kadın Lisa'nın evinde fotoğrafta gördüğüm kadındı. Adam da aynı şekilde. Bu evde gördüğüm herkes o fotoğrafta vardı.

Lisa'ya odaklanmışken odama birinin girdiğini farketmemiştim. Omzumda bir el hissedince korkuyla ona döndüm. "Efendim beni korkuttunuz." Üzgünce "ah özür dilerim Jennie, niyetim bu değildi. Lütfen bana Mary de." Korkumu yatıştırıp gülümsedim.
"Pekala efendim. Yani Bayan Mary."
Halime gülerken dışardaki insanları pencereden görmesiyle Bayan Mary'nin de ifadesi değişmişti. Dengesini kaybedip düşeceği sırada refleksle onu tuttum ve yatağa oturmasını sağladım. "Bayan Mary iyi misiniz? Lisa'yı çağırmaya gidiyorum." Gittikçe kötüleşiyordu. Nefesleri sıklaşmaya başlamıştı.
Korkuyordum. Ne yapacağımı bilmiyordum.

Odadan çıkmak için hareketlendiğimde Lisa'nın söyledikleri beynimde yankılandı.
'Burada kal Jennie ne olursa olsun aşağıya inme. Anladın mı beni?'

Üzgünüm Lisa bu acil bir durum.

Lisa'nın sırrı ne ben de bilmiyorum arkadaşlar 🙄

.