IT MIGHT BE YOU

CHAPTER XXV

GERSON was looking bluntly at Sharmagne. The woman was still sleeping peacefully beside him. Ang sabihing tilaisa iyong panaginip ay kulang. Making love to her was, oh so surreal.

Nang gabing nagdaan na iyon ay hindi siya mapakali. Alam niya na inaakit siya nito. And that amazed him. Dahil hindi ito marunong sa ganoong gawa. Masyado itong halata. At alam niyang kung susundin niya ang likido na nananalaytay sa kanya ay gagawin niya ang gusto ng katawan niya. But no, not with Sharmagne. Ayaw niya. Iyon ang iniiwasan niyang mangyari. Hindi ang tipo nito ang para sa ganoong gabi lang. Kaya naman pinaglabanan niya iyon sa abot ng kanyang makakaya.

Inihatid na niya ito sa guest room at iniwan ito roon. Para que pa at naging best actor siya kung hindi niya iyon gagamitin; ang magkunwaring hindi siya apektado at walang pakialam sa inaakto nito. Kung nalaman lamang ng babae na kaya siya uminom sapagkat kinailangan niyang pigilan ang sarili. Nagbakasakali siya na makakatulog na kaagad kung siya ay malalasing ngunit hindi antok ang dumalaw sa kanya kundi ang napakagandang mukha at kahanga-hangang katawan ni Sharmagne. Damn those sexy shoulders. Damn those flawless skin of her. At nakita na lamang niya ang sarili na kinakatok ito. Nang halikan niya ito ay tuluyan na siyang nagparaya sa kagustuhan. He realized he had been yearning for that moment to happen. He missed those sweet lips. The taste of her skin. All about her he longed to discover.

Napakaganda nito. She is a sight to behold. Kulang ang gabing iyon upang maiparamdam niya pa rito ang mga kaya niyang ipagkaloob rito. He wanted to please her. Make her ask for more. But the thought that she was a virgin urge him to stay where she would not feel that he disrespects her. Ayaw niyang mabigla ito. Lalong lalo na ang matakot. He treated her as gentle as he could. Nararapat lamang dito iyon.

Subalit umiyak pa rin ito. Hindi niya alam ang dahilan ngunit nangamba siya ng husto. Marahil ay nasaktan ito o kung ano man ang hindi kanais-nais na nagawa niya. And he got scared seeing her cried like that. Para itong bata ngunit kakatwang hindi siya nakaramdam ng pagkainis sa inakto ng dalaga. He just understood. He told her he loves her. And he couldn't even explain why but those words just came out of his mouth. As weird as it is, he actually felt good about it.

He kissed her in the forehead. Tila ang paghalik sa dalaga ay nakakasanayan na niya. He couldn't helped it.

NAGISING si Sharmagne sa mga mumunting halik na nadarama niya sa kanyang mukha. Hindi pa man tuluyang naididlat ang mga mata ay alam na niya kung sino ang magnanakaw ng mga halik na iyon. At kaagad siyang napangiti ng makita ang gwapong mukha ni Gerson na nakatitig sa kanya.

"Good morning beautiful." Bati nito.

Hinaplos niya ang mukha nito. "Good morning handsome. What time is it?" Napatingin siya sa orasan sa side table nito. Ala-singko pa lamang ng umaga. Kaya pala may kadiliman pa sa labas ng bintana.

"Still too early. Sorry if i wake you up," ngunit base sa pilyong ngiti nito ay hindi ito talaga apologetic sa ginawa.

"You're sorry... Really?" maymapanudyong ngiti ang ibinalik niya rito.

Ang ngiti nito ay bahagyang nagkatunog. "No, actually."

Hindi pa man siya nakakaapuhap ng sasabihin ay bumaba na ang mga labi nito sa kanyang mga labi. Base sa lalim ng pagkakahalik nito sa kanya ay tila kanina pa ito nagpipigil. Sa naisip ay hindi niya mapigilang hindi mapangiti sa pagitan ng paghalik sa binata.

"Why are you smiling?" Nangingiting tanong nito ng maghiwalay sila.

"Nothing." ngunit hindi niya mapigilan na hindi mapahagikgik.

"What are you thinking?"

"Wala..." ikinawit niya ang mgakabilang braso sa leeg nito. "Kiss me." biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mapagtanto ang sinabi sa binata.