AYRILIK | Texting

°23°

Güzel okumalaaaar!

Bölüm Şarkısı: Alec Benjamin•Let Me Down Slowly
~

Düşüncelerim ve hislerim.

Hissedebildiğimiz ve hissedemediğimiz bazı duygular.

Asrın meraklı gözleriyle bakarken, bakışlarında alacağı cevaptan korkar gibi bir hâli de vardı. Hem merak ediyor, hem de kaçınılmaz son onu korkutuyordu.

Benim durumumda farklı sayılmazdı.

Hislerimden emindim belki ama Asrın'a bunu nasıl söyleyeceğimi bilemiyordum.

Hayır. Seni seviyorum, desem olmazdı, sevgilisi olan birine bunu söylemezdim, ki zaten ondan ayrılan ben olduğumdan dolayı da çok tuhaf kaçacaktı.

Bunu o gün söyleyecektim.

Evet, seviyorum, diyebilirdim ama yalan olacaktı ve işleri daha da çıkmaza sürüklemek istemiyordum.

İşler iyice kördüğüm olmadan ipleri çözmeye çalışmalıydım. Daha da bağlamayı değil.

"Neden soruyorsun?" dedim, zaman kazanmak ister gibi. Asrın'ın bakışlarında hiçbir değişiklik olmadı, "Neden cevap vermiyorsun?" dedi soruma soruyla cevap vererek. Sonra benim cevap vermemi bile beklemedi ve konuşmaya girdi.

"Berrak..." Derin bir nefes verdi. ne yapacağını, ne diyeceğini bilemiyor gibiydi. Uygun sözcükleri seçmeye çalıştı birkaç dakika. Ardından "Bir şeyleri çözüme ulaştırsak artık iyi olacak diye düşündüm."

Anlamaz bakışlarla bakmaya devam ettim. Çözüme ulaştırmamız gereken şeyleri zaten ulaştırmıştık, başka ne kalmıştı ki? "Neyi çözüme ulaştıracağız?"

"Biraz önce sorduğum soruya cevap vermesen de olur," dedi. "Ama şimdi soracağım soruyu cevaplamanı istiyorum." dedi, kendinden emin bakışlarla.

"Ne soracaksın yine Asrın? Umarım düşündüğüm konuyla ilgili değildir."
derken sesim bıkmış gibi çıkmıştı.

Tekrar bir nefes aldı. Kendimi uzun bakışmalarla dolu bir filmde gibi hissediyordum. Ne diyeceğimizi bilemiyor, birbirimizle rahat rahat konuşamıyorduk. Yıllarımı geçirdiğim; çocukluğumun baş kahramanlarından, en yakın arkadaşım, sevgilim, çocukluğum ile konuşurken zorlanıyordum.

"Tam olarak o konu ile ilgili."

"Ya, yine mi?" Başımı iki  yana salladım bıkmışçasına. "Anlaştığımızı sanıyordum."

Kaşlarını çattı. Sanki çok tuhaf bir şey söylemişim gibi baktı bana. "Anlaşmak mı? Ayrıldığımızdan beri sadece bir kez konuştuk bu konuyu ve hâlâ beni neden tek bir mesajla terk ettiğini bilmiyorum!" dedi, öfke kıvılcımı yanmıştı.

"Hiçbir şey bilmiyorum ya ben! Çocuklum âşkım beni daha dün 'Seni seviyorum.' diyor, ertesi gün mesajla 'seni sevmiyorum." deyip terk ediyor. Konuşmaya çalışıyorum, anlamaya çalışıyorum ama olmuyor!"

Benim de içimde bir yerlerde kopan fırtına dışarı çıkarken; ayların acısı, içime attıklarım, sustuğum ve dile getirmediğim cümleler, üzüntüler ve acılar tek tek dışarı çıkmaya başladığını hissediyordum.