AYRILIK | Texting

°27°

yeni bölümle selam!
Oy ve yorum yapmayı lütfen unutmayın, okumayı çok seviyor,çok mutlu oluyorum💗

bomba bir bölüm ve çok uzun! şimdiye kadar yazdığım en uzun bölüm.

Bölüm Şarkısı: Pinhani•Dünyadan Uzak
~
"Asrın, eğer biraz daha gelmezsen tek gidip her şeyi kendim halledeceğim!"

İçeriden yüksek sesli bir  "Of!" sesi duyuldu. Ardından "Geliyorum, Berrak! Biraz sabır ya, bu ne heyecan?" diye sinirli bir ses yükseldi.

Gözlerimi yumdum ve hem Asrın'a olan öfkemi hem de heyecanımı bastırmaya çalıştım. "Gel o zaman, hem sen ne yapıyorsun iki saattir orada?" diye sordum bağırarak.

"Bir şey arıyorum," diye bir söylenme duyuldu, ardından "Sonunda!" dedi kendi kendine, rahatladığı belli oluyordu.

Başımı iki yana sallayıp "Ah ah..." deyip tebessüm ettim. Öfkem bir anda azalmış, yerini buruk bir tebessüme bırakmıştı.

Sanki... Sanki tekrar eskisi gibiydik. Öyle hissediyordum.

Hayır, dedi iç sesim. Hiçbir şey daha sonuca bağlanmadı. Daha hikâye final olmadı.

"Geldim, hadi çıkalım."

Sonunda! Biraz daha gelmeseydin akşam olacaktı!

"Ne aradın o kadar saat? Kök saldım burada ben, ve eminim ki böyle olan tek kişi ben de değilim, bizimkiler de ağaç olmuştur sayende!" dedim kızgınlıkla. Sonra cevap vermesine bile beklemeden, "Neyse yürü, bunları daha sonra konuşacağız, ilgilenmemiz gereken başka bir şey var!" dedim ve ayakkabılarımı da giyip evin dış kapısını açtım. Asrın'da oflayarak arkamdan gelirken ben hâlâ heyecanıma 'dur' komutunu veremiyor, stresten ne yapacağımı şaşırıyordum.

🥀

"Hazır mısın?" dedi yumuşak bir ses. Derin bir nefes verdim.

Hazır mıydım?

Hazır olmak zorundaydım.

"Hazırım." dedim ve içeriye doğru aynı anda adım attık. Bakışlarımız; gülerek Gözde'yle uğraşan Berke'yi, sıkıntıyla arkadaşlarının saçma oyununu izleyen Rüzgâr'ı ve Berke ile şakalaşan Gözde'yi gördüğünde kalbimde bir şeylerin hareketlendiğini hissetmiştim.

Onlara doğru yürürken Asrın'la aramızda üç adım mesafe vardı.

Mesafeler... Bitmeyecek aralıklar... Tükenmeyecek uzaklıklar...

"Aaa, Asrın? Berrak? Biz de sabahtan beri buradayız da,  şimdi de evlere dağılacaktık, mâlum, hava karardı." dedi kinayeyle Gözde.

Geç kaldığımız için sinir olmuştu...

"Hepsi Asrın'ın suçu vallahi, çıkmak bilmedi!" diye ben direkt Asrın'ı hedef gösterirken bu konuşma onun hiç umurunda bile olmamış, geçip açık kumral saçları gözünün önünde dağınık duran Rüzgâr'ın yanına oturmuştu.

Ben de boş bir yere oturduğumda diğerleri de geldi ve masaya kurulduk. İlk birkaç saniye hiçbirimiz tek kelime etmezken, en sonunda Gözde lafa girdi.