AYRILIK | Texting

°13°

Bomba bir bölümle geldim!
Sizi fazla oyalamayım hadi ben
Keyifli okumalar!

Bölüm Şarkısı: Can Ozan•Sar Bu Şehri
~

7 yıl önce...

Akasya mahallesi oldukça soğuk bir gün yaşıyordu. Herkes evindeydi, her soğuk günler de olduğu gibi. Bu günlerde buluşmalar ertelenir herkes evinde sıcacık yuvasında olurdu. Tek bir kişi haricinde. Asrın Soytepe, mahallenin soğuk ve ürpertici çocuğu. Diğer çocuklar hep beraber olup oyunlar oynarken Asrın bu eğlencelerden hep geri kalır, hiçbir oyuna katılmazdı. İlk zamanlar herkes bunun için ısrar etselerde zamanla vazgeçtiler, unuttular Asrın Soytepe ve ailesini.

Tek bir çocuk hariç...

Berrak Göktürk, Akasya'nın delidolu kızı. Yardımsever, sosyal ve çok güzel. Arkadaşları ve ailesiyle koca bir dünya yaratmıştı Berrak. Rüzgâr Çapalı, Gözde Hüroğlu ve Berke Topak. Bu dört çocuk asla birbirinden ayrılmaz, bütün gün birlikte oynarlardı. Aralarına kolay kolay birini almazlardı
Ta ki Berrak Göktürk, soğuk bir günde sıkılıp sıcak evinin penceresinden o mavi gözlü çocuğu görene kadar.

Mavi gözlü çocuk, Berrak'ın oldukça dikkatini çekmişti. Karşı evin duvarına oturmuş sessizce ağlıyordu o soğuk günde. Dakikalarca onu izledi, hiç sıkılmadan. Çocuğun onu fark etmediğini sanmıştı minik Berrak. Ama yanılıyordu. Mavi gözlü çocuk da farketmişti kahverengi gözlü güzel kızı. Onunda dikkatini çekmişti kahverengi gözlü kız. O da izliyordu Berrak'ı, çaktırmadan, ara ara.

Dakikalar sonra Asrın, annesinin yanında olması gerektiğini düşündü. Yavaşça yerinden kalktı. Penceredeki güzel kıza baktı uzun uzun. Sonra ise Akasya sokağında ilerlemeye başladı.

Günler geçti. Berrak Göktürk hep aynı saatte o duvarda mavi gözlü çocuğu aradı. Ama bir daha göremedi.

Yine de o gün bir söz verdi Berrak Göktürk. O mavi gözlü çocuğu bulacak ve yaralarını hep saracaktı. Onu bırakmayacaktı, ne olursa olsun.
🥀

"Of kızım ben sizi gerçekten anlamıyorum yaa!"

Gözlerimi devirdim. "Of öyle oldu işte, ne yapabilirim?"

Rüzgar yataktan kalktı ve odanın içinde volta atmaya başladı. "E ne olacak şimdi?" dediğinde ben cevap veremeden Berke lafa atladı. "Her şeyi bok etmiş bu salaklar!"

Berke'ye sadece sinirli bakışlarımı göndermekle yetindim çünkü haklıydı. Cidden her şey berbat olmuştu ve elimden de hiçbir şey gelmiyordu.

"Yapacak bir şey yok tabii. Ama yinede neden böyle bir şey yaptığını anlamıyorum Berrak. Anladığım tek şey hâlâ Asrın'ı sevdiğin."

Dudaklarım şaşkınlıkla aralandı. Rüzgar'ın oldukça zeki biri olduğunu hep biliyordum ama yine de tam da ondan ayrıldıktan sonra nasıl böyle düşündüğünü anlayamamıştım. Ne diyecektim, nasıl inkar edecektim?Kendimi toparlamaya çalışarak "Farkındaysan ondan ayrılan benim Rüzgar. Hem sevsem niye ayrılayım be, salak mıyım ben?" dedim. Şükürler olsun ki kekelememiş, düzgünce konuşmuştum. Yine de bu cevabıma Rüzgar "Bulacağım sebebini," demişti sadece. Gözde ve Berke ise onu sevmediğime bu olaydan sonra biraz daha inanmaya başlamışlardı.

Onlar gittikten sonra bilgisayarımı alıp yatağıma uzandım ve biraz film izledim. Film bittikten sonra yemek yiyip annem ve babamla derslerime daha fazla çalışmam gerektiğini konuştuk. Onlara 'Merak etmeyin, çalışacağım.' demiştim ama buna hiç mecalim yoktu. Kafam gerçekten çok karışıktı. Bırak ders çalışmayı, yatağımdan çıkmak istemiyordum. Bana kalsa akşama kadar film izler, kitap okur, yemek yerdim. Ağlamak dışında... Şu zamanlarda oldukça sulu göz bir insan olmuştum. Neyseki annemler bunun farkında bile değillerdi çünkü daha çok geceleri, yastığıma kafamı gömüp sessizce ağlıyordum.

Asrın Soytepe. Dengelerimi altüst etmişti.

*
Altüst birleşik yazılıyormuş biliyor muydunuz ya? Şu yazma işi benim Türkçemi geliştirdi, ders çalışsam bu kadar olmazdı herhâlde sıfkglfgk

Ayayay, bizimkilerin nasıl tanıştığını öğrendik. Çok duygulu ve güzel değil mi?

Bu arada sizi diğer kurgularıma da bekliyorum, bir şans verin bence!

Beğendiğinizi umuyorum. Bir sonraki bölüm yetiştirebilirsem bugün, olmazsa yarın gelecek^^!