GÖRÜNMEZ KIZ

BULUTLU BİR TARTIŞMA

Gizem'den

Batuhan'ın kucağında Semih'in evinden çıktığımız sırada çekilmiş bir fotoğrafın altına yazılmış saçma sapan bir haberdi.  Emre hızlı hızlı soluk alırken içime korkuyu işliyordu.

"Sen evine gittiğin bu çocuğun kim olduğunu biliyor musun? Sen nasıl onun evinde kalırsın,  senin Batu'ya hislerinin bittiğini sanıyordum çok kızgınım Gizem sinirim geçene kadar görüşmeyelim, " deyip arakasına bakmadan sinirli adımlarla uzaklaştı.

Sabah sabah çok güzel bir azar işitmiş olmanın bana verdiği yetkiye dayanarak üzülmüştüm. Gerçekten üzgündüm. Benim bir şuçum yoktu ki... Oysa Emre beni hiç  dinlemedi bile. Arkasına bakmadan çekip gidişini sokakta kaybolana dek izledim.

Arkasında bulutlu bir Gizem bıraktığından haberi var mıydı? Emre böyle miydi gerçekten
? Sinirlenince lafını söyler ve kaçar mıydı?

Bu gerçekten kötü çünkü bence sorunlarımızı konuşarak daha rahat çözebiliriz.

Gözlerimden akan yaşlara engel olamadım. Sadece iki damla yanağıma süzüldü. Bunun sebebi de bana sesini yükseltmiş olmasıydı.

Emre'nin o ince ruhunu sevmiştim ben şarkılarını, gitara dokunuşu, o huzur veren sesini, gözlerindeki yumuşaklığı...

Şimdi bu hali neydi? Üzgün üzgün eve döndüm. Cebimdeki telefon titremişti . O kadar üzgündüm ki açıp bakmak istemiyordum. Bunun   Pınar olduğuna eminim. Dün geceyle ilgili bir şeyler söyleyecekti.

İkinci kez titreyince açıp baktım mesaja,

Pınar:

1. Mesaj :Gizem birazdan size geliyorum. Hazırlan işimiz var.

2. Mesaj : Hala uyanmadın mı hadi acele et?

Derken üçüncü mesaj da geldi.

3.Ben gelene kadar uyanmış ol!

Son mesajına cevaben - Uyandım- diye yazdım. Yoksa ısrarcı mesajları hiç bitmeyecekti. Odama geçip dolapta ne bulduysam üstüme geçirdim. Evden tedirgince çıkarken kapıda annemle karşılaştım.
"Gizem? " derken sorar gibi bakıyordu . Uzatmak istemediğim için sakince," Pınar ile buluşacağız. Sonra görüşürüz anne, " dedim.

Tamam anlamında başını salladı. Sanki içine doğmuş olacak ki tam kapıyı kapatırken, "Dikkatli olun! " diye uyardı.

Dışarıdaki soğuk havayı içime çekerken Pınar'ı yine titrerken gördüm. Yine montunun kollarını parmak uçlarına kadar çekmişti. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.Sakinleşmeye çalışıyordum.

" Gizem öncelikle internetteki haberi gördün mü? "diye sordu.

" Evet, "dedim umursamamaya çalışarak.

" Sen takmıyorsan sorun değil o zaman bana bak şimdi ,"deyip koluma girdi.

" Anlat bakalım," dedim.

" Batuhan ve şu Semih denen ukala işte büyük kavga yapacaklar. Sahile yakın bir yerde olacak bu kavga . Biz de gideceğiz eğer bizimkiler kaybederlerse hemen polisi arayacağız," dedi. Tehlikeli işti ama kabul edilmiştir. Emre bunu da duysa canıma okurdu.

Kaldırıma çıktık.  Yolda  kalp desenli şemsiyeyle yürüyen çiftler vardı. Bu arada yarın sevgililer günü olduğunu tamamen unutmuştum. Bir de ben sevgilimle ayrılma noktasına gelmiştim. Şimdi bunları böyle görünce içimde bir sızı oldu. Ayrılığın düşüncesi bile can yakıyordu. Düşüncelerimi bir kenara atıp odaya kilitlendim. Şimdi bana yardımcı olmayacaklarını biliyordum.