GÖRÜNMEZ KIZ

ALKIŞLAR

Multimedia :( Liana Liberato) Gizem Has

Hayır demiştim ama ısrarla beni sahneye çıkarmış ve şarkı söyletmişti. Şimdide

Alkışlayan insanlar...
Emre ye baktığımda çok mutlu görünüyordu. Şarkı ben bu sahnede biraz önce şarkı mı söyledim... rüyamı ?
Emre elimden tuttu . Bir adım geri çekilerek beni gösterdi. Elimle yüzümü kapatıp sahneden indim ve koşmaya başladım. Emre belimden tutup beni kendine çekti .

"Harikaydın " dedi . Sesi çok neşeliydi. Şuan çok yakındık ve ben bunu istemiyordum . Zaten bacaklarım titriyordu ve ayakta duramayacağımı düşünüyordum.

"Ben eve gitsem..." dedim.

"Ben bırakayım annene söz verdim." hıh şimdi anlaşıldı.

Şimdi anlıyorum annemin nereye kimle ne zaman neden sorularına maruz kalmadan evden çıkmıştım sormuyordu . Çünkü biliyordu.

Hava soğuk değildi ama bana yine de sarılarak yürüyordu. Bir kere de yanağımdan öpmüştü anında kızardım.... Hayır bu ne samimiyet de diyemedim.

Eve gelmiştik nihayet ....

Annem bizi kapıda karşıladı. Emre 'yle konuşmaya başladığında Emre' ye görüşürüz deyip odama gittim. Annem de beş dakika sonra odama geldiğinde baygın baygın baktım ... "tamam Gizem bir şey sormuyorum."Deyip odadan çıktı.

Sabah okula geldiğimde kantinde İrem ve Batu'yu gördüm . Koşarak sınıfa çıktım. Emir' le çok kısa göz göze gelmiştik. Gözlerini ilk kaçıran ben olmuştum. Batu bizim sınıfa gelmişti. İrem ile birlikte oturuyordu. (Emir 'in eski yeri) ... Batu bana bir kez bile bakmamıştı. Gözlerini bir kez olsun İrem' den ayırmıyordu. İrem bazen bana küçümseyici bakışlar atıyordu. . Ama son

Canım yanıyordu. Batuyu ve İrem 'i gördükçe daha da canım yanıyordu. Alev denizinde yüzen kalbim çelik parmaklar tarafından sıkılıyordu. Ve benim sesim çıkmıyordu.

Kıskanıyordum .

Ders bitince sınıftan ilk çıkan ben oldum . Koşarak bahçeye geldiğimde birine çarpıp durdum.

"Yavaş güzellik" dedi tatlı bir ses...

"Emre "

"Evet benim "

"Sen neden geldin"

"Seninle konuşmam gerekiyor."

"Okul çıkışını bekleyemedin mi "

"Hayır gel şuraya oturalım, "dedi ve ekledi.

"Dün çok güzeldin sesin çok güzel ve barın sahibi sana bayıldı. Seninle konuşmak istiyor belki hafta sonları gece birlikte çıkarız. Ne dersin hemen hayır deme bu yeteneğin gizli kalmamalı ve en önemlisi sana ihtiyacım var Gizem ..." dedi.

"Benim kendime bile hayrım yok ki " diye kısık sesle kendimi azarladığımda

" Kendine hakaret etmeyi kes güzelsin insan sana bakmaktan hiç bıkmaz . Seni dinlemekten de tabi konuşursan, " diye beni bana savundu.

"Emre bilmiyorum gerçekten bilmiyorum . " kafam çok karışıktı. Konuşmak istemiyordum Emre 'nin güzel yalanları hoşuma gitse de şuan bir yerlere gidip ağlamak istiyordum . Emre bana iyi geliyordu. Ben ona iyi gelmeyecektim çünkü aklımda Batu varken...

______________________________

Bu bölüm neden bu kadar kısa oldu ki...  Sanırım bu bölümün ömrü kısaymış.