GÖRÜNMEZ KIZ

SORU-2

SORU - 2

Pınar'ın bana sorduğu soruyla donup kalırken sorusunu yineledi.

"Emre'yle aranızda bir şey mi var? "

Emre 'yi sordu.Acaba Emreye mi aşıktı? Neden olmasın Emre tanıdığım en tatlı gülen insandı.

"Hey beni duyuyor musun? " diye başka bir soru sorduğunda ilk soru daha fazla ilgimi çekmişti.

"Anlamadım. " deyip gözlerimi kıstığımda

" Emre' yle sen diyorum sevgilisiniz değil mi? Emre sen geldiğinden beri bir tuhaf onu daha önce hiç böyle görmemiştim. Aşka inanmazdı o! "

Emre' yi tanıyordu.

"Sen yani Emre' yle ya onun hakkında" dilim dolana dolana bir soru sormaya çalışmıştım.

"Emre komşumuz ve bazen ona matematik çalıştırıyorum. Bu kadar aklına yanlış bir şey gelsin istemem." deyip ilk kez gülümsedi. Ben de aynı şekilde karşılık verdim.

Pınar ile biraz Emre hakkında konuştuk. Sonra aynı okulda olmamıza rağmen birbirimizi görmemize hayret ettik. İrem' den nefret ettiğini söyledi. Aynı insandan nefret ediyorduk . İşte en büyük ortak noktamız. Aslında çok fazla ortak noktamız vardı aynı kitapları okumuş aynı yazarlara hayranlık duyuyorduk. Aynı şarkıları dinliyorduk.

Bir saat kadar soluksuz konuştuktan sonra o ve annesi gittiler. İlk kez bir kız arkadaşı ediniyordum. Kendimi böylesine açabildiğim ilk yeni arkadaşımdı.

Onlar gittikten sonra elime bir kitap alıp okumaya başladım ama bir türlü kitabın içine giremediğimi hissediyordum. Emre aklımın bir köşesinde bana gülümsüyorken odaklanmam mümkün olmadı.

Sesini özlemiştim. Telefonumu yatağımın üzerinden alıp aradım. Telefonu çalıyor ama açmıyordu. Benden bağımsız, kaşlarım çatılırken telefonu kapattım. Belki bardadır ve müzik sesinden duymuyordur diye Suzan'ı aradım.

Telefon açılır açılmaz.

"Emre nerede biliyor musun?"

"Evindedir bilmiyorum."

"Yok bugün hiç gördün mü onu? "

"Evet telefonunu çaldırmış. "

Evet bu neden telefonunu açmadığını açıklıyordu.

Biraz rahatlamıştım. Peki Emre şuan neredeydi? Geriye bir seçenek kalıyor dershanede olabilir. Telefonu teşekkür edip kapattım.

Üzerime ince bir hırka alıp evden dershanenin olduğu sokağa kadar yürüdüm. Dershane binasından içeri girerken elinde deneme sınavıyla çıkan yüzü asık bir dizine insan gördüm.

Emre'yi duvara yaslanmış elindeki deneme sınavına bakıyorken gördüm. Kaşları çatık sayfaları çeviriyorken ne kadar yakışıklı olduğunu düşündüm.

Birkaç dakika onu izledim . Emre beni fark etti benim yapmak istediğim şeyi yapıp sıkıca sarıldı.

"Ne oldu? "

"Hiç sürpriz yapayım dedim." gülümseyip

"İyi yaptın. " dedi. Elini omzuma attı. Dershaneden böyle çıkarken gözleri üzerimizde hissettim. Bu rahatsız ediciydi.

Yol boyunca hiç susmadan konuştuk ona tiyatrodan bahsettiğimde katılmam konusunda ısrar etti ama benim kesindi. Emre' nin ısrarları da kararımı değiştirmiyordu.

"Emre bugün Pınar' la tanıştım."

Tepkisini merak ederek ona baktığımda biraz şaşırmıştı.

"Biraz değişik bir kızdır." Dedi .

Aynen öyleydi . İlk karşılaştığımızdaki ifadesiz hali beni çok şaşırtmıştı. Ben de onun gibiydim aslında...

Telefonum titrerken elimle cebimdeki gereksiz birkaç şeyin arasından telefonumu buldum.

"Efendim anne! "

"Batular bizde ve baban seni soruyor." evde olmadığımı bir Batular bize geldiğinde fark eden aileme de aferin!

"Tamam geliyorum. " dediğimde bizim sokağa girmiştik zaten.

Batu 'yla karşılaşmak istemiyordum. Uzun denecek bir süre kadar konuşmuyorduk zaten.

*****

Anahtarımla kapıyı açarken gözlerin üzerimde olduğunu biliyordum. Başımı kaldırıp onları selamladığımda annem:" Gizem Batu senin odanda yanına git! " dedi. Kendi kendime söylenerek odama gittim.

" Batu benim odamda ne arıyor salonda bekleyebilirdi."

Odamın kapısı aralıktı. Batu'nun sırtı kapıya dönük olduğu için içeri girdiğimi fark etmemişti. Kulağındaki telefonu gördüğümde İrem 'le konuştuğunu anladım.

"Tamam aşkım " dediğimde' aşkım' kelimesinde yaptığı gereksiz vurguya takılmıştım.

Hala varlığımdan habersiz konuşmaya devam ediyordu.

" Ama aşkım ya " deyince hıçkırık gibi kahkaham dudaklarımdan kaçıverdi.

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

YORUMSUZ GEÇMEYİN!