GÖRÜNMEZ KIZ

SENİ HİÇ SEVMEDİM

Multimedia : Pınar GÜN

Gizem'den.

Yürümekten iyice yorulmuştum . Yol kenarındaki banklardan birine yorgun bedenimi bıraktım. Batuhan birkaç adım önümde yürüdüğü için durduğumu fark etmedi. Tam ona seslenecekken Semih' in sesi duydum.

"Batuhan benim bir işim çıktı. Dönmemiz gerekiyor."

Hayır ama daha yeni gelmiştik. Batuhan oturduğumu görünce biraz şaşırsa da soluğu Semih' in yanında aldı.

"Noldu bir sorun mu var? "

Yüzündeki ifade sanki bir şeyden şüphelenmiş gibiydi.

" Bir şey mi var Semih?" diye üsteleyince

_" İşim var Batuhan sorgulama gidince konuşuruz. "dediğinde ben varım diye söylemediğini anladım.

***

Dönüş yolu çok sıkıcıydı . Bir de Pınar ayağını kayalığa sıkıştırmış. Bunu öğrenince çok güldüm.

Ama durumu iyi görünmüyordu. Ayağı mosmor olmasına rağmen iyi olduğu konusunda ısrarcıydı. Ayrıca şişmiş de...

Tabi ya daha şimdi anlıyorum. Semih bu yüzden gitmek için acele etmişti. Endişelendiğini belli etmemek için de çok çaba sarf ediyordu.

Pınar :"Gizem annen telefonda... " diye telefonunu bana uzatınca şaşırdım.

" efendim anne "

" tamam gelirim. " deyip ofladım. Neydi şimdi bu? Annem beni neden çağırmıştı? Önemli bir şeydi. Umarım öyledir. Semih beni sokağın başında bırakınca Pınar' dan özür dileyip indim.

Beş dakikaya evdeyim zaten şimdi öğreneceğiz neden çağırıldığımı.

Pınar 'dan

Ayağımın ne kadar çok acıdığını anlatamam. Canımı yakan bir başka şey de onun bana acıyarak bakmasıydı. Şefkati iyiydi. Ama bu bakışları beni yerin dibine sokmaktan başka hiçbir şey yapmıyordu . Hastaneden çıktıktan sonra eve gitmek istediğimi söyledim. Semih beni eve bırakmıştı. Anahtarımı çıkarıp kapıyı açtığımda küçük çaplı bir şok yaşadım. Suzan bizim evimizdeydi. Duyduklarım :

Annem :"o, artık bizim kızımız sen kaç sene sonra neyden bahsediyorsun? " diye bağırıyordu. Anlamaya çalıştım ama kesin yanlış anlamışımdır.

Suzan :"Benim kızım, ben öldü sanıyordum. Şimdi onu buldum ve asla kızımla aramıza giremezsiniz." Düşündüm de bizim evde benden başka kız yok acaba benden mi bahsediyorlar? Aptal tabiki benden bahsediyorlar.

"terk et bu evi seni kızımın yanında görmeyeceğim. " annem çok öfkekiydi. Ama benim kadar olamaz. Benden hep bir gerçeği sakladılar. Onları affetmeyecektim.

Böyle şeyleri hep dizilerde görür ve saçma bulurdum. Şuan bu durumda olmak zoruma gidiyordu. Kapıyı sertçe çarpıp koşmaya başladım. İnanın ayağımın ağrısı umrumda değildi. Ben bunca yıl başka bir anneye anne babaya baba demiştim. Nereye gidecektim ki.... Gizem 'lere gitsem beni hemen bulurlardı. Sonra eve dönmem için ikna etme çabaları başlardı.

Küçük bir ara sokağa girip gecekonduların önünde soluklandım. Küçük eski bir çeşme vardı. Yüzüme yıkayıp kendime geldim. Rüya değil hepsi gerçeğin ta kendisiydi. Yüzüme suyu çarptıkça gerçeklerde o kadar belirginleşti.

Belki Batuhan 'ı aramalıydım. Ya da Semih' e gitmeliydim. Göz yaşlarımı hala tutuyordum . Semih'in acıyan bakışlarını düşündüm de asla! Ona gitmeyecektim.