GÖRÜNMEZ KIZ

KABUL

Multimedia : Batuhan SÜRAT

KABUL

Sınıfa geri gittiğimde  Batu ve İrem 'in sarmaş dolaş görüntüleri karşında daha fazla dayanamayacağımı anladım. Çantamı tek omzuma alıp sınıftan çıktım. Kızlar tuvaletine gidip elimi yüzümü yıkadım. Aynaya bakıp gülümsedim."Ağlamayacağım."diye kendime tembih ettim. Saçlarımı yeniden topladım . Güçlü olmalıydım. Hiç olmamıştım  ;ama şimdi olmalıydım. Sınıfa geri dönmek istemediğim için bahçeye çıktım. Biraz önce Emre'yle birlikte oturduğumuz bankta yine Emre'yi gördüm.

"Sen gitmedin mi? " diye sorduğumda sesimden şaşkınlık akıyordu.

" Gizem senle ilk karşılaştığımda ikimizin de yeni bir arkadaşa ihtiyacı vardı. En doğrusu artık arkadaş olsak mı ne dersin mesela arkadaşım okulu kırdığına göre bu şehre de yeni geldiğine göre bende senin arkadaşın olduğuma göre..." kısaca hadi gidiyoruz dese de olurdu.

"Gidelim hadi geveze."dedim.

"Gidelim "dedi sırıtarak.

Yaklaşık üç saat boyunca şehrin hiç bilmediğim yerlerini gezdik. Çok güzel zaman geçirmiştim. Emre de halinden memnun görünüyordu. Biraz olsun kafam dağılmıştı.

"Gizem "

"Hıı.."

"Bana yardım edecek misin ?"
Birkaç saniye ona baktım ve neşeyle..

"Evet " dedim. Sanki evlenme teklif etmişti de bu kadar istekli evet demiştim.
Sahneye çıkmak beni rahatlatıyordu. Kendimi hiç olmadığım kadar güçlü ve mutlu hissediyordum. Bir an annem ve babam barda şarkı söylememe ne der diye düşündüm.

"Emre ben kabul ettim ya ailem "

" Annen senden daha hevesli"

"Nasıl yani ilk annemle mi konuştun "

"Evet o da babanla konuştu."

"Eee?"

"Kabul etti Gizem istersen bugün gidip barın sahibiyle konuşabiliriz. "

"Sen zaten her şeyi düşümmüşsün hadi gidelim bakalım. Bir işim yok okulu kırdığıma göre... " deyip sevimli sevimli gülümsedim.

"Küçükken bende okulu çok kırardım bücür" deyip elini omzuma attı.

"Bücür... sen bana bücür mü dedin ?" diye çıkmıştım ama hiç duymamış gibi yoluna devam etti.

(...)

Anıl Bey : " evet haftanın iki günü"

Emre :" hafta sonu yani "deyip açıklama yaptı.

İçeri otuz yaşlarında bir bayan girdi ve bana gülümseyip " cici kız" dedi. Ardından yüzü ciddileşti. "Anıl Bey bu kız bu ortama  uygun değil" dedi.

Anıl Bey " Biliyorum işte bu yüzden seni çağırdım. Sen bu kızı değiştireceksin ve aklımda farklı bir  şey daha var. " dediğinde heyecanlanmıştım.

"Kız biraz utangaç bu yüzden de maske takacak ve herkes' bu kız kim? 'diyecek bu şekilde bara çok insan çekeceğiz. Görünmez bir yüz çok gizemli çok. " dediğinde yüzünde çok kazanmış olan bir adam ifadesi vardı. Bunun benim için bir önemi yoktu.

Ayrıca maske işi çok hoşuma gitmişti. Sonuçta yaşım küçüktü ve kimliğim böylelikle bilinmeyecekti.

"Emre ben dün gece burada şarkı söyledim ve beni görenler oldu. Yani gizemli sayılmam herkes tahmin eder maskelinin ben olduğumu..."

" Merak etme seni tam anlamıyla kimse tanımıyor ve buraya on sekiz yaşından küçükler giremeyeceği için sizin okuldaki bücürlerde seni göremeyecek .."

Bücürler ifadesine bozulsam da bunu dert edecek kadar umursamadım.

Bardan çıkıp dakikalar içinde eve geldiğimde annemi mutfakta buldum. 

"Anlat bakalım anne kartal " diye takıldım.

"Ne anlatayım hem sen anlat niye bu saatte evdesin okuldan aradılar okulu kırmışsın.."

" Emre'yleydik bara gittik geçen gece şarkı söylediğim. "

"Kabul ettin demek ahh çok sevindim Gizem "

Annemle çok sık sohbet etmezdik ve şuan o nadir anlardan birindeydik. Ona hissettiğim her şeyi anlattım. Emreyle aramızdaki bu değişik ilişkiyi de annem hemen 'aşıksın' dedi .

Aşk deyince yüzümü buruşturdum bu kelimeyi sevmiyordum. Aşk neydi?  Bu sorunun cevabını hiç bilemeyecek olmam şans mıydı? Şanssızlık mıydı?

Akşam Batu'nun anne ve babası akşam yemeği için bizdeydi. Batu gelmemişti. Yeni arkadaşlarıyla sinemaya gitmiş bunu öğrendiğimde içime giren  acıyı, soğuk ve gece tedavi eder diye düşünüp kendimi evimizin küçük balkonuna attığımda Emre'yi gördüm . Evinin önünde bir kızla konuşuyordu. Konuşmak değilde sanki kavga ediyor gibilerdi.

"Emre ?'' diye seslendiğimde kız aksi bir şekilde bana bakıp

"Kim bu? Emre gönder şunu ben içerideyim" Eve zorla girdi.

"Selin ya" diye kapıda kalan Emre bana özür dilermiş gibi baktı.

"Gerek yok gerçekten " dedim. Eve girdim. Sanki duvarlar beni sıkıyordu boğuluyordum. Sokağa çıkma kararı aldım. Kimseyle selamlaşmadan salondan geçtim.  Üzerimdeki incecik cekete sarılıp soğuğu en derinimde hissettim. Rüzgar başımı döndürüyor kalp atışlarımı hızlandırıyordu.  İlerideki küçük oyun parkını gördüğümde adımlarımı oraya yönlendirdim. Parkta oturup biraz müzik dinledim .  Biri kolumdan hafifçe itine kadar çok farklı dünyalara dalmıştım.

"Ne kadar meraksız bir kızsın"

"Öyleyim galiba" diye sevimsizce gülümsedim.

"Anlatacağım huysuz " tek kaşımı kaldırıp bekledim.

"Selin işte bir ay önce takılmıstık bir hafta bizi görmüş senle beni el ele sana hakaret etti. Kavga ettik. Kıskanmış mı? Öyle bir şey işte..." memnuniyetsiz memnuniyetsiz anlatırken sözünü kestim.

"Boş ver sorun değil yani bana hakaret etmesi "diye açıkladım.

Başını yana yatırıp sordu : " Sen neden böylesin neden diğerleri gibi değilsin."  Kendi kendisiyle  konuşuyor gibiydi.  Başımı iki yana sallayıp gülümsedim.

"Herkes gibiyim. " diye mırıldandım.

" Değilsin. Acılı bir kuşsun ama bunu asla belli etmiyorsun. "

" Emre acılı olduğum falan yok çok iyiyim ben " deyip dudaklarımı istemsizce gerdim.

" İşte bundan bahsediyorum. " dedi ve  elini omzuma koyup beni göğsüne yatırdı.  Yumuşak bir yastık bulmuş gibi hissederken gözlerim kendiliğinden kapandı.

Hava soğumaya başlamıştı. Birbirimize  biraz daha sokulup birlikte müzik dinledik . Bazı şarkılarada birlikte eşlik ettik. Dolunay vardı.Hani filmlerdeki gibi... 

***
Pazar senfonimiz hep aynı teraneydi. Sabah erken bir kahvaltı ve ayrılış herkes ayrı ayrı programlarına dağılırdı.
Kardeşim dersanesine babam Batu'nun babasıyla balık tutmaya annem yeni komşularına gittiğinde evde yalnız kalmıştım. Saatte bakıp "Emre uyanmış mıdır?" diye düşündüm ve uyanmadı ihtimaline karşılık mesaj attım

*Günaydın  uyanınca ara :D

Aradan beş dakika geçmişti aramadığına göre daha uyanmamıştı demek. 

Bugün ilk kez çok farklı biri olarak sahneye çıkacaktım. Anıl Bey'in tabiriyle ben Görünmez Kız olacaktım.

Kapı çalınca Emre' dir diye koşarak kapıya gittim. Kapıyı açtığımda yanıldığımı gördüm.

"Batu! "

_____________________________

Görünmez Kız bu bölümde anlam kazandı bence.