GÖRÜNMEZ KIZ

GÖZLERİN : - - ; ** ^^ °° %

GÖZLERİN

Emre'ye gülümseyerek karşılık verdim. Karşısında resmen heyecanlanmıştım. Bunu fark etmiş olacak ki hafif bir kahkaha atıp, "Titriyorsun, " dedi. 

"Partinin bitmesini beklemeyelim gitmek istiyorum. "dediğimde yüzündeki gülümseme  anında silindi.

"Neden? " diye sorunca bu defa benim gülümsemem silindi.

"Benden bu kadar. Daha fazla bu ortamda olmak istemiyorum. " diye açıkladım.

" Şu an burada baş başayız. "  deyip yüzüne tatlı gülümsemesini yeniden yerleştirdi.

" Bekle zaten bu çocuklar fazla uzatmazlar ." derken çocuklar kelimesine vurgu yapmıştı.

Yüzümdeki bir tutam saçla oynarken telefonu çaldı. Sesli bir küfür edip  açtı ve birkaç kısa cevap verip kapattı.

"Üzerimi değiştireceğim çık, " dediğimde ters ters baktı ve çıktı. Nereye kaybolmuştu o biraz önceki tatlı gülümseme?

Bu elbiseyi çıkarmak istemiyordum çünkü Emre beni bugün beğenmişti. Çok mu aptalca?

Makyajımı silip odadan çıktım. Kapının yanındaki duvara yaslanmış bir şekilde buldum Emre 'yi. Elindeki telefona baktığı için beni görmemişti. Ya da ben gerçekten görünmezdim. Bu durumla çok fazla karşı karşıya kaldığım için artık yadırgamıyorum .

Karanlık koridora baktığımda iki kişi gördüm. Emir ve Elif' ti bunlar İrem'in geldiğini görmüyorlar mı? Hem beni hem onları görecekti. Dar koridorda kaçacak bir yerimiz de yoktu. İçimde iyilik bulunan bir tarafım onlara yardım etmem gerektiğini söyledi. O an Emir'i kolundan çektim . Onlarda İrem 'i gördüler . İrem bizi görmüyordu çünkü koridorun bu tarafı karanlıktı. Onları çekip Emre' nin odasına soktum. Kapıyı içeriden kilitledim. Emre kilit sesini duyduğunda oturduğu koltuktan kalkıp koşarak yanıma geldi.

"Nereye gittin? Haber vermeden! " diye bağırınca

"Emre" diye tısladım. Emir ve Elif'i göstererek.

"Teşekkür ederiz Gizem."

Emir 'in özür dilermiş gibi çıkan sesi beni şaşırttı.

Sanırım kapının yumruklanma sesi neden burada kısılı kaldığımızı açıklıyordu.

"Emre buraya gel" diye cırladı  İrem.

Ben "Hayır" anlamında başımı salladım.

"Şuan müsait değilim sonra "

"Beş dakikaya kapıda ol! " diye emir verdi.

Emre üçümüzü birlikte giyinme kabinine soktu. Elini dudaklarına götürüp "şşş" dedi. Sonra eliyle yanağıma dokunup gitti. Kapı açılma sesi ve kapanma sesi ve İrem' in iğrenç sesi kulağımızı tırmaladı.
"Görünmez denen şu salak nerede? "

" Ona salak diyemezsin! " Emre'nin bu tatlı sesi  bir de çocuksu konuşması... Emir ve Elif' e baktığımda birbirlerine iyice sokulmuşlardı . Emir Elif'i sanki İrem'den koruyor gibiydi. Aman ne aşıklar neyse Gizem kıskanma!

"Gizem parti de yoktu"

Heyy Allah'ım ya bu kızın hiç işi yok partide benim yokluğumu mu hissetmiş?  Ayrıca bunu neden Emre'ye söylüyor.

Emre susuyordu. İrem devam etti .

"O saf kızı da ikna edecektin . Ne oldu Emre ikna edemedin mi? ."

Emre hâlâ susuyordu.

"Onu ikna edecektin aptal. "

Emre' nin suskunluğunu bozacağını biliyordum.

"Çık dışarı" diye kükredi. Korkmuştuk . Odadaki herkes korkmuştu. Elif Emir' e iyice sokuldu.

İrem hiçbir şey demeden çıktı. Sanırım bu sakin çocuğu bile delirtebiliyordu.

Emre yanıma geldi. Kolumdan tutup sıkıca sarıldı.
Kulağıma  " özür dilerim"  diye fısıldadığını duyar gibi oldum.

Gözlerine baktığımda biraz önceki sinirli halinden eser yoktu. Hatta gözlerinin içi gülüyordu. Emir Elif birbirlerine bakıp bizi gösteriyordu . Utandım ve kızardığıma eminim.

***

Emre " beş dakikaya geliyorum." deyip beni barın tam ortasında bırakıp gitti.

Bar boştu. Bizim okul gitmiş anlaşılan...

Işıklar bir anda söndü. Sadece sahne aydınlıktı. Koskocaman alanda sadece Emre görünüyordu. Öylece baktım. İstediğim kadar hayran hayran bakabilirdim nasıl olsa beni görmüyordu.

Bana şarkı söyleyecekti. Bu düşünceyle heyecanım arttı.

Büyük yeminler ettim
Bir daha asla sevmeyecektim.
İnsanlar yalnızdı nasıl olsa
Kendimden yüzde bir milyon emindim.
Bir çift göz yaktı küllerimi
Sildi attı bunca yıllık ezberini
Herşeyi
Çöz azad et beni ne olur....

Sanki şarkıda bir şeyler anlatıyordu. Emre şarkının son sözlerini söylediğinde ona doğru yürüdüm. Sahneye çıktım . Emre ayağa kalktı ve elimi tuttu. Elimi göğsünün üstüne tam kalbine koydu.

"Burada bir şeyler oluyor ve ben anlamıyorum. Sensizken yanımda yokken koca bir boşluk ama senin gözlerine bakınca  buraya bir şeyler oluyor." dedi.

Ben sadece dinliyordum. Konuşsam ne söylerdim onuda bilmiyorum. Kesin saçmalardım.

Ben daha ne olduğunu anlamadan dudaklarımız  birleşti.

Geri çekildiğimde öfkeli bir ses salonda yankılandı.

"Gizem" salonda yankılanan bu ses Batu' ya aitti.

_________________________

Yoğun bir haftaydı. Sınavlar falan bölüm geç geldi . Mesaj atıp hikaye hakkında fikir verenlere teşekkürler.

Bir de olaylar hızlı ilerliyor ama bunu benim acemiliğime verin, kurgusuz bir hikaye olduğu için aklıma ne gelirse hepsini yazıyorum işte.