YAŞANMAZ YAZILIR

413 32 32
                                    

Multimedia : Batuhan SÜRAT

PINAR'DAN

" Semih, "  diye seslendim bir kez daha.

Hemen kapının  arkasında yerde boylu boyunca yatıyordu. Bu görüntüyle yıkıldım.

Semih'in biraz ilerisinde bir beden daha baygın yatıyordu. Batuhan .

Hemen ambulansı arayıp adresi verdim. Ambulansı beklerken odaları aradım ama Gizem hiçbir yerde yoktu. Kaç defa hoçkjrıklarımın arasından seslendiysemde yanıt yoktu.

Ambulansın siren sesleri beni heyecanlandırırken kapıya çıktım. Yanıp sönen ışıklar evin beyaz duvarında oynuyorken hemşireler Semih 'i ve Batuhan' ı sedyelerle evden çıkardı. Hemşirelere, "Ben de geleceğim," diye direttim ama tansiyonumu ölçüp isteğimi reddettiler.

Evde tek başıma kalmıştım. Sessizlik öyle bir hüküm sürüyordu ki geceye çıt çıkaranı yakacak gibiydi. Yalnız, güçsüz ve yıkılmıştım. Adım atmaya mecalim yoktu. Olduğum yerde dizlerimin üzerine çöktüm.

Kapıda bazı tıkırtılar olunca korku ve heyecan ince bir sızı gibi ruhumda yayıldı.

Semih 'in kardeşleri, diğer çocukların, geldiğini görünce onlara olanları anlattım.Zaten her şeyi biliyorlardı. Gizem' in kaçırıldığını...   Tabii ya o kaçırılmıştı. 

İsminin Mert olduğunu hatırladığım genç adam, "Batuhan 'a haber vermiştik sizi evden çıkaracaktı. " 

Bu her şeyi açıkladı işte...

Apar topar evden çıkışımız, bundandı.

Mert' in arabasına binip hastaneye giderken tüm bu yaşananları düşünmem için zaman oluşmuştu. Üç dakikalık yola ne düşünceler sığdı bir bilseniz .  Mesela hep kitaplarda yaşanan aksiyonu şu an yaşıyor olmak ne tuhaftı. O satırları okurken o heyecana ortak oluyorduk ama gerçeği bambaşkaydı.

Hastanenin acil kapısından girerken dizlerim zangır zangır titriyordu.

Odalarını bulduğumuzda kapıda doktorla karşılaştık. Bize uyku gazından bu halde olduklarını söyleyince  bir de azarladı.

" Siz gençler böyle tehlikeli işlere neden bayılırsınız hiç anlamam"

  Semih biz gelene kadar ayaklanmıştı. Onu yatağından kalkmak üzereyken görünce hemen yanına koşup omuzlarından bastırdım. Zorla yatağına yatırmaya çalışsamda ters bir tepki vermesinden de korkuyordum. Benim tedirgin halimi umursamadan yataktan çevik bir hareketle kalktı.

  Kapıdan çıkıp yan odaya girerken tam arkasındayım. Bir gölge gibi.

Elini ensesine götürüp Batuhan 'a kısa bir bakış attı.

" Gizem yok!" 

Bu haberi Batuhan' a Semih vermişti. İfadesiz bir sesle...

Batuhan yatağında doğrulup , soğuk bir ifadeyle "Gidelim, "  dedi.  Hastane işlerini halledip  çıktığımızda saat 23.10 du. 

Gizem başının çaresine bakamaz diye  düşündüm.  Onlara karşı çok güçsüz ilk kaçırılmamızın görüntüleri aklıma birkaç saniyeliğine akın etti.

Bir önceki kaçırılma olayında birlikteydik ve sanki her şey biraz daha katlanılabilirdi. 

Batuhan'ın delirmiş gibi hemşirelerden birine küfür ettiğini duyunca onu sakinleştirmek için koluna girdim . Semih ise gözlerini ayırmadan beni kontrol ediyordu.

GÖRÜNMEZ KIZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin