Ghost Hunt

CHAPTER 14: EX-BOYFRIEND

Keyizah's POV

Nang magising ako ay gabi na. Lumabas ako ng tent at nakita silang nag-uusap.

"Iz. Kumain ka na dito. May tinira kami sa'yong pagkain." Sabi ni Kelly.

Umupo ako sa tabi ni Cindy. Nasa huli kasi siya. Pagkatapos kumain ay nakinig lang ako sa kanilang pag-uusap.

"Ano pala ang pinag-usapan niyo ni Dominic kaninang umaga?" Tanong ni Justine kay Keziah.

"Well... casual lang naman. Kung ano daw gusto ko sa isang lalaki. Kung sakaling manliligaw daw siya sa akin kung papayag ako. Somethings like that." Saad nito.

Di ko napigilang lumuha ang mata ko dahil sa sakit na naramdaman ko. Umalis ako doon at walang sino man ang pumigil sa akin. Ilang minuto ang lumipas ay nakita kong papalapit si Miller sa akin.

"Ahmmm... Iz. I want to say sorry. Nung last week. Nung umamin ako sa'yo. But now, I don't have feelings for you at all. Nung nawala ka. Di ko namalayang nahuhulog ang loob ko kay Keziah. And worst, iba rin ang gusto. Haysss..." Saad nito.

"You don't need to say sorry. I know that, na kailangan mo lang ilabas ang nararamdaman mo. And it's normal." Saad ko ng nakangiti sa kaniya.

"Thank you. Dahil nung nawala ka. Naisip kong si Keziah ang mas gusto ko. Narealize kong ang pagtingin ko sa'yo ay isa lamang na paghanga. Pero kay Keziah iba." Sabi niya. Naramdaman ko sa kaniya na gusto niya talaga si Keziah.

"I'm happy that you found out who you loved." I said.

"Yes literally. But, she don't love me nor even like me at all." He said.

"If you want her to own you, persue her in a romantic way or in a formal way and you should not force her to like you. Wag mong pilitin na maging sa'yo ang taong gusto mo. Kung gusto mo talaga siya, you wait for the right time na mapasayo siya or you should let her go. Wag mong pilitin ang taong ayaw sa'yo. Hmm." I said. And he nod.

When we go back there, napansin kong may kasama silang iba. Isang lalaki. He is so familiar. I don't want to think that he is. Paano naman niya nalaman na andito ako. And besides, mom and dad doesn't know that we are here.

Paglingon niya ay laking gulat ko... tama ang naiisip ko siya nga. Ba't niya ako nasundan?!

"Hi LOVE!" He said.

"WHAT ARE YOU DOING HERE?! PAANO MO NALAMAN NA ANDITO AKO?! SINUSUNDAN MO BA AKO? HA?! YOU SHOULD GO NOW! I DON'T WANT TO SEE EVER AGAIN YOUR F*CKING FACE. YOU PISSED ME OFF! IDIOT! GAANO KAKAPAL ANG MUKHA MO PARA MAGPAKITA PA SA AKIN?! ILANG BESES NA KITANG ITINABOY! PERO PAULIT-ULIT NALANG! NAKAKAPAGOD NA GINO! PLEASE LET ME GO! YOU SHOULD MOVE ON! DAHIL AKO! NAKAMOVE ON NA SA'YO! IKAW ANG NAGLOKO DI BA? BA'T NGAYON IKAW NAMAN ITONG NAGHABOL?!" Sigaw ko. I can't stop my anger at him. Gusto ko siyang sigawan hanggang sa humupa ang galit ko.

"Heyyy... sis... please calm down." Sabi ng kambal ko.

"Ano? Kumalma? Ehh yung sinabi ko nga sa inyo na niloko ako nitong lalaking to, galit na galit kayo sa kaniya di ba?! Tapos ngayon pinapakalma niyo ako! Hanep naman oh!" Galit na sabi ko.

Akmang lalapit na sa akin si Gino ng pinigilan ko siya.

"Wag na wag kang lalapit sa akin. Hayop ka! Mahigit isang buwan akong di makausap ng maayos dahil sa ginawa mong pagloko sa akin. Salamat nalang sa mga kaibigan ko dahil sila ang dahilan kung bakit kita nakalimutan. Pero ngayon... ginugulo mo na naman ako. Ngayon pa talaga na may iba na akong gusto. Pero di bale, kahit wala man akong ibang gusto hindi na kita babalikan." Sabi ko. Pinunasan ko ang luha ko. Di ko alam na umiiyak ako. Dahil sa sakit na dulot niya sa akin noon.