Ghost Hunt

CHAPTER 27: ABROAD

Keyizah's POV

A year has been past and it's already our 23rd Birthday. We have just a simple celebration sa bahay, together with our family and friends. Miller, Jaspher, Gabriel, Justine and Ronnie are present also. We've been also close since we met dun sa forest. 3 years na rin pala ang lumipas yung mga nangyari.

Umupo ako sa mga nagkakatuwaang mga kaibigan namin. "Happy birthday nga pala ulit Keziah and Keyizah." Saad ni Justine habang may laman pa ang bibig.

Napatawa kami sa sinabi ni Ronnie. "Bro, ano ba. Ubusin mo muna yung kinakain mo, kaya tuloy pinagkakamalan kang patay gutom." Pang aasar ni Ronnie. Siniko siya ni Justine at napahalakhak tuloy siya.

"Excuse me lang guys. Punta muna ako ng room." Pagpapaalam ko. Napatigil sila sa asaran. "Sige lang, Iz. Take your time. Bumaba ka pagkatapos ha." Saad ni Ronnie. Tumango ako at ngumiti sa kanila bago umalis.

Nandito ako sa aming terrace nagpapahangin. Inaalala ang mga nangyari sa amin noon. Napangiti ako sa kawalan ng may sumagi sa isip ko. Dominic, where ever you are, I hope you always guiding me. I love you so much and I don't forget you every single day. I hope you're happy. Nakatingin ako sa maliwanag na buwan at madilim na kalangitan.

A couple of minutes, I decided to go downstairs again. Baka hinihintay na nila ako doon.

Pagkababa ko ay nagsisiyahan na sila. Nagkakaraoke na ang iba naming kaibigan, nangunguna na doon si Kelly.

"Keyizah, come here. Ikaw kumanta dito oh. Dali..." Pag aaya ni Kelly. Ang tinis pa naman ng boses nito gumamit pa ng microphone.

"Huwag na. Kayo nalang dyan. Alam niyo namang di ako kumakanta eh." Saad ko.

Pumunta ako ng dining para kumuha ng pagkain. Pagkatapos ay bumalik ako ng sala na kung saan nagsisiyahan.

Habang kumakain napapatawa nalang ako sa kakaibang trip nila.

Weeks past and I bought a ticket going to Hongkong Disneyland for some trip. I decided to travel alone, for my alone time too. I want to refresh my mind and experience something new in my own.

I am just waiting in the lounge area for my flight. It's 6 am in the morning and 2 hours to go before my flight.

It's 8 am already and I am going on my plane. I'm at my seat, at nasa may bintana yung upuan ko. Nang nag aayos ng aking gamit ay may umupo sa tabi. Lalaki ito at nakahoodie kaya di ko makita ang mukha niya.

Nang umaandar na ang eroplano ay ipinikit ko ang aking mga mata para makatulog kahit sandali.

Ilang oras makalipas ay nagising ako at sa tingin ko ay malapit na kami. Maya Maya ay nag announce na ang captain na lalapag na kami.

Nang pababa na kami ng eroplano ay napatingin ako sa katabi ko. Nakita ko ang kaniyang mukha dahil nahubad yung hoodie na suot niya. Napatitig ako sa kaniya. Noon ko pa talaga gustong maniwala na buhay siya pero impossible kasi di niya sinabi noon sa'kin na nandito pa ang katawan niya at di pa patay.

"Hey, Keyi- este Miss. Tutunganga ka lang ba dyan. Halos nakababa na ang mga pasaherong kasabay natin." Saad nito at namula ang pisngi ko dahil sa pinaggagawa. Nakatayo na siya at para bang inaantay ako.

"A-ahh sige. Tara na." Saad ko.

Nilagpasan ko siya dahil sa hiya na nararamdam. Oh myy Keyizah! What have you done?! Nakakahiya! Napahinga nalang ako nalang malalim.