ZÜLEYHA

22. PLAN

Merhaba arkadaşlar nasılsınız ? İnşAllah iyisinizdir...

Keyifli okumalar

🌻

🌻

🌻

Beni kendi kendimle uzun bir zaman için barıştırdığınızı biliyor musunuz? Artık, arada bir yaptığım gibi, kendi hakkımda o kadar kötü düşünmeyeceğim. Biliyor musunuz, belki hayatımda işlediğim suç ve günahı böyle bir hayat suç ve günahtan başka nedir ki? unuturum

Emin olun, öyle kederli, bunaltıcı anlarım oldu ki, ben de herkes gibi gerçek bir hayat yaşayabilecek miyim diye
kuşkulanıyordum. O anlarda gerçek dünyadan ne kadar uzakta olduğumu, duygularımın körlendiğini hissediyor,

Oysa ki çevremizde gürül gürül akan insan seli ne canlı, ne renkli bir dünyadır. Hayat kasırgasına kendilerini kaptırmış bu insanların her şeyi gerçektir: Saatleri birbirine benzemez; yeniliklerle, başka başka heyecanlarla doludur.Sınırsız sandığımız hayalde yoksulluk, tekdüzelik var.

Önüne çıkan ilk gölgenin, bir düşüncenin, güneşi karartan ilk bulutun tutsağıdır o. Hayal dünyası incinir, yorulur da... Sonsuz dedikleri hayal, sürekli bir gerginlik içinde bulunmaktan tükeniyor. Çünkü zaman geçip insan olgunlaştıkça, eski ülkülerin yerine yenilerini koyamayınca yıkıntılar arasından yeni bir şeyler bulup çıkarmak zorunluğu oluyor.

Yalnızca arkada kalan tatlı bir geçmiş gibi anımsıyorum. Bu dünyanın bana anı olarak bıraktığı yerleri zaman zaman dolaşarak, halin içinde geri gelmez geçmişi yaşamayı pek severim.

Neler anımsarım o zamanlar... Örneğin tam yedi ay önce, aynı saatte, aynı kaldırımda, şimdiki gibi yalnız başıma üzgün, hüzünlü dolaşıyordum. O günkü düşündüklerim
aklıma geldikçe bunların hiç de iç açıcı şeyler olmadığını anımsıyorum. Ama ruhum bugünküne göre daha huzurluydu, şimdiki gibi yakamı kurtaramadığım kara düşüncelerim, gece gündüz rahat vermeyen vicdan azabım yoktu. Şimdi "Hani hayaller?" diye sormaktan kendimi alamıyorum.

Umutsuzluk;
yalnızlık içinde yıllar geçecek; sarsak ihtiyarlık bastonuna dayanarak karşınıza dikilecek. Her şey hüzüne, kedere bürünecek... Yaşadığınız o parlak dünya sönecek, hayaller, sarı yapraklar gibi bir bir dökülecek...

hem yapayalnız kalmak, hem de arkandan acıyacak bir şeyin olmadığını bilmek,
çünkü yitirdiklerinin hepsi değeri sıfır
olan hayaller; ne kadar acı, değil mi?

Karşımda Eylül ve Buğlem ağızlarında pişmanım kelimesi çıksada , gözleri öyle demiyordu eminim.

" Züleyha evine davet etmeyecek misin ?"

" Kusura bakmayın kızlar edemem."

Bozulsalarda belli etmemeye çalışarak,

" O zaman dışarıda konuşsak."

" Hâyır kızlar işlerim var kusura bakmayın belki başka zaman."

Dedim ve kapıya kapattım.
Bu neydi şimdi, hem bir şey olmamış gibi kapıma geliyorlardı tekrar kapının zili çalıyordu bunlar iyice haddini aşmışlardı hayır demekten anlamıyorlardı.