Ik hoor Ava even zuchten. Het is een trieste zucht. "Ik leg het zometeen wel uit." Zegt ze. Ze draait zich om en loopt naar mijn vader. Ik blijf zitten en probeer wat op te vangen van wat ze zeggen, maar ze fluisteren zachtjes. Ik zie Ava knikken, en ze draait zich weer om. "Je vader vindt het goed als ik bloed bij je prik. Zo kunnen we er tenminste zeker van zijn." Zegt ze als ze naar me toeloopt. Zeker zijn van wat? Wat is er aan de hand? Waarom wilt niemand me vertellen waarom ik hier ben en waarom iedereen zo mysterieus doet?! In plaats van dat ik dat zeg, knik ik. Ava pakt de spuit en wrijft met haar vinger over mijn arm. Ze stopt op een plekje en kijkt me aan. "Wil je dat ik aftel?" Vraagt ze rustig. Ik schud mijn hoofd, en knijp mijn ogen dicht. Ik hoor Ava ''oke'' zeggen. Dan voel ik een prikje in mijn arm en voel hoe de naald naar binnen dringt. Het doet niet zoveel pijn, maar het blijft gewoon een vervelend gevoel. Een paar seconden later trekt Ava de spuit eruit en plakt meteen een pleister op mijn arm. Ik zie de rode vloeistof in de spuit zitten en kijk gauw weg. "Je kunt weer gaan zitten," Ava glimlacht. Ik spring van de onderzoekstafel en loop mijn vaders kant op. Hij heeft niks gezegd, maar heeft wel alles gezien. Ik ga zitten en leg mijn handen op mijn schoot. Ava gaat weer op haar draaistoel zitten en zucht even. Ze kijkt langs me, naar mijn vader. "Ik ben er nog niet zeker van, maar de kans is groot. Het is goed dat u contact met ons heeft opgenomen, meneer de Wit." Ik draai mijn hoofd en kijk naar mijn vader, die knikt. Ik voel de kleur wegtrekken uit mijn gezicht als ik zie dat hij tranen heeft in zijn ogen. Ik kijk Ava weer aan. "W-wat is er aan de hand?" Vraag ik, een beetje bang voor wat ze gaat zeggen. Nu kijkt Ava me wel aan, en ik zie verdriet in haar ogen. "Isa, we zijn nog nergens zeker van. Je bloed gaan we onderzoeken en met die resultaten kunnen we het pas echt vaststellen." "Wát vaststellen?" Ik raak een beetje geïrriteerd. Waarom zeggen ze het gewoon niet?
"We denken dat je leukemie hebt, Isa."
JE LEEST
Replay {DUTCH}
FanfictionDe ouders van de 15-jarige Isa zijn gescheiden, en daarom verhuist ze met haar vader naar Engeland. Daar leert ze Thomas Brodie-Sangster kennen, haar idool en jongen van haar dromen. Maar zodra ze een stiefmoeder krijgt en in Londen naar school moet...