Replay {DUTCH}

Hoofdstuk 29

''Hier is het!'' Zegt Thomas nadat we door een aantal gangen hebben gelopen. Hoe wil ik de weg naar het juiste lokaal ooit vinden in dit gigantische gebouw als Thomas er niet bij is?

Hij laat mijn hand los en loopt een lokaal binnen, waar al andere kinderen zijn.

Met mijn hoofd gebogen loop ik achter hem aan. Het nerveuze gevoel van net komt weer terug en het liefst wil ik omdraaien en weer wegrennen, naar mijn huis waar het veilig is.

''Isa?'' Hoor ik Thomas bezorgd zeggen.

Ik kijk op en kijk hem vragend aan.

"Gaat alles oke?" Het lijkt alsof zijn ogen zich in mijn ziel boren, en ik slik even.

"Ja hoor." Ik glimlach even zwakjes.

''Waar zijn de boeken?: Vraag ik, in een poging om het onderwerp te veranderen.

Thomas kijkt me nog even vreemd aan, maar neemt me dan toch mee naar een paar tafels die tegen de muur zijn geschoven.

Een paar kinderen kijken me nieuwsgierig aan en snel focus ik me weer op de witte vloer.

"Hallo!" Hoor ik twee stemmen opgewekt zeggen.
Ik hef mijn hoofd op en zie twee lange, mannen staan met een grijns op hun gezicht. Als je ze mannen kunt noemen dan, ze zien er nog jong uit. Beide hebben ze een zij-fringe. De 'jongvolwassene' die aan de linkerkant staat heeft donkerbruin haar en donkerbruine, bijna zwart, ogen. De andere jongen heeft pikzwart haar en ogen die eigenlijk niet echt te beschrijven zijn. Voornamelijk blauw, maar met een vleugje groen en geel erbij. De jongen met het bruine haar draagt een witte bloes met een zwart jasje, de zwartharige jongen draagt een blauw bloesje met een patroon van kleine, zwarte hartjes.

''Hoi Dan,'' Thomas glimlacht naar de jongen met de bruine haren die dus blijkbaar Dan heet, en dan naar de jongen met de zwarte haren: "Hey Phil!''

Dan glimlacht hartelijk naar Thomas en geeft hem een klein schouderklopje.

'"Leuk dat we je weer in onze klas hebben, Tom!''

''Inderdaad!'' Knikt Phil.

dan kijkt Phil mij nieuwsgierig aan.

''Wie heb je meegenomen?'' Vraagt hij.

Thomas duwt me voorzichtig naar voren en zegt: ''Dit is Isa, een nieuwe leerling die pas naar Londen is verhuist.''

''Kom je ook in onze mentorklas, zoals Thomas?'' Vraagt Dan, die nu ook zijn aandacht op mij heeft gericht.

Langzaam knik ik.

''Wat leuk!'' Zegt Phil blij.

Hij steekt zijn hand uit en voorzichtig schud ik hem.

'"Je weet dus waarschijnlijk al hoe ik heet, maar alsnog: Phil Lester.'' Hij glimlacht en zonder dat ik er iets aan kan doen verschijnt er ook op mijn gezicht een kleine glimlach.

dan loopt Dan naar me toe en ook hij schudt mijn hand.

'"Dan, Dan Howell!'' Zegt hij met een grijns en een duidelijker Brits accent dan Phil.

Ik knik, nog steeds met een glimlach op mijn gezicht.

Misschien is deze school toch niet zo erg. Dan Howell en Phil Lester lijken erg aardige mentoren. En niet te vergeten: ik zit bij Thomas in de klas.

Twee uur later zit ik weer op mijn bureaustoel.

Ik denk na over wat Thomas nog gezegd heeft. Hij zei dat Dan en Phil geweldige mentoren en leraren waren. Hij zei ook, tot mijn grote verbazing, dat ze allebei homo zijn. Ik had het helemaal niet aan hun gemerkt, niet dat dat nodig is, maar je snapt wat ik bedoel. De hele school weet het en gelukkig heeft niemand er een probleem mee. Ja, natuurlijk zijn er mensen die misschien af en toe een opmerking maken, maar blijkbaar negeren Dan en Phil het gewoon.

Thomas heeft ook gezegd dat een groot deel van de school, voornamelijk meisjes, denkt dat Dan en Phil een relatie hebben.

Ik sta op en loop naar mijn bed. Ik haal mijn pyjama onder het kussen vandaan en trek hem aan.

Met een gaap ga ikk onder het warme dekbed liggen en ik knip het lampje uit. Duisternis vult de kamer en ik voel mijn lichaam ontspannen.

Langzaam word ik meegesleurd in een diepe slaap. En het laatste ding waarover ik denk als ik in slaap val, is Thomas.