Replay {DUTCH}

Hoofdstuk 9

Toen ik eindelijk klaar was met mijn kast inruimen plofte ik op mijn bed. Het heeft wel een tijdje geduurd, omdat ik maar niet wist wat ik waar wou opbergen. Als er een ding is dat ik niet kan is het wel iets georganiseerd opruimen. Gelukkig is alles gelukt en heb ik weer wat grote verhuisdozen minder op mijn kamer. Ik word helemaal nerveus als ik me realiseer dat ik nog geen idee heb wat ik aan moet doen naar Thomas, en hoe ik überhaupt bij hem thuis kom. "O God! O God!" Roep ik bang en snelwandel rondjes door mijn kamer. Ik ren opnieuw naar mijn inloopkast. "Ik weet het echt niet!" Roep ik. "Ik heb echt geen idee!". Vermoeid laat ik me op de grond vallen, daar is tegenover de rest van mijn kamer wel wat aan gedaan. Vloerbedekking. "Ik ben hier niet klaar voor." Zeg ik zacht. "Geen wonder dat mijn vader zo reageerde, ik kan echt niet met jongens omgaan. Ik ben echt een heel ander persoon in de buurt van jongens. Ik ben minder vrolijk en enthousiast dan normaal. Ik ben stil en durf minder. En bovendien bloos ik ook nog eens. Aaaarrgggg.... vreselijk." Gisteren deed ik dat ook al, Thomas reageerde gelukkig normaal. Ik graai naar mijn telefoon en ontgrendel hem. Ik klik op google maps en zoek de route van mij naar Thomas. Ik zucht van opluchting als hij aangeeft dat het 6 minuten lopen is.

"Isa!! Kom je eten?" Hoor ik mijn vader onder aan de trap naar boven roepen. "Ik kom zo!" Roep ik terug.

Ik sta op en gooi mijn mobiel op mijn bed, dan loop ik naar onder.

Eenmaal onder aangekomen ga ik aan de keukentafel zitten. Pap zet de pannen op tafel en komt tegenover me zitten. We scheppen allebij eten op ons bord maar zeggen niks. "Schat," zegt hij na een tijdje."Wat zou je ervan vinden als je vader een nieuwe vriendin heeft?" Zodra ik dat hoor meen ik dat ik niet goed word en stik bijna in mijn eten. "Pardon?" Mijn vader kijkt me gespannen aan. "Geen zorgen, je ontmoet haar binnenkort en als je haar niet mag zal ik niet verder met haar gaan." Zou die dat echt doen voor mij? Vraag ik me af, met moeite durf ik te vragen hoe ze heet. "Ze heet Nicole, ze heeft geen kinderen." "E...e...en wanneer ontmoet ik haar dan?" Stotter ik erachteraan. "Binnenkort, maak je daar maar geen zorgen om. Ik denk dat jij je beter druk kunt maken over Thomas." Pap knipoogt naar me. Ik eet zonder ook maar iets te zeggen mijn eten leeg en loop, nadat ik mijn bord in de afwasmachine heb gezet, weer terug naar mijn kamer.

Ik loop voor de zoveelste keer naar de kast, nadat een hoop tijd is verstreken pak ik toch maar een lichte jeans met een zwarte wolle trui. Vervolgens nog een paar stoere, lage sneakers, want dat is helemaal mijn stijl. Ik leg de kleren over een stoel, zodat ik ze morgen meteen aan kan doen.
Dan pak ik wat ondergoed en mijn pyama en loop ik naar de badkamer. Ik heb bij deze besloten een douche te nemen, daar heb ik namenlijk nog geen tijd voor gehad sinds ik hier ben. Ik voel me vies.

***
Het is een uur of tien 's ochtends. Ik open mijn ogen en kijk een beetje rond door mijn kamer. Welke dag is het ook al weer? Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Ik kijk op mijn telefoon of ik nog berichten heb, ookal wist ik van tevoren van niet. Toch wel, een appje van Thomas. 'Goedemorgen'. 'Jij ook een goeie morgen!' typ ik terug.

Ik sta vrolijk op en doe mijn pyama uit, zodra ik mijn nieuwe deodorant en parfum op heb gedaan, doe ik mijn kleren aan. Ik wil niet opscheppen maar het staat me best wel goed, ik ben klaar om naar Thomas te gaan.

Als ik oorbellen, een ketting en een horloge om heb gedaan loop ik naar beneden.

Aangekomen in de keuken maak ik mezelf een heerlijke kopje thee, vervolgens pak ik een een hard broodje waar ik een plakje kaas op leg. Heerlijk.

Als ik mijn heerlijke ontbijtje op heb ga ik in de woonkamer op de bank zitten en zet de TV aan. Eventjes chillen. En straks, dan ga ik naar Thomas.