Replay {DUTCH}

Hoofdstuk 14

"Dit is Isa." Zegt Thomas tegen de jongen. "Ik heb haar ontmoet in het Café hier aan het einde van de straat." De jongen staat mij aan te staren en ik weet niet wat ik moet zeggen, ik ken de jongen, maar ik kan me zijn naam eventjes niet herinneren. "Ik zou bij haar langs gaan, maar toen kwam jij op bezoek..." zucht Thomas lachend. "Isa? Vindt je het erg dat ik Will heb meegenomen?" Nu kijken Thomas en de jongen mij allebij aan, mijn hoofd begint een beetje te gloeien. O my god, Natuurlijk! Hoe kon ik nou niet weten dat de jongen Will heette!! Dacht ik. "Neee hoor." Stotterde ik. "Gezellig, kom binnen!" De jongens moesten lachen en lopen achter me aan naar binnen. Wanneer ik met mijn nog steeds rode hoofd binnen kom zie ik mijn vader, die nog in zijn badjas koffie zit te drinken. Ik moet stiekem lachen. Mijn vader staat op en loopt naar ons toe, een moment van schaamte gaat door me heen. Hij steekt zijn hand uit naar Will en zegt:"Hallo, mijn naam is Berend. Vader van Isa." "Ik heet Will." Zegt will terug. Hetzelfde gebeurt bij Thomas. We staan elkaar eventjes geluidsloos aan te staren, Totdat Thomas voorsteld: "Zullen we naar het park gaan?" Ik stem met hem in, beter dan hier, waar mijn vader bij is. "Pap? Mag ik met ze mee?" "Ga maar." Zegt mijn vader en glimlacht naar me.

Ik trek mijn leren jasje van de kapstok en maak de voordeur open. De jongens lopen naar buiten en ik ren er achteraan. Zo stom als ik ben gooi ik de voordeur achter me dicht zonder mijn huissleutel mee te nemen, maar daar denk ik op dat moment natuurlijk niet bij na.

Na enkele minuten komen we aan bij een park met een bord waarop staat: 'St James's Park'. Het park is gigantisch, er is een groot meer en er lopen veel mensen rond, in het park staat ook een bankje en 2 goaltjes met in de linker goal een bal. "Zullen we gaan Voetballen?" Stelt Will voor. De jongens knikken naar elkaar en kijken mij aan. Dit 'afspraakje' verliep toch iets anders dan ik had verwacht. "Tuurlijk, dit hebben jullie niet tegen de verkeerde gezegt hoor!" Zeg ik lachend. "En de teams, Thomas en Isa tegen mij?" Stelt Will grijnzend voor. "Oké" zeggen Thomas en ik tegelijkertijd. "Ik wil wel bal," Zegt Will. "Dan mogen jullie goal kiezen." We kiezen de goal waar een muurtje achter staat, zodat we niet ver hoeven te lopen als Will naast schiet. Terwijl Will keeper en speler tegelijkertijd is, staat bij ons Thomas in de goal en ik op het veld. De wedstrijd gaat goed en het is heel gezellig, Ontdanks dat we 7-1 achter staan. Als ik aan de bal ben en vol enthousiasme richting de goal van Will ren blijft Will gewoon staan. Waardoor ik score. "Isa?" Vraagt Will rustig met enige schok in zijn stem. "Ja?" Vraag ik gespannen. "Hoe komt het dat je een bloedneus hebt?" Thomas komt meteen naar ons toe gerend en houdt zijn vinger onder mijn kin. "Laat me eens kijken." Zegt hij. Hij duwt mijn kin omhoog. "Heeft iemand toevallig zakdoekjes ofzo bij zich? Het ziet er ernstig uit" Niemand reageert. Uit paniek trekt Thomas zijn witte t-shirt uit en geeft het aan mij. "Dat is zonde!" Zeg ik. "Ik heb wel meer t-shirtjes." Zegt hij. "Dit is eventjes belangrijker." Met enige twijfel neem ik het shirtje aan en hou mijn neus ermee vast. We gaan met zijn drieën op het bankje zitten. Ik in het midden, met Thomas rechts van me en Will links. "Weet je wat de oorzaak zou kunnen zijn?" Ik schud mijn hoofd en begin rode ogen te krijgen. Thomas slaat een arm om me heen, "doe maar rustig." Fluistert hij. "Alles komt goed." Waarbij ik voorzichtig mijn hoofd op zijn schouder leg.