Replay {DUTCH}

Hoofdstuk 30

Wanneer ik de volgende ochtend wakker wordt en mijn eerste blik op de stapel boeken valt, weet ik hoe laat het is. Kaften. En raad eens waar ik echt slecht in ben? Precies ja, kaften. Ik voel de bui al hangen, dus besluit ik me nog maar eens om te draaien. Ik weet niet hoe laat het is, maar ik blijf nog even liggen.

Als ik even later mijn ogen open doe, en met mijn ochtendblik op mijn wekker zie dat ik nog een uur heb geslapen, vind ik dat het tijd is om op te staan. Wanneer ik mezelf omdraai om mijn boeken nog eens te bekijken zijn ze nergens te bekkenen. Waar zijn mijn boeken? Een uur gelden waren ze er nog! Het enige positieve is dat ik nu wel meteen goed wakker ben. Ik stap uit bed en doe mezelf makelijke kleren aan. Ik loop mijn kamer uit om vervolgens haastig naar beneden te lopen. Halverwege de trap hoor ik dat bekende stemmen beneden met elkaar aan het praten zijn. Twee stemmen, om precies te zijn. Om de stemmen goed te kunnen observeren wacht ik terwijl ik aandachtig luister, vervolgens loop ik rustig de laatste traptreden naar beneden. Als ik om de hoek kijk zie ik mijn vader aan de keukentafel zitten, met tegenover hem Nicole. Als ik beter kijk zie ik dat aan het uiteinde van de tafel mijn stapel boeken ligt. Het duurt niet lang totdat Nicole opmerkt dat ik om de hoek sta te kijken. "Goedemorgen!" Zegt ze vrolijk terwijl ze haar hand in de lucht steekt. "Ben je er klaar voor?" Zegt ze er lachend achteraan. Aangezien ik met mijn gestresste hoofd en vervelende ochtendhumeur geen subtiel antwoord kan bedenken loop ik maar gewoon naar ze toe. Wanneer ik de keukentafel nader zie ik ook dat ik mijn kaftspullen er al liggen. Ik schuif een stoel naast Nicole naar achter en ga zitten. Voordat ik mijn stoel goed aan kan schuiven zegt mijn vader: "Ik moet naar het café van Mike, even iets ophangen ofzo. Ik weet het niet precies, maar het punt is dat ik moet gaan." "Ja," vult Nicole hem aan. "En wij gaan gezellig samen kaften!"