Replay {DUTCH}

Hoofdstuk 2

Pov Isa

"papa, waarom kunnen we niet gewoon in Nederland blijven wonen!?" Vroeg ik. "Dat is een lang verhaal schat, ga jij maar gewoon je koffer in pakken, dan hebben we tenminste een onderwerp om over te praten als we in het vliegtuig zitten." Chagerijnig liep ik naar boven.

Ik had mijn gigantische koffer al zo ver als nodig ingepakt, ik hoefde alleen nog maar mijn toilettas, telefoonoplader, mijn sierradentasje ect. erin te doen. Zo'n spulletjes die je de ochtend van tevoren nog snel nodig hebt. Zodra ik zeker weet dat ik alles in mijn koffer heb rits ik hem dicht en zet ik hem rechtop.
"Papa, ik ben klaar! Kun je me even komen helpen met tillen?" "Jaja... ik kom zo, kom maar naar beneden en laad alles wat benden staat maar alvast in de taxi!" "Oke, ik kom eraan!"

Als alles in de taxi is geladen ploffen mijn vader en ik op de achterbank, richting het vliegveld.

Tijdens de taxirit kijk ik nog eens aandachtig en zwijgend om me heen, het zal voorlopig de laatste keer zijn dat ik hier kom.

Eenmaal aangekomen op het vliegveld laden we onze koffers uit, betaald mijn vader de taxichaffeur en lopen we naar binnen. We kunnen bijna meteen onze koffers inchecken, omdat het niet heel druk is.
We banen ons een weg door het waanzinnig grote vliegveld, en het lukt ons uiteindelijk om zonder problemen langs de douane te komen. Waarna we in een gigantische hal belanden.
"Isa schiet eens een beetje op, ik heb er niet bepaald zin in om het vliegtuig te missen!" "Jaaa pap, ik loop zo snel ik kan!" BOEM in alle stress en drukte in mijn hoofd liep ik tegen een man aan, hij keek me boos aan. "Meisje! Kijk een een beetje uit!" nu werd ik echt helemaal gek van al die zeurende mensen. "Isa opschieten!!" hoorde ik mijn vader weer roepen" "Jaaaaaa, ik kom toch al!!" voordat ik weg liep wierp de man mij nog een dodelijke blik toe.

"Kijk, we zijn gewoon op tijd!" zei ik met een geërgerd gezicht. "Jaja... maar als het aan jou lag gelegen liepen we hier nu nog steeds rond." "Niet zeuren, we zijn toch op tijd.." kaatste in terug.

*Aangekomen in Engeland*
"Isaaaa, we zijn er!!" roept mijn vader iets te blij. "Huuu? wat.. waar?" "Je bent in Engeland" zei mijn vader zo overdreven mogelijk. Ik rolde met mijn ogen. "Oke, maar waar moeten we heen? Waar is ons huis?" zei ik gespannen. "Rustig, we moeten naar Piccadilly Circus 27." "Circus!?" zei ik en barste in lachen uit. Mijn vader gaf me een stomp tegen mijn schouder. "Ja.. wacht maar tot we daar zijn! ik bel wel even een Taxi," lachte hij.