Masumiyet ( Tamamlandı )

9. Bölüm

Pastaneden çıkmış Neriman teyzeye ekmeğini götürüyordum. Bugün beni aramıştı beni görmek istediğini söylemişti. Bende bir eksiği olup olmadığını sormuştum, utana sıkıla ekmek istediğini söylemişti.

Sarı müstakil ev Latif'lerin eviydi. Evin önüne geldiğimde kapıyı çaldım. Neriman teyze beni bekliyor olacak ki, hemen kapıyı açmıştı. Güler yüzle beni karşıladı, evden kek kokusu yükseliyordu. Elimdeki ekmeği uzattığımda bana parasını verdi almadım, bu seferlik benden olacağını söyledim.

Başta kabul etmesede bir daha sefere parasını kabul etmezsem, bir daha aldırmayacağını söylemişti. Söz Latif'ten açılmıştı, utana sıkıla anlatmıştım aramızda geçenleri. Zaten bildiğini sadece oğlunun cesaret edip bana açılamadığını söylemişti. Biraz olsun rahatlamıştım, ayağa kalkıp mutfağa gitmişti. Bir süre sonra elinde tepsi ile yanıma geldi.  Çay ve kokusundan tanıdığım kek ile yanıma oturdu.

" Hadi kızım ye sen seversin. Latif hep söylüyordu keki sevdiğini."

Kek parçası boğazımdan zor geçmişti, Latif benim kanayan yaramdı onu çok özlemiştim. Her ne kadar telefonda konuşsak bile yetmiyordu. Neriman teyze anlamıştı benim üzüldüğümü, başka konu açmıştı. Saate baktığımda geç olduğunu gördüm. Neriman teyzeye teşekkür edip eve doğru yola çıktım.

Neriman teyze hep gelmemi, evde tek başına sıkıldığını söyledi. Elimden geldiği sürece yalnız bırakmazdım. Annem neden bu kadar geç kaldığımı sorup duruyordu, ona söylememiştim. Sadece işlerin bu aralar yoğun olduğunu, geç kaldığımı söyledim. Odama geçtiğimde Latif'in bana hediye ettiği kolyeyi okşadım. Çok özlemiştim onu, eğer Engin burada olsaydı onun yanına götürmesini isteyecektim. Telefonum çaldı, hızla kalktım yataktan ekranda onun adını görünce kalbim hızla çarpmıştı.

- Efendim aşkım.

~ Güzelim telefonun başında mı bekliyordun beni.

Onu hep beklediğimi söyledim, kısa bir sessizlik oldu.

- Seni çok özledim.

~ Bende seni çok özledim, seni görememek çok kötü.

Neşesinin yerine gelmesi için annesinden bahsettim. Sesinden anladığım kadarı ile üzülmüştü. Ona merak etmemesi gerektiğini söyledim.
Zaten burada aklının kalmadığını, içinin rahat olduğunu söyledi. Telefonu hiç istemesemde kapatmak zorunda kaldım. Göz yaşlarım bu anı beklermiş gibi akmaya başladı. Başımı yastığıma koydum.

Sabah saatlerinde annem temizliğe gideceğini ama iki evi birden nasıl yapacağını söylüyordu. Zor durumda kaldığı için diğer arkadaşlarını aramıştı. Ama herkes olumsuz konuşup annemin moralini bozuyordu. Dayanamadım her ne kadar o eve gitmek istemesemde, anneme yanında gideceğimi söyledim.

Sevinmişti, hemen hazırlanıp yola çıktık. Devasa kapı önünde kalabalık vardı, biraz daha yaklaştığımızda Fisun hanımın ve ailesinin arabadan indiğini gördüm. Sinirli hali ile birlikte çalışanlara yüksek ses ile bağırıyordu.

" İşinizi dikkatli ve doğru yapın Rıza bey. Senin yüzünden geç kaldım yemeğe hazırlanmam gerekli, saat iki gibi sosyeteden arkadaşlarım gelecek. "

Yürüdüğü sırada hızla arkasını döndü. Sanki aklına yeni birşey gelmiş gibi.

" Suzan hanımı, sana söylediğim adresten alırsın. "

" Tamam efendim."

Topuklularını vurarak, sertçe mermer desenli merdivenlerden çıktı. Anneme döndüğümde sessiz olmamı içeriye girip, işimizi bir an önce halletmemiz gerektiğini söyledi.  Hızlıca temizliğe başlamıştık sonunda, Fisun hanım her yeri gezmiş ukala bir tavır ile beğendiğini dile getirmişti. Aşağı kata gideceğim sırada anneme seslenmişti.