BEAUTIFUL MESS (AS #1) Completed [REVISING]

Kabanata 29

Disease

Ilang minuto lang pagkatapos ng tawag ko ay nakarating na agad siya sa sinabi kong address.

He asked what happened and I told everything on him.  I even fall asleep while crying on his shoulder and I woke up in a white room.

Dahan-dahan akong bumangon at naupo. Nilibot ko tingin sa apat na sulok ng puting kuwarto. Umalis ako sa higaan at naglakad papunta sa pinto, hindi ko pa napipihit ang doorknob ay bumukas na ito.

“Ilang oras akong nakatulog?” tanong ko kay Den pagkabukas niya ng pintuan.

Nakatitig lang siya sa akin ng tingnan ko.

“Maayos na ba yung pakiramdam mo?” tumango ako. “Umalis si Harvey pagkatapos gamutin ng sugat mo.” sabi niya ng makita niyang nililibot ko ang aking tingin.

Gumilid siya ng dire-diretso akong naglakad palabas.

“The operation is not yet done.”

Lumaylay ang aking balikat sa narinig at naupo sa bench. Nahinto ako sa pagpasada ng daliri ko sa aking buhok ng masagi nito ang sugat sa aking noo.  Nangitngit ko ang aking ngipin at napailing.

“Saan pumunta si Kuya?” lingon ko kay Denixe.

“Sabi niya pupunta daw siya ng station para ipaalam ang nangyari at masimulan na ang imbestigasyon.”

napatango ako.

Napalingon ako sa pintuan ng emergency room ng bumukas ito at lumabas ang doctor. Agad akong tumayo at sinalubong ang doctor.

“Kumusta siya, Doc?”

“He needs a transfuse and his blood type is O. Are you match?”

kumunot ang noo ko sa narinig.

“What? Why? H-How it will happen?”

“Why? You're not same?” umangat ang ulo ko at dahan-dahang umiling.

“Oh, well.. It's normal. May be he got it from his father.”

napapikit ako at bumuga ng hangin.

“We're match, doc. Can I do it instead?” nilingon ko si Den.

“Ayos lang sa'yo?” tanong ko at tumango naman siya.

“Yeah, of course.”

“Okay. My nurse will take care of you.”

“Thank you.”

Ngumiti siya at tumango bago nagpaalam.

Sabay naman kaming naupo ni Den sa bakanteng bench.

“Is it okay with you?” ulit ko.

Napatitig ako sa puting tiles.

“I told you it's okay. Besides, Hiro is like my nephew.” napatingin ako sa kaniya.

“Thank you.” maluha-luha kong sambit.

Ngumiti siya at nilapit ako sa kaniya para yakapin.

“I don't know what to do if you're not here.” tinapik-tapik niya ang aking balikat.

Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng dugo para sa anak ko. Hindi ko alam kung saan ako hahanap.

Pinigilan ko ang sarili ko sa pagiyak dahil kanina pa ako lumuluha at siguradong namamaga na ang mata ko.

Naiwan akong mag-isa sa upuan dahil dumating ang nurse para kuhaan ng dugo si Den kaya nagpunta sila sa isang kuwarto.

Napatayo naman ako bigla ng lumabas yung doctor kasama yung mga nurse at tulak-tulak ang stretcher kung saan nakahiga si Hiro.