Het Mysterie Der Legende

Hoofdstuk 10

De spullen pakkend, besluit de groep de Drakenvallei te verlaten voor de missie. De soldaten hebben goed getraind, en dat geldt ook voor Liva die nu niet alleen met wapens kan vechten, maar ook haar gave veel beter onder controle heeft. Ze vraagt zichzelf alleen één ding af, en ze draait zich om naar de drakenleider.

"Ik merkte de beweging op van die verrader zonder het te zien. Is het mogelijk dat ik een extra zintuigen gave heb of is dat normaal voor iemand met een gave? Of komt dat omdat ik hier in de drakenvallei thuis hoor?"

De grote draak kijkt op haar neer en de soldaten hebben hun oren gespitst. Het antwoord kan van levensbelang zijn als ze haar moeten beschermen of als ze geen andere keus hebben dan haar te verraden. Toch willen ze dat laatste zeker niet doen. Ze willen immers de verrader Hiro niet achterna. Hij was een goede vechter en kan zich goed verdedigen, ook tegen wilde dieren. Draken is echter een ander verhaal en zeker nu hij geen wapen meer heeft.

"Ik heb er geen antwoord op. Het kan te maken met het feit dat de drakenvallei je habitat is, maar het kan net zo goed je tweede gave zijn die tegelijkertijd ook bij de andere uitverkorenen kan voorkomen. Maar nu snap ik wel waar jouw reactie vandaan komt. Slimme zet overigens, je hebt je soldaten bang gemaakt. Het gaat er naar uitzien dat zij je vanwege die ene je niet willen verraden."

"Ik baal dat één van de beste vechters mij zo nodig moest verraden. Maar gelukkig zit White Nemmyt achter hem aan. Ik ben benieuwd of hij terugkomt met Hiro of dat hij zich heeft weten te redden zonder wapen. Ik heb hem al gezegd dat wij ondertussen verder reizen en dat hij ons vanzelf wel opmerkt, vooral jullie. Ik weet niet of het goed is dat alle draken meegaan. Al zijn jullie nog steeds betrouwbaarder dan de meegekomen soldaten. Alleen verraders zullen aan jullie gevoerd worden, anderen laat ik terugkeren naar huis wanneer het tijd is."

In stilte gaat de tocht verder. De paarden staan iets verderop, maar één van de soldaten is alvast voorruit gegaan om de paarden te halen, als hij twee paarden niet bij zich heeft wanneer hij zich weer bij de groep voegt.

"Liva, twee paarden zijn er niet meer! Aan de voetsporen te zien zijn ze door iemand los gemaakt en meegenomen," reageert de betreffende soldaat.

De andere soldaten snakken naar adem, bang voor Liva's reactie maar ook niet wetend of het het werk is van Hiro of dat hij heeft gefaald. Een woedende brul klinkt dichtbij en terwijl de soldaten zich klein maken, trekt Liva een wenkbrauw op.

"Geen zorgen, White Nemmyt is woedend dat zijn prooi genaamd Hiro is kunnen ontsnappen. Te voet zou hij het nooit hebben gered, dus ik denk dat hij te paard de vallei heeft verlaten zonder dat wij het beseften. Lef heeft hij dus zeker wel," stelt Liva de soldaten gerust. Dan richt ze zich op de soldaat met de paarden.

"Was er bloed te vinden? En hoe waren de paarden eraan toe?"

"Ja, er was bloed en de paarden waren onrustig. Ze waren allemaal los, alsof de persoon verwachtte dat de paarden er vandoor zouden gaan. Dat deden ze niet, waarschijnlijk wisten ze dat ze niet weg mogen van jou, leek wel. En de persoon lukte het mogelijk niet om alle paarden of meer dan die twee verdwenen paarden mee te nemen," antwoordt Seppo met opgetrokken wenkbrauwen.

"Maar waar baseer je erop dat de paarden niet weg zouden mogen van Liva? Die paarden moeten doodsangsten uitstaan met al die draken, net zoals wij," antwoordt Carlo met opgetrokken wenkbrauwen nadenkend. Liva kijkt naar hem en glimlacht.

"Ik weet het niet en het is een goede vraag die je stelt, Carlo. Ik heb de paarden niet opgedragen om te blijven, maar schijnbaar zien ze mij als leider en weten ze dat ook. Dat zal een reden kunnen zijn waarom ze niet gevlucht zijn wanneer het kon en daar ben ik hen dankbaar om. Ik was niet van plan jullie op de draken te laten rijden,"