Het Mysterie Der Legende

Hoofdstuk 15

"Laten we verder gaan, we kunnen hier niet blijven rondhangen. Jullie zijn op missie en daarnaast moeten we uitkijken voor bepaalde soort mensen, vooral jullie," geeft Hiro aan die vindt dat ze zich moeten voortbewegen. De kinderen knikken, de dieren luisteren en de twee andere soldaten trekken hun wenkbrauwen op, wetende dat hij gelijk heeft, maar dat ze niet van plan zijn om naar hem te luisteren. White Nemmy loopt dan ook dreigend op de twee af, likkend langs zijn lippen, alsof hij daarmee wil zeggen dat hij hen ter plekke zal oppeuzelen. Dat zorgt dat de twee zich bewegen en meegaan.

De groep gaat in stilte verder, met een uitverkorene rijker. De jongen heeft na weken reizen nog steeds zijn gave niet ontdekt, en toch heeft hij wel al zijn mythische dier. Liva betwijfelt of dat kan, maar laat het erbij zitten omdat de manticore de jongen anders zeker weten zou hebben opgegeten bij hun ontmoeting. En toch, Liva heeft zich kunnen weren middels haar gave waarna de manticore rustig was, gezien het haar aanviel. Ze is dan ook echt benieuwd naar zijn verhaal, maar wil er nog niet over beginnen.

Declan trekt steeds meer op met Liva en hoewel draken en maticores aartsvijanden van elkaar zijn, hebben de twee mythische dieren vriendschap gesloten en lopen eveneens naast elkaar zover dat gaat. En hoewel ze allebei de soldaten op de paarden willen verorberen, laten ze hen met rust vanwege het commando die Liva hen beiden heeft gegeven, en Declan heeft dat versterkt naar zijn manticore. Toch zorgt de blik ervoor dat de drie soldaten zich blijven voortbewegen, al loopt Hiro vooral naast Liva. Hiro is ook degene die iedereen laat stoppen tot grote verbazing van de twee andere soldaten.

"Ik denk dat het even tijd wordt om uit te zoeken welke gave Declan heeft. Hij moet een gave hebben buiten het kunnen besturen van manticores en leeuwen, en natuurlijk de gezamenlijke gave van de uitverkorene welke versterkte zintuigen zijn. Ik meen te hebben gelezen dat het verhaal van de legende aangeeft dat de uitverkorene met de manticore de gave heeft om aarde te besturen. Probeer je eens te focussen op de grond onder je," geeft Hiro aan, waarbij hij het laatste richt op de jongen naast Liva.

Juha rolt met zijn ogen en zit verveeld op zijn paard voor zich uit te kijken. Deze informatie is niet interessant, en hij springt dan ook van zijn paard om tegen een boom te gaan leunen. Liva zou eens dolgraag zijn paard terug naar huis willen sturen, zonder zijn ruiter om de soldaat een lesje te geven. En toch doet ze het niet.

"Is het niet beter om de jongen gewoon eerst te leren vechten op een normale manier? Hij zou zich ook zo moeten kunnen verdedigen, vooral als we aangevallen zouden worden. Het zou geen verschil mogen maken of iemand nu wel of niet de gave heeft ontwikkeld in een gevecht," zegt Juha schouderophalend, waarna hij een gaap niet kan onderdrukken alsof hij zich stierlijk verveeld.

Liva vuurt een vuurbal op de soldaat af die het nog maar net op tijd aan ziet komen en opzij weet te springen. Net als hij een stap naar voren wil doen richting Liva, komt er ineens een takachtige stronk uit de bodem en bindt de soldaat Juha aan de boom vast. Stevig, waardoor hij geen kant op kan. De aanwezigen kijken verbaasd en even weet niemand wat er nu gebeurt is, terwijl Juha staat te vloeken en te tieren om tussendoor ook te roepen dat hij los gemaakt wil worden.

Hiro en Carlo moeten lachen om de benarde situatie van hun collega, wetende dat zij ten minste niet zo dom zijn om dit soort meningen te geven. En toch, ook zij kunnen op die manier verrast worden als de twee uitverkorenen dat zouden willen, en daarom stoppen ze al snel met lachen bij deze gedachten.

"Ik wil niet vervelend doen, maar nu kun je je gave wel stoppen. Juha heeft zijn lesje wel geleerd," geeft Hiro aan en terwijl hij praat tegen de twee tieners, knikt hij naar de benarde Juha.

"Probleem is dat ik totaal geen idee heb hoe ik dat moet doen. Ik weet niet hoe het is gekomen en zeker niet hoe ik het nu weg moet krijgen," antwoordt Declan zwakjes, waardoor de ogen van Juha groter worden, alsof hij beseft dat als de jongen het helemaal niet lukt, dat hij hier voor eens en altijd zal moeten blijven staan tot hij lunch wordt van een wild dier.