Het Mysterie Der Legende

Hoofdstuk 37

Liva kijkt naar beneden, zich schuldig voelend voor alle ellende die er gebeurt. En toch, dat Irven nu bewegingloos op de grond ligt is niet haar eigen schuld, dat is zijn eigen schuld. Hij viel haar van achteren aan, waarna zij reageerde. En dat geeft ze ook aan.

"Hij stuurde maar één bliksemstraal op je af in de hoop dat je je normaler zou gaan gedragen, Liva. Jij stuurt meteen tientallen vuurballen op hem af. Je hebt mij al eens bijna verwond, je hebt je eigen draak verwond, mijn manticore en nu ook nog Irven. Dit kan echt niet langer doorgaan."

"Zegt degene die mij al eens eerder heeft gewurgd met als doel mij te vermoorden. Zegt degene die uit een jagersfamilie komt en zelf met de eer wil strijken en andere uitverkorenen wil doden. Ik heb je wel door, Declan. Als er iemand is die geen mythisch dier waardig is met de waardeloze gave van je in gevechten, ben jij het wel. En sinds wanneer geef jij om Irven? Hij heeft je altijd wantrouwt en ik trouwens ook. Doe ik nu nog," snauwt Liva.

Van schrik laat Declan zijn gave verdwijnen waardoor Liva weer vrij is. "Ik wilde je alleen tegenhouden, Liva. Je weet dat ik mijn gave ergens voor gebruikte waar het niet voor bedoeld was, namelijk op afstand jou tegenhouden om je bij te kunnen halen. Ik wilde je niet eens doden. Jij daarentegen, wil wel alles en iedereen dood. Dat heb je net uitgesproken."

"Je weet niet hoe het is om een vuurgave te hebben, Declan. Een vuurgave is niet gemakkelijk te controleren en het heeft ook zeker invloed op je humeur en gedrag. Ik verdedigde mij alleen tegen Irven die mij als eerste aanviel, in de rug ook nog die lafaard. Jij zou net zo goed op die manier hebben gereageerd. Ik kan toch niet weten dat het maar bij één schot blijft? Ik ben geen helderziende."

"Je weet niet waarom Irven dat deed. Het enige dat ik weet is dat White Nemmyt ernstig gewond is door jou en je handelen, en ten dode is opgeschreven als hij nu teruggaat naar de drakenvallei. Als andere dieren erachter komen dat hij gewond is en zonder eigenaar nu zit, zal hij het niet overleven." Declan draait zich naar zijn manticore. "Irkhush, weet jij wat er gebeurt als een uitverkorene zonder mythisch dier komt te zitten die gedood is, of andersom?"

De manticore kijkt op en weigert dichterbij te komen wat Declan graag wil. Het dier staat samen met Gaveol naast het lichaam van Irven. Het geeft via telepathie wel reactie. Declans mond valt open en hij draait zich weer terug om naar Liva.

"Uitverkorenen en hun mythische dieren kunnen niet zonder elkaar leven zodra ze elkaar ontmoet hebben. Als het dier sterft, sterft de mens ook. Als de mens sterft is het idem dito. Ik hoop voor je dat Irven en White Nemmyt niet ten dode is opgeschreven. En nu je White Nemmyt weg hebt gestuurd, gewond en daardoor ten dode opgeschreven, zullen jullie allebei sterven. En dan kunnen wij onze missie als uitverkorenen wel vergeten. Die zal nooit meer voltooid kunnen worden. Dus roep je draak terug, Liva. Ik hoop voor je dat hij nog naar je luistert."

Liva verstijfd bij het horen van die woorden en haar mond valt open van verbazing en ontzetting. Ze kijkt naar Irven en ziet hoe in de verte White Nemmyt steeds meer kleiner wordt. "Wat heb ik gedaan? Ik vervloek ook echt mijn gave, Declan. Hoe krijg ik beiden terug? Dit is niet wat ik gewild heb." Tranen stromen over de wangen van Liva. "Hoe kan ik zorgen dat White Nemmyt terugkomt en Irven weer bijkomt?"

Declan staat op en draait zich om naar Irkhush. "Ga White Nemmyt terughalen. We willen voorkomen dat er dode vallen in onze kring, lijkt me." Dan draait hij zijn gezicht naar Gaveol toe. "Weet jij hoe we Irven kunnen oplappen? Is er een manier, bijvoorbeeld met de donder en bliksem die jullie gezamenlijk beheren?"

Terwijl Irkhush doet wat hem gezegd wordt, kijkt Liva schuldig voelend naar beneden, waarbij de tranen over haar wangen stromen en haar schouders schokken. Gaveol is niet blij met Liva, maar toch gaat het dier bij haar zitten en legt zijn kop op het hoofd van het meisje. Telepathisch communicerend met Declan dat het moeilijk is, maar dat het wel mogelijk is. Dan loopt de dondervogel bij Liva vandaan die nog steeds uit spijt zit te snikken.