Het Mysterie Der Legende

Hoofdstuk 14

De spullen zijn opgeruimd, en iedereen is klaar om te vertrekken naar waar dan ook ze moeten zijn om de volgende uitverkorene te vinden. Wetende dat draken mogelijk niet welkom zijn als groep in de stad die gaat komen als daar een andere uitverkorene met mythisch wezen vandaan komt, zal ze uiteindelijk merendeel van de draken terug naar de drakenvallei moeten sturen. Niet dat Liva dat wil, gezien ze liever de draken bij zich heeft dan de laffe soldaten, maar het is niet anders. Dan richt ze zich naar de anderen.

"Ik denk dat op drie van jullie na, beter terug kunnen keren naar huis in Drakendam. Wanneer we Leeuwenhart gaan bereiken, zijn de draken ook niet meer welkom. Uiteindelijk zal ik het toch in mijn eentje moeten zien te klaren. Ik wil niemand in gevaar brengen als het niet nodig is. Drie van jullie blijven hier, en dat zijn Hiro, Carlo en Juha."

De soldaten kijken haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Dan knikken ze, en laten hetgeen dat ze denken niet nodig te hebben achter voor degenen die nog verder moeten reizen. Met een knik verlaten ze de groep dat nog maar bestaat uit vier mensen, en de anderen zijn allemaal draken. Liva zelf richt zich op de drie overgebleven soldaten.

"Ik weet dat jullie soms een hele grote mond kunnen hebben, dus ga ik er ook vanuit dat als we aangevallen worden, jullie met je grote mond jezelf kunnen verdedigen en het gevecht aan kan," geeft Liva met opgetrokken wenkbrauw informatie aan de drie soldaten. "En aangezien twee van de drie mij advies heeft gegeven, waarvan eentje mij de zeer juiste advies, wil ik juist die twee mensen bij me houden."

Hiro glimlacht alleen maar, en terwijl er nog drie paarden overblijven op verzoek van Liva, is de rest al meteen weggegaan. Hoewel de paarden de afgelopen uren vrij rustig waren ondanks de draken, beginnen ze nu ineens weer onrustig te worden. Hiro trekt zijn wenkbrauwen op, maar trekt wel zijn zwaard. De andere twee soldaten volgen hem. Liva houdt haar gave gereed om deze te gebruiken, maar voelt middels de extra zintuig gave wat er aan de hand is.

"Volgens mij worden de soldaten aangevallen die ik zojuist weg heb gestuurd. Laten we kijken en hen helpen voor nu. Ik vermoed dat een ander mythisch wezen de oorzaak is," geeft Liva aan en ze springt op haar draak die meteen op stijgt. De soldaten springen op hun paarden en galopperen richting de plek waar ze nu geschreeuw vandaan lijken te horen. De andere draken stijgen ook op, en vliegen achter Liva en haar draak White Nemmyt aan.

Wanneer Liva bij de plek komt, besluit ze haar vuurgave te gebruiken en te roepen naar de soldaten dat ze afstand moeten proberen te krijgen van de aanvallers. Ze doen het, en een muur van vuur is tussen de soldaten en een enorm beest in. De draken worden nu onrustig en willen het aanvallen, ook uit woede, maar Liva probeert hen kalm te houden. Snel vormt ze een muur om het wezen heen van vuur, ook aan de bovenkant. Zo kunnen de draken dat wezen niet aanvallen, maar andersom ook niet.

Liva ziet nu beter wat het is: een enorme leeuw met vleugels, eerder bekend als het mythische dier manticore en de aartsvijand van de draken. "Trek jullie terug, probeer met een andere weg naar huis te komen! Ik denk niet dat jullie dit dier aan kunnen!" roept Liva naar de soldaten die naar huis zouden gaan en ze doen wat ze zegt. Zelf wil ze landen, maar net op dat moment breekt de manticore door de muur van vuur heen en raakt in een gevecht met de een gele draak die het dichtste bij is.

Beide dieren brullen van woeden en verwonden elkaar. Liva is pisnijdig dat haar draak niet heeft geluisterd, maar ook dat het dier hen aanvalt. De andere draken maken een cirkel om de manticore heen, en Liva bekogelt het dier met haar vuur. Het dier knalt door de kracht van Liva's gave tegen de grond en blijft roerloos liggen. Liva richt zich op de soldaten.

"Ga nu, wees voorzichtig en zorg dat jullie dit verdomde bos uitkomen aan de kant van Drakendam. Desnoods gaan jullie eerst terug naar de drakenvallei en daarmee zoals we gereisd hebben."