Het Mysterie Der Legende

Hoofdstuk 28

Een groep bewapende mannen staan voor de twee uitverkorenen met hun mythische dier. De wapens hebben ze in de aanslag genomen en richten het naar de twee tieners, al zijn er ook die de wapens op de dieren gericht hebben. Liva trekt een wenkbrauw op en knikt naar Declan, alsof ze een afspraak met elkaar hebben. Declan laat stevige plantenstronken uit de grond komen die de mannen vastpakken, waardoor ze gedwongen zijn hun wapens te laten vallen. Liva maakt een muur van vuur om hen heen, zodat de mannen niet weg kunnen komen zodra ze vrij zijn.

"Wie en wat zijn jullie! Laat ons los!" roept een man boos die zich los probeert te rukken.

"Heb een beetje respect voor de uitverkorenen en hun mythische dier. Wij zijn schijnbaar verkeerd gelopen gezien de weg versperd wordt door een grote zwarte muur daarzo. We waren op de terugweg om de reis verder te zetten. Laat me je zeggen dat ik er niet van houd om van de gewone mensen als jullie een wapen op mij gericht te krijgen. Overigens zullen dit soort wapens zeker niet helpen tegen mythische dieren, zelfs onze gaven helpen niet."

De man die aan het schreeuwen is, wordt meteen stil en alle mannen kijken dan beide tieners aan. Declan en Liva laten beide hun gave verdwijnen, zodat de mannen weer vrij zijn. In plaats van weg te lopen, knielen en buigen ze voor de twee. Dit keer trekken Declan en Liva hun wenkbrauwen op van verbazing, niet wetend wat dit te betekenen heeft. Toch laten ze het gebeuren.

"Onze excuses, hoogheden. Ons Vleugelrijk heeft de afgelopen tijd veel last gehad van ronddolende moordenaars en jagers. Vandaar de gerichte wapens. We zijn vereerd u te mogen ontmoeten. Mocht u willen, kunnen wij u meenemen naar Vleugelrijk, dat is de kant op waar u net vandaan komt en zit achter de grote zwarte muur," zegt de man die daarnet nog aan het roepen was.

Liva en Declan kijken elkaar aan en knikken. "Wijs ons de weg, maar waag het niet ons in een hinderlaag te lokken. Dat zal jullie enorm bezuren," antwoordt Liva met samengeknepen ogen alsof ze de mannen niet volledig vertrouwt.

"En loop allen alsjeblieft voor, zodat we jullie in de gaten kunnen houden en zeker weten dat jullie niets van plan zijn," vult Declan aan, wetende dat Liva dit zeker wil. Als zij hem toeknikt dat de woorden juist zijn, knikt hij terug.

In stilte gaat de uitgebreidere groep naar de enorme zwarte muur. Liva wil weten waarom die muur er staat en hoe mensen binnen worden gelaten en wat het betekent voor de uitverkorenen die hier moeten zijn, of zelfs de Stadsbaas die mogelijk eens de stad zou moeten verlaten. Ze stelt de vraag, maar krijgt maar kort antwoord.

"Hoe het met uitverkorenen en Stadsbaas zit gaan wij niet over, daarvoor zal je met onze Stadsbaas moeten spreken. Vreemdelingen sturen wij weg normaliter, en bewoners zijn afhankelijk van ons als ze de stad in of uit willen waar ze een hele goede reden voor moeten hebben."

Liva en Declan kijken elkaar met opgetrokken wenkbrauwen aan en halen hun schouders op. Ze snappen het wel, gezien het behoorlijk gevaarlijk is daarbuiten en zeker in de bossen.

Niet lang daarna komt de groep bij de enorme zwarte muur aan. De twee uitverkorenen kunnen niet zien wat er precies gedaan wordt, behalve dat twee van hen aan de zijkanten gaan staan en een naad zichtbaar wordt dat een opening wordt.

"We hebben bezoek van twee uitverkorenen met hun mythische dieren. Zorg voor een warm welkom," geeft eentje door, waarna het erg snel gaat. Een hoorn wordt geblazen, mensen maken een soort erehaag richting het kasteel in hun stad, terwijl de Stadsbaas verbaasd klaargemaakt wordt om de uitverkorenen tegenmoet te treden.

"Een stad die uitverkorenen wel een warm welkom geeft, dat heb ik nog niet meegemaakt sinds ik op reis ben. En toch, ik ben benieuwd hoe het gaat aflopen en hoe deze mensen werkelijk zijn," mompelt Liva die alleen gehoord wordt door Declan die zelf geen antwoord geeft. Niet dat hij durft, maar hij is het wel met haar eens. Ook hij wil gewoon afwachten hoe en wat.