Het Mysterie Der Legende

Hoofdstuk 30

Alle ogen zijn gericht op de jongen in de deuropening, die met vernauwde ogen naar het drietal kijkt. Het is Bosana die haar mond opent. "Kom erbij, Irven en maak kennis met twee andere uitverkorenen. Ze zijn op reis om de andere uitverkorenen te zoeken en de missie te volbrengen."

"En wie zijn ze, wat voor gave en dier hebben ze? Hopelijk geen waardeloze gronddier dat niets kan? En waarom heb je hen binnen gelaten zonder mijn toestemming?" vraagt Irven snauwerig.

"Dat kan ook aardiger, lul! Maar om antwoord te geven op je vraag, ik ben Liva, heb de vuurgave, heb versterkte zintuigen en mijn mythische dier is een draak, op de Feniks na de machtigste dier en mythisch dier die er bestaat. Ook al zijn wij hier op bezoek en woon je in dit gebouw, het is niet jouw gebouw. Bosana mag iedereen binnen laten die ze wil, daar hoeft ze jouw toestemming niet voor te krijgen," snauwt Liva terug en een klein vuurballetje ontwikkeld zich in haar handen. Irven ziet dit, en wordt bleek, zowel dat ze zoiets kan, als ook dat hij niet de sterkste mythisch dier heeft die er is, maar iemand anders.

"Mijn naam is Declan, ik heb de aardegave en mijn mythisch dier is een manticore. Daarnaast kan ik wilde leeuwen aansturen. Ik kom uit Leeuwenhart, terwijl Liva uit Drakendam komt."

De blonde jongen Irven komt langzaam dichterbij, al vertrouwt hij het nog niet. "Nou, ik ben dus Irven, en heb de luchtgave en heb als mythisch dier een dondervogel. Ik weet niet wat mijn extra gave is, dat heb ik nog niet kunnen ontdekken. Wat komen jullie hier doen als ik vragen mag?"

Liva trekt een wenkbrauw op, en net als ze wil antwoorden, laat Bosana ook weten dat ze er nog is. "Dat heb ik je net verteld, mijn kind. Kom aan tafel zitten, dan bespreken we alles onder het eten."

Alle drie de uitverkorenen kijken met opgetrokken wenkbrauwen naar de stadsbaas van Vleugelrijk. Toch doet Irven wat hem gezegd wordt en hij neemt naast Liva plaats, terwijl tegenover haar Declan zit. Bosana doet weer het woord, terwijl ze de bedienden beveelt om te zorgen voor diner.

"Uitverkorenen moeten elkaar vinden en samen met elkaar en hun mythisch dier een of andere oorlog zien te voorkomen of te stoppen, afhangend hoe erg het is. Je zou verwachten een oorlog tussen landen, maar het is oorlog tussen steden. Steden geven elkaar de schuld van die jagers En sorry dat ik het zeg, Liva, maar het is in het algemeen bekend dat de eigenlijke koning overleden is, vermoord door jagers. Jouw vader die zijn plek namens jou bezet houdt, wordt nu gezien als alleen een tijdelijke stadsbaas. Steden hebben niet alleen ruzie om wie verantwoordelijk is voor de verdomde jagers, maar ook wie het recht heeft om de troon over te nemen. Zij vinden dat ook zittende stadsbazen eens koning kunnen worden. Het is aan de uitverkorenen om onpartijdig te zijn en alles goed te laten verlopen."

Declan trekt een wenkbrauw op. "Allemaal leuk en aardig, maar hoe moeten we weten dat niemand partijdig is tijdens het oplossen van die zogenaamde dreigende oorlog? Liva en Irven kunnen beide met hun gaven veel schade aanrichten en hebben enorm gevaarlijke elementen als gave. Voor iemand met een aardegave en wie weet wat voor gave de vierde persoon heeft, zal het al moeilijk zijn om bekvechtende uitverkorenen te stoppen, laat staan om te voorkomen dat ze zorgen dat hun eigen stad wint."

Bosana glimlacht. "Dat heb je goed opgemerkt. En toch is het aan jullie. Vooral jij zal veel moeten trainen om elementen als vuur en bliksem te kunnen weerstaan. Daarnaast moet ieder van jullie vertrouwen in elkaar hebben, terwijl jullie elkaar ook voortdurend in de gaten moeten houden. Jullie hebben absoluut geen makkelijke missie, en ook al zijn jullie jong, jullie bepalen de toekomst."

"Is het dan niet verstandiger om de steden als landen te gaan bestempelen? Dat stadsbazen een eigen landje hebben dat met elkaar verbonden is door de wegen en mythische dieren, en verder niet met elkaar bemoeien, behalve samenwerken en jagers de vernietiging insturen, samen met alle nakomelingen?" geeft Irven aan met opgetrokken wenkbrauwen. Declan weet al waar het naar toe gaat, en doet alsof het hem niet raakt. Het zou betekenen dat hij zichzelf verraadt en dat is nu net niet de bedoeling. Gelukkig neemt Bosana het woord als reactie.