Het Mysterie Der Legende

Hoofdstuk 44

De menigte kijkt geschokt naar de het stoffelijk overschot en slikken. Charles die dit allemaal niet had zien aankomen trekt wit weg, hopend dat hem niet hetzelfde zal overkomen. Hij slikt moeizaam, maar kijkt niet naar de mythische dieren of de uitverkorenen. Hij kijkt alleen naar de menigte die hun blik hebben gericht op hem. Niet ter verwachting dat hij hen iets zal bevelen of mededelen, maar eerder om wraak en dat ze hetzelfde willen met hem als wat de jongen is overkomen.

"Ik weet dat jullie mij hetzelfde toewensen, maar jullie moeten weten dat ik erachter probeerde te komen wat de jagers van plan waren en dus spion voor jullie zou zijn. De keren dat ik weg was, was merendeel voor zaken die stadsbazen nu eenmaal hebben. Enkele keer was het voor de jagers om achter hun geheimen te komen. Hoewel ik nu weet hoe ik ze kan herkennen en de gedachtegang, ben ik verder niets te weten gekomen. Ze verbergen alles veel te goed. Het enige dat ik nog kan vermelden heb ik al bij de uitverkorenen vermeld."

"Goh, dacht je nu echt dat je zomaar ineens mee kan doen als jager en alles mee kan krijgen? Wil je echt kunnen spioneren, moet je uit een jagersfamilie komen, ergens anders gaan verblijven waar je geen familie hebt en dan een eigen leven leiden, maar dan wel je best doen om te spioneren. De grote groep jagers zullen niet snel iemand van buitenaf toelaten, tenzij je bewijs hebt dat je jager bent of van een jagersfamilie afstamt. En dan moet je dat bewijzen ook door onder toeziend oog zowel gewone dieren, als mythische dieren te zoeken en te vermoorden. Jagers zijn gruwel, en als kind zijnde uit die familie moet je alles zien van de leiding. Een pretje is het absoluut niet," antwoordt Declan nors die het vervelend vindt om dit te moeten zeggen.

Charles mompelt iets onverstaanbaars, maar Liva hoort het door haar versterkte zintuigen alsnog. Het klinkt alsof hij dat niet wist en nu snapt waarom ze hem leken te wantrouwen. Ze proest dan ook in lachen uit, waardoor de anderen hun wenkbrauwen optrekken. Als Liva vertelt wat ze Charles heeft horen mompelen, moeten de anderen ook allemaal gniffelen.

De groepen worden verdeeld, en iedereen gaat meteen op pad. Voorlopig blijven de vier uitverkorenen nog bij elkaar, maar ergens zal er een punt komen dat de wegen gaan scheiden. Als één grote massa gaat iedereen met de uitverkorenen en de mythische dieren voorop naar de ondergrondse tunnel.

De stoet aan iedereen die tegen jagers is loopt in stilte. De tijd lijkt heel langzaam te gaan en men denkt dat ze er ook heel lang over zullen doen, ondanks dat ze een stevig tempo aanhouden. Waar eerst nog iets van licht van buitenaf naar binnen stroomden en men nog iets kon zien, moet de groep nu in het duister de tunnel volgen door de duisternis die er heerst.

Uren later verschijnt er een lichtbol in de verdere duisternis. De groep loopt de richting op en als blijkt dat de lichtbol licht van buiten is dat naar binnen schijnt, blijft Liva staan en daardoor ook de andere uitverkorenen. De mensen achter hen zijn daardoor gedwongen om te stoppen.

"Zo meteen verdelen we ons, maar weet iemand een kortere weg naar Leeuwenhart en de vallei der manticores? En ook een kortere weg naar Vleugelrijk en de dondervallei? Ik heb geen splitsing gezien of opgemerkt," merkt Liva op en ze kijkt de anderen aan zo goed als dat gaat in het donker.

"Sommigen van ons hebben een kaart. Ik heb die zelf niet nodig, omdat ik voor ik wist dat ik als uitverkorene mij te wachten stond en dat ik in gevaar zou zijn, de bossen verkend heb. Degene die niet mij mee komen zullen mijn kaart krijgen betreft de uitverkorenen. Maar dat is voor latere zorg," antwoordt Eunice laconiek.

"Laten we eerst doen wat we moeten doen. Ieder groepje moet een kaart hebben lijkt me. De groepen gaan niet veranderd worden, dus geef de kaart aan iemand anders als jouw groepje nu meerdere kaarten heeft, dan krijg je die aan het einde terug. Als we ten minste allemaal nog leven en daar ga ik wel vanuit," reageert Irven droog.