"ថេយ៉ុង!!!"ជុងហ្គុកចេញពីបន្ទប់ទឹកជាមួយកន្សែងរុំល្វែងក្រោមក្នុងដៃមានកន្សែងជ្រលក់ទឹកមួយផ្ទាំង ទឹកមុខលេចសញ្ញាព្រួយបារម្ភ បេះដូងប្រែជាច្របូកច្របល់លែងនឹងនរ តាមធម្មតាគេជាមនុស្សដែលពូកែទ្រាំនិងអត់ធ្មត់ខ្លាំងណាស់តែថ្ងៃនេះថេយ៉ុងពង្វក់គេរហូតទប់ស្មារតីខ្លួនលែងជាប់ហើយប្រព្រឹត្តរឿងមិនគប្បីទៅលើក្មេងប្រុសមិនទាន់គ្រប់អាយុ។
"ទៅងាប់អោយបាត់ទៅកុំអោយយើងឃើញមុខឯងទៀតអាងាប់អត់អ្នកចូលបុណ្យ..."សម្លេងញ័របូករួមទាំងភាពអណ្តឺតអណ្តកលាយឡំមកជាមួយធ្វើអោយជុងហ្គុកប្រញាប់ទៅចាប់ទាញភួយគ្របមុខថេយ៉ុងចេញ។
"នៅអោយស្ងៀមទៅហើយឈប់ឡូឡា"កាយក្រាស់ដាក់ខ្លួនអង្គុយជាយគ្រែលើកន្សែងនោះជូតផ្តិតថ្នមៗលើផ្ទៃមុខថេយ៉ុង។
"ឯងចង់បានស្អី?"ថេយ៉ុងងាកមកសម្លក់ជុងហ្គុកទាំងប្រឡង់ភ្នែកទាំងគូដក់ជាប់ដោយទឹកភ្នែក។
"ចង់បានឯង"
"តែយើងស្អប់ឯងជាងលាមកទៅទៀត"
"ខ្ញុំធ្លាប់ប្រាប់អោយឯងមកស្រលាញ់?"
"មិនធ្លាប់!"
"បើមិនធ្លាប់មានន័យថាទោះឯងស្អប់ឬស្រលាញ់ខ្ញុំក៏ខ្ញុំមិនខ្វល់ដែរ"កន្សែងត្រជាក់ស្រេបអូសជូតវាសសើៗលើរាងកាយថេយ៉ុងតែកម្លោះតូចហាក់គ្មានប្រតិកម្មឡើយដឹងត្រឹនថាពេលនេះគេក្តៅស្លឹកត្រចៀកខឹងនិងជុងហ្គុកខ្លាំងណាស់។
"តែឯងរំលោភយើង"
"ហើយយ៉ាងម៉េច?"
"ឯងត្រូវទទួលខុសត្រូវ"ថេយ៉ុងក្តាប់បបូរមាត់សម្លក់ជុងហ្គុកថ្លែសឹងជ្រុះគ្រាប់ភ្នែក គេចង់តែចាប់ម្សៀនេះមកហែកអោយខ្ទេចហើយបោះអោយឆ្កែសុីគ្មានអ្នកធ្វើបុណ្យអោយងាប់ក្លាយជាខ្មោចអនាថា។
"ហុឹសៗ"ជុងហ្គុកសើចនៅដើមកហើយយកដៃទាំងសងខាងឃាំងកាយថេយ៉ុងរួចអោនយឺតមកជិតផ្ទៃមុខថេយ៉ុងរហូតដឹងដល់ខ្យល់ដង្ហើមក្តៅងំភាយពេញផ្ទៃមុខ។
"កុំមកសើចដូចខ្មោចចូលដាក់យើង"
"ឯងគិតថាខ្លួនឯងជានរណា?"
