Unicode
လရောင်မှိန်မှိန် လင်းနေတဲ့
ဝရန်တာလေးမှာ ဝတီရပ်ရင်း
သက်ပြင်းတွေအကြိမ်ကြိမ်ချနေမိသည်။
နေ့လည်က မမနွေပြောလိုက်တဲ့စကားတွေကို ပြန်တွေးရင်း တစ်နေ့လုံး
စိတ်တွေညစ်ညူးနေသည်။
ဒီကိစ္စတွေကို သူမဘာလို့မသိခဲရတာလဲ? Jayကရော ဘာလို့မပြောပြခဲ့တာလဲ? Jayက အလုပ်လဲများပြီး
သူသဘောမကျတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်မို့ အထူးတလည်ရှင်းပြတာမျိုးမလုပ်တာပါလို့ ဖြည့်တွေးမိပေမဲ့လဲ ရှုပ်ထွေးနေတဲ့စိတ်တို့က လျော့မသွားပါ။
လရောင်က အေးချမ်းပေမဲ့
သူမစိတ်တို့က မအေးချမ်းနိုင်ခဲ့။
ဒါကြောင့်လူကြီးတွေပြောခဲ့တာပဲ။
အချစ်ဟာ မီးလိုပူစေတယ်တဲ့။
သိပ်မှန်တာပေါ့။ ခုလဲ သူမJayကိုချစ်မိတဲ့အတွက် ပူလောင်နေရပြီ။
ရုတ်တရက် ခါးကိုလာဖက်သော
လက်အစုံနဲ့အတူ လည်ဂုတ်ပေါ်က
အသက်ရှူထုတ်လိုက်သော လေငွေ့ငွေ့။
"ကလေး...ဘာတွေတွေးနေတာလဲ
မအိပ်သေးဘူးလား?''
"..........''
သူမဘာမှပြန်မပြောမိပါ။
ခုချိန်မှာ သူ့ကြောင့်စိတ်ရှုပ်နေရသူမို့
ဘာမှပြောချင်စိတ်မရှိ။
"ကိုယ် ကလေးကိုပြောစရာရှိတယ်။
မနက်ဖြန်ညနေကျရင် ကိုယ်ကျောင်းတုန်းကသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့ဖို့ရှိတယ်။ အဲ့ဒါ ကလေးကိုအသိပေးတာပါ''
"မေသွန်းခက ဘယ်သူလဲ?''
အဆုံးမရှိ အစမရှိ မေးလိုက်သော
မေးခွန်းကြောင့် Jayကြောင်သွားရ၏။
"ကလေးက သူ့ကိုဘယ်လိုသိတာလဲ?''
"ဝတီ့ကိုပြန်မမေးပါနဲ့။ ဝတီမေးတာကိုပဲဖြေ''
သာမာန်ထက် မာကျောနေသော
စကားအသွားအလာကြောင့် Jayသက်ပြင်းယဲ့ယဲ့ချရင်း
"ကလေးသိချင်ရင် ကိုယ်အမှန်တို်င်းပြောပြမှာပါ။ သူက ကိုယ်ကျောင်းတုန်းကသူငယ်ချင်း။ ဟင်း.....
ကိုယ့်ကိုတစ်ဖတ်သတ်ကြိုက်ခဲ့ဖူးတယ်ကွာ။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ကသူ့ကိုမကြိုက်ပါဘူး။ မယုံရင်ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေကိုမေးကြည့်လို့ရပါတယ်။ ကိုယ်အမှန်အတိုင်းပဲပြောနေတာပါ''
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းဖြင့် ချည်နှောင်သော
RandomInto your life without my permission Forced import Only when I really feel love You left You are so selfish JAY
