La Muerte #3: Hiraeth (COMPLETED)

Kabanata 7

Adelaide

Tatlong araw na ang nakalilipas ngunit wala parin sila nanay, si Ezekiel naman ay madalas na nasa trabaho niya at kapag nandito naman ay para bang iwas na iwas---o baka naman pagod lang kaya hindi ko siya madalas nakikita. Ang lungkot tuloy dahil wala akong gaanong kasama rito sa bahay.

"Good morning!"

Ngiting bati ko kay Ezekiel, tapos na akong magluto, magulo ang buhok niya, tinubuan na ng facial hair at malaki ang eyebags.

"Tinanghali ka ata?"

Ngiti ko, nag-iwas ito ng tingin.

"Sino bang kasalanan kung bakit masakit palagi ang puson ko."

Bumubulong bulong ito, napakamot ulo lamang ako.

"Hindi ka makatulog kagabi?"

Tanong ko habang nagtitimpla ng kape, mukang problemado siya ngayon, hindi ko din alam kung bakit mas matindi ang pagtitig nito saakin ngayon.

"Okay ka lang? may bumabagabag ba saiyo?"

Tanong ko.

"Oo, miss ko na si ate Rosing, parang naririnig ko siya eh, nag eecho sigaw niya sa utak ko."

Sambit niya habang nakatingin sa binti ko.

"Anong sinasabi niya?"

Natatawang sabi ko saka lumingon sakaniya, tulala padin siya saakin, baka kulang lang talaga siya sa tulog.

"Punyeta ka Eseng! Hoy yung sinampay! Pabigat ka talagang tarantado ka letche! Baoninam! Ratattaattatatatatat!!!!"

Pag gaya niya sa sigaw ni Ate Rosing at pinatinis pa ang boses na nagpatawa saakin kasi gayang gaya niya kung paano sumigaw ni ate.

"Sisigawan ka nanaman non kapag nandito siya, enjoyin mo munang napapahinga tenga mo."

Natatawang sambit ko.

"Gusto mo ng kape? Ipagtitimpla kita."

Ngiti ko, umiling lamang ito.

"Wag na, baka lalo lang akong nerbyusin."

Iling iling na sabi nito na nagpatango tango saakin.

"May pang ibaba ka ba?"

Kunot noong tanong niya saakin habang hinihilot ang sintido niya, nakasuot ako ng isag malaking putting t shirt na nakita ko sa mga ibinigay na damit saakin ni nanay Deliah, parang bestida iyon na umabot sa kalahati ng hita ko.

"Hmm, oo naman, nakapanty ako."

Inosenteng sagot ko saka ngumiti sakaniya. Ezekiel's eyes widened, napainom siya ng tubig, isang lagukan niya lang iyon na nagpailing lang saakin.

"Okay ka lang?"

Tanong ko, humugot siya ng malalim na hininga saka tumango.

"Kumain ka pa Ezekiel, bakit kanina ka pa nakatitig? Asikasuhin mo iyang pagkain at madami ka pang trabaho ngayon diba?"

Ngiti ko.

"U-Uhh o-oo."

Sagot niya, doon kami kumain sa sala, upang makanood ng tv habang nag aalmusal. I crossed my legs while my eyes is on the screen. I glanced at Ezekiel, nakita kong napalunok siya at nag iwas ng tingin. There's a buldge on his shorts again, nangunot ang nook o roon.

Ang alam ko ay nasasaktan siya kapag nagkakaganiyan, ano bang klaseng sakit iyan? May lunas ba? Hindi ko maiwasang hindi mag alala. Masahiin ko kaya? Baka sakaling mawala yung sakit?