When Teary Clouds Met Us (When Series #2)

Seven

Chapter Seven.

Honey.

"Mas mabuting umuwi na tayong lahat, masama ang pakiramdam ni Weshia" saad ni Tessa sa kanilang lahat matapos kaming bumaba sa ferris wheel. Tumigil na ang pagtulo ng mga luha ko pero 'yung paghikbi ay nandito pa 'din.

"Woi, umiyak bah siya dahil sa takot?" nag- aalalang tanong ni Kaireen, tiningnan ako ni Leria at Tessa para hintayin ang sagot ko pero iniwas ko lang ang tingin ko sa kanila.

"Oo ngayon lang namin napansin na matatakutin pala siya sa matataas na lugar si Weshia" pagsisinungaling ni Leria.

"Kaya umiyak siya" dagdag ni Tessa. Napatayo si Queco sa pagkakaupo niya at tiningnan nang mabuti ang buong mukha ko, bigla naman akong na- conscious sa inaakto niya so I just looked down not to look at him.

I heard him sighed. "Siguro naramdaman niya rin ang naramdaman ko 'noh?" marahan akong napatango kaya siya naman ngayon ang natawa at pumapalakpak pa. "Yehey! May kagaya na ako! Gusto mo churros, Weshia?" he jumped like he won a lottery infront of me.

"U- uhh.. no thanks, I am fine Queco" pagtanggi ko but his smile didn't fade away to his lips.

We decided to go home already, sinundo kaming lahat sa private service nila Kaireen at isa- isang hinatid sa mga sariling bahay o condo namin. Tahimik lang ako buong byahe at hindi nagsasalita, hinayaan nila ako ni Tessa at pinapatigil si Kaireen at Patricia sa pag- usap sa akin. Nakaramdam ako ng kalungkutan hindi dahil 'di nila ako kinakausap kundi ang nangyari kanina.

I forced myself to sleep early when I knew that Kuya and Yannise aren't here because all the lights are off when I went inside. Sunday bukas at wala akong gagawin kundi ang magdrawing lang. Marahas akong napabangon dahil sa inis na nararamdaman ko ngayon. Alas dose na ng hatinggabi at sigurado akong nandito na sila Kuya Wesley.

Kinuha ko ang cellphone na nasa bedside table ko na nakacharge. May load naman ako kaya  in- open ko ang facebook at nagscroll lang. Pinost ni Tessa ang kuhang litrato namin sa Kidzone at fastfood chain. May ibang stolen doon at ang marami ay kay Queco habang kumakain.

'With these alien for almost a day'

I was about to react a heart reaction pero natawa talaga ako sa caption na nilagay ni Tessa. Ang daming nagfunny react kaysa sa heart react kaya wala akong nagawa kundi ang magfunny react na 'din. Ang pinakamaraming funny react talaga ay 'yung puno ang bibig ni Queco ng pagkain at may tiningnan sa harap.

"This is funny" natatawang bulong ko at umayos ng higa sa kama, full charge naman na ito kaya tinanggal ko na ang pagkakacharge.

Nagscroll ulit ako at nang magsawa ako ay napagdesisyonan kong istalk ang profile picture ni Aiden, anime picture lang ang puro nakikita ko at hindi niya pa kinonfirmaang friend request ko! Isn't he updated? Or wala lang talaga siyang oras humawak ng cellpone.

'Di ko naman napapansin na may hawak siyang cellphone sa mga kamay niya. Baka wala siyang alam sa mga gadgets o sadyang tinatago niya lang? Wait, why am I asking this thing to myself? I don't miss him, I'm sure of that!

I sighed and just turn off my phone at napatingala sa kisame ng kwarto. Itim lang ang nakikita ko dahil nakaturn- off ang ilaw, napalingon ako sa balcony ng kwarto. Nakalimutan kong hindi ko pala 'yon nasarado, tumayo ako para hindi isarado ang pinto kundi ang tumambay doon.

Malamig na hangin ang bumungad sa mukha ko. I am wearing a loose white sando at nakaunderwear lang ako, wala na akong pakialam dahil wala namang makakakita sa akin na ganito. Napabuntong- hininga ako at umupo sa malamig na  semento. I put my head on my knees and suddenly felt something heavy on my heart.