When Teary Clouds Met Us (When Series #2)

Eight

Chapter Eight.

Bantay.

"They don't serve honeys here" nakangusong ani ni Xoul habang humahalukipkip sa inuupuan niya. Kanina pa kami tapos mag- order pero niluluto pa ang gusto niyang kainin. Kanina pa 'din akong nagtatagong tumawa dahil baka masapak niya ako na wala sa oras.

"Naniwala ka naman kasi kaagad, at hindi ko in- expect na magiging ganoon ka dahil lang sa honey," I pouted too at parang hindi siya magpapatalo dahil mas lalo pa niyang ininguso ang labi niya. I notice that his cheeks are turning red while staring at me.

"Why did you lie? You fooled me! And that crew in the counter was about to laugh at me! You little brat, ginaganito mo bah lahat ng lalaking kakilala mo lang?" he asked full of irritation, I breathe heavily and rolled my eyes.

"Wow grabe ka naman magjudge! It's your fault why you got fooled, naniniwala ka naman kasi kaya ikaw ang may kasalanan. Mayaman naman kayo kaya bumili ka ng pure honey sa mga bubuyog! O kung gusto mong mag- alaga ng isang milyong bubuyog, tingnan natin kung hindi ka magsawa" para na akong magbibigay ng speech sa harap ng stage dahil sa haba at lakas ng sinabi ko.

Nanaliksik ang mga mata niya at biglang nanlaki na parang tarsier. "Hey! You talked so fast!" akala ko lalabanan niya pa ang mahaba kong sinabi pero pinili niya nalang manahimik at sinandal ang likod sa upuan. Minutong katahimikan ay nakatitig lang siya sa akin kaya panay ko 'din ang irap ko sa kaniya.

"Nasaan--"

"How old--"

Natigilan kaming dalawa dahil sa pagsabay naming magsalita, nagsalubong ang dalawang kilay niya at parang kakainin niya na naman ako.

"You go first, even though I shouted you I still have respect for all the woman in the world. Duhh!" ngingiti na sana ako sa sinambit niya pero  tinarayan niya ako sa huling salita niya.

"Nasaan na si Kuya Bernard? Hindi bah siya sasabay kumain sa atin?" tinaasan niya ako ng kilay.

"Why do you care about him?" masungut na tanong niya.

"I will treat him food, baka gutom siya" sagot ko, kumibot ang labi niya na parang tanga kaya napairap ako sa inis.

"He's waiting in the parking lot and I'm sure busog siya so you don't have to care and treat him food. Malaki ang binibigay kong salary sa kaniya and---"

"You talk too much for a man like you, are you a man or a woooman?" pang- aasar ko, nanlaki na naman ang mga mata niya at parang gusto ko na talaga siyang tirisin gamit ang straw ng drinks namin.

"I'm a freaking man! Don't say like that to me!" he even rolled his eyes, sakto namang dumating ang lahat na in- order naming pagkain. Masama niyang tiningnan ang crew na may dalang tray. "Hmpf! Why don't you tell the owner to serve honey on his fastfood chain huh?" tinapakan ko ang paa niya.

"Tumahimik ka na kasi!" I mouthed, I saw how his expression changed. Nginitian ko ang dalawang crew na nagserve sa pagkain. "Thank you for serving, you can go now" tumango silang dalawa at umalis na.

"Ouch! What was that for! That freaking hurts!" impit niya, agad ko namamg iniwas ang paa ko dahil parang gusto niya 'din akong tapakan pabalik. Binelatan ko siya.

"Kain na tayo?" nakangiting aya ko at ginalaw na ang pagkain na nakahain. Isang chicken bucket, limang rice, tatlong pineapple juice, dalawang coke float, tatlong sundaes, isang palabok at may sphagetti pa. Sino ang hindi mabubusog sa ganito karaming pagkain?