When Teary Clouds Met Us (When Series #2)

Nine

Chapter Nine.

Salary.

"Bantay? Wait" napaatras ako sa kaniya at maayos naman siyang tumayo sa harap ko. I can't stop myself but to laugh sarcastically because I really didn't expect I can hear this kind of joke came from this mysterious man. "Are you drunk? Bakit mo ako babantayan? I am no daughter of the president of the Philippines so why are you doing this weird things?" puno ng pagtatakang tanong ko.

Pinagpagan niya ang sarili niya kahit wala namang dumi na dumikit sa katawan niya. "Utos ng boss ko" napakunot ang noo ko.

"Boss? Who? Who is your boss?" tanong ko, tinanggal niya ang suot niyang black cap at akala ko ay tatanggalin niya 'din ang suot niyang black mask pero nagkamali ako. I think he's hesitating if he can tell me who's his boss that's why he became silent.

"Hindi niya po gustong malaman mo, Weshia" seryusong tugon niya, I rolled my eyes.

"Why? Alam mo bang kung gaano ako kinabahan nang mapansin na may nagmamatyag sa mga kilos ko? Nakakatakot at nakakaba ang mga kilos mo lalo na kahapon! I thought I did something that is really bad!" 'di ko na napigilan ang sarili kong itaas ang sariling boses.

"Ngayon pa lang ako nagsimula sa trabaho ko. Hindi ko po kayo binantayan kahapon" my eyes went wide opened of what he said. Pvcha?

"What? If that wasn't you... who is that all- black man then?" I saw how his eyebrows raised and stared at me. "May kasama ka pa bang nagmamatyag sa mga kilos ko? Ha?" dagdag na tanong ko, umiling siya. Oh my gosh...

"Ako lang po ang inatasan na magbantay sa'yo, Weshia at wala akong alam kung sino ang tinutukoy mong lalaki na nagbabantay rin sa inyo. Isa pa po ay hindi ako nagmamatyag kundi nagbabantay" bakit nakakapanindig balahibo ang pagkapormal ng boses niya? Nakakailang pakinggan na gumagamit siya ng 'po' pero tinatawag niya akong Weshia. He's so weird.

"Fine pero bakit pinapababantayan ako? May nagtatangka bang saktan at patayin ako?" he shook his head. "What? That would be weird if someone will look at me without any motive, tell me. Bakit mo ako binabantayan?" I manage my voice to be serious.

"Kasi gusto po ng boss kong nasa maayos kang kalagayan lalo na po at mag- iisa ka sa susunod na linggo" malumanay na tugon niya, I raised my right eyebrows.

"How did you know that thing? Ako lang at si Kuya Wesley ang nakakaalam sa bagay na 'yan, you're so weird. What's your name? And how old are you?" pag- iiba ko, I heard him sighed. Based on what I've observed to his body features, mas matanda siya sa'kin ng maraming taon.

"Hindi ko po pwedeng sabihin sa inyo ang totoong pangalan ko pero pwede niyo akong tawaging Nando, bente- otso anyos na po" that's very weird, bakit hindi ko puwedeng malaman ang totoong pangalan niya? And he's that old? Well I won't judge him anyways.

"Okay starting from now I will call you Kuya Nando, ayos lang bah 'yon?" he nodded so I smiled. "Okay Kuya Nando, bodygaurd na kita ngayon and can I ask?  Palagi ka bang magbabantay sa akin?" he nodded once again.

"Opo pero sa labas lang ako puwedeng magbantay sa inyo dahil alam kong ligtas ka po sa loob ng kwarto ninyo" I sighed in relief.

"Salamat naman pero sana, huwag kang masyadong didikit sa'kin ah? Magtataka ang mga kaibigan ko kung bakit may umaaligid na lalaki na all- black pa talaga ang suot na damit" tumango siya.