My Badboy's Tutor [COMPLETED]

Chapter 26

                Vaniza's POV.

It's been a while since nangyari ang sunod-sunod na mga masasakit na bagay. It's hard to forget anything, sobrang hirap. Lalo na't sobrang mahal ko si Kyle.

Isang buwan na ang nakalipas simula nung umalis si Kyle, isang buwan rin akong nagluksa. Ngayun, naisip ko ang pagiging tanga ko sa lahat ng bagay. Pero sa pagiging tanga, masaya parin ako dahil may napasaya akong tao. Masaya ako dahil wala akong nasaktan at walang nawala. Kahit papaano, nagamit ko parin sa eksaktong bagay ang pagiging tanga.

"Baby, are you really sure about this, ha?" Mangiyak na tanong ni mommy.

Aalis na kasi ako, kasama sila mommy at kuya Dion. Gusto kong magpakalayo-layo muna sa lugar kung saan ang dami kong naranasan na sakit.

"Yes mommy," ani ko. "Don't worry, pansamantala lang naman 'to. At, palagi rin naman akong tatawag sa inyo. Kung gusto niyo minu-minuto ko pa kayo tawagan, e." Dagdag ko pa.

Nababakas sa kanilang lahat ang lungkot. Nalungkot din naman ako dahil aalis ako, pero nakaramdam ako ng saya. Dahil, may malulungkot din pala kapag magpakalayo-layo ako.

"Sabi mo 'yan, little sis, a!" Ani ate.

"Ate, call me anytime, I will miss you a lot!" Wika naman ni Venice habang nakanguso.

Napaismid naman ako, "sobrang lungkot niyo naman, e pupunta din naman kayo dun next month!"

Oo, pupunta sila dun. Hindi pa kasi pwede ngayun dahil i-aasikaso pa nila ang business.

"Kahit na, mamimiss ka parin namin." Ani ate, ibinuka niya ang kanyang kamay paharap sakin. "Group hug," aniya.

Napangiti nalang ako at nakipag-group hug sa kanila.

Thankful ako, sobrang thankful dahil sila ang naging pamilya ko. Hindi ko man totoong nanay si Mommy, pero ramdam ko naman na ang pagiging nanay niya sakin. Atleast, dalawa ang mommy ko. Kahit sino sa kanila pwede kong lapitan.

Makalipas ang ilang minuto, kinailangan na naming umalis. Saglit kong inilibot ang aking paningin sa paligid.

"I will miss you, Philippines," mahina kong sambit tsaka tuluyan ng naglakad papasok.

Kaiden's POV.

"Kuya!" Rinig kong tawag sa labas. Sabi ng ayaw kong magpaistorbo, 'e!

I was just continuing to watch the anime on my laptop when suddenly the door slammed loudly.

"I'VE BEEN FUCKING CALLING YOU, MOTHER FUCKER!" Wala sa wisyo na napatayo ako, shutek! Ba't andito ang isang 'to?

"W-why are you--"

"For god's sake," pulang-pula ang mukha ni Kyle na nakatingin sa'kin, parang pinigilan lang niya ang ang sariling may magawa sakin. "I can't really believe that your still a childish!"

"E, igaya mo naman ako sa'yo? Apat na taon ang nagdaan pero ang sungit-sungit mo parin. Nawala lang---"

"Crap that, Kaiden. It's been fucking four years, hindi ka parin nagbago!" He said.

Sumalampak na ulit ako sa kama at pinagpatuloy ang panonoud, bahala siya d'yan.

"May meeting tayo mamaya, dapat andun ka," aniya.

Kumuha ako ng popcorn tsaka sinubo habang nasa laptop parin ang paningin.

"Are you fucking still with me?"

Bigla akong napahagalpak ng tawa dahil sa pinanoud ko, laptrip kasi, hahaha!

"Damn this kind of world!" Dinig kong wika niya, in-off ko nalang muna ang laptop bago siya balingan ng tingin.