ESEN |YARI TEXTİNG|*Tamamlandı*

•6

MEDYA GECE'NIN GİYDİKLERİ

Rüzgar'ın mesajına cevap vermemiştim. Neden böyle yapıyordu bilmiyordum ama öğrenecektim.

Altıma Süedayla kararlaştırdığımız eteği ,üstüme de boyunlu bir kazak giymiştim. Bence çok abartı değildi ve güzel olmuştum.

Anneme haber vererek evden çıktım. Yürüyerek gidicektim. Zaten çok uzak değildi. Yarım saate giderdim. Bilerek evden erken çıkmıştım.

Kafeye vardığımda Melis Rüzgar ve Mete üçlüsünü gördüm. Aslında ilk başta heyecanlı değildim ama şuan olayın ciddiyeti kafama dank etmişti. Karnımda olan kelebek hissini takmamaya çalışarak yanlarına gittim.

"Merhaba" bana ilk cevap veren Melis olmuştu. "Merhaba, geç otur" dediği yere baktığımda Rüzgar'ın yanı boştu. Heyecanla yanına oturdum. Galiba şuan ellerim titriyordu. Ya da acaba ölüyor muydum. Bilmiyorum.

Mete de "hoşgeldin" dediğinde kafamı sallayıp gülümseyerek "hoşbuldum" dedim. Rüzgar her zamanki öküzlüğünü kullanarak hiçbir şey dememişti. Çok takılmıyordum artık anlamıştım. Çocuk insan sevmiyordu.

Melis hafif boğazını temizleyince Rüzgar zorla olduğu o kadar belli bir biçimde "hoşgeldin " dedi. Sırıtmak istiyordum ne kadar zorla da olsa ilk defa bana bir şey demişti. "Hoşbuldum" dedim.

Sonrasında Mert ve Rüzgar bir şeyler konusmaya başladığında bizde Melisle projenin üstünden geçtik. Rüzgar okulda hiç şuan olduğu gibi değildi . Şuan bile yanımda gülüyor olması kalbimin hızlanmasına yetiyordu.

Projenin ana hatlarının tamamlanması ile bizde kendimize içecek sipariş edip muhabbetlerine katıldık. Mete "Ee hayat nasıl Gece" dediğinde  gülümsedim "yılan olsam bu kadar sürünmezdim o kadar diyeyim" Melis kahkaha attı. "Ya Gece senin şu benzetmelerin beni öldürüyor" Mete gülerek ekledi "oğlum çok mantıklı bunu ben hep kullanırım " dedi. 

Mutlu olmuştum çünkü Rüzgar da sırıtmıştı. Aferin Gece böyle devam et kızım.

Gece boyu güzel bir şekilde muhabbet etmiştik. Arada Rüzgar da katılmıştı. Beni bilmeden çok mutlu etmişti aptal. Mete'nin telefonu çalınca kalkmaya karar vermişlerdi. Mete Melis'e dönüp "Melis bu saatte tek gitme gel beraber gidelim" ince düşüncesi karşısında eriyesim gelmişti. Melis de bana döndü "Gece sen nerde oturuyorsun" , "şu sahilin orda büyük bir park var oralarda" dediğimde "aaaa Rüzgâr da oralarda oturuyor, Rüzgar kızı bırakırsın koçum" dediğinde güldüm. "Gerek yok ben giderim" Rüzgar cevap verince şaşırıp kaldım. "Bu saatte tek gitme beraber gideriz hem yol üstü" dediğinde icimde filler tepinmeye başlamıştı bile.

Bir kaç dakika taksi bekledikten sonra  Rüzgar'a dönüp "senin için sıkıntı olmayacaksa hava güzel yürüyebiliriz" dedim. Omuz silkip "bana fark etmez" dedi. Yani Rüzgar'dan bahsediyorduk. Dünya yıkılsa umrunda olmayan Rüzgar'dan.

Sessizce geçen 10 - 15 dakika sonra artık sıkılmıştım. Hiç düşünmeden aklıma geleni söyleyiverdim. "Rüzgar neden böylesin " kafasını çevirip "nasılım" dedi.  Şuan beni ciddiye alıp cevap vermesine şaşırmıştım. "Ne biliyim herkesten nefret ediyorsun kendini insanlardan soyutluyorsun " nefes verip ekledim "kimseyle konuşmuyorsun" güldü ama çok soğuk bir gülüştü "neden konuşayım"

Bu sefer bende alaylı bir şekilde güldüm. "Sana saatlerce insanlarla muhabbet et demiyorum bari soru sorulduğunda samıt gibi bakma" dediğim şey kafama dank etti. Çocuğa pardon değiştiriyorum sevdiğim çocuğa samıt mı demiştim ben. Korkuyla kafamı ona çevirdiğimde güldüğünü gördüm evet evet gülüyordu hatta kahkaha atmamak için zor duruyordu.

Şuanda donup kalmak istiyordum. Tam şuanda. Gülüşünde yaşamak istiyordum.

"Ne kadar açık sözlüsün" dudağımı ısırıp "pardon ağzımdan kaçtı vallaha" dedim. Bu dediğime de gülerek  "sorun değil bu devirde herkes böyle açık sözlü değil"

Dolaylı yoldan bana iltifat mı etmişti o. Yani etmese bile bence etmişti. Gülümseyerek kafamı eğdim.

Geri kalan yolu  susarak yürümüştük. Evimin önüne geldiğimizde "teşekkürler ve tekrardan pardon" dedim. Kafasını eğerek "önemli değil" evin zilini çalarak içeri  girdim. Bugün rüyaysa hiç uyanmak istemeyeceğim bir rüyaydı.