ESEN |YARI TEXTİNG|*Tamamlandı*

•22

Gördüğüm mesajla birden ayağa kalktığımda ikiside bana anlamsız gözlerle bakıyorlardı."benim gitmem lazım" dediğimde Yunus "nereye kızım bu saatte" dedi.

"Çok önemli gerçekten ben size haber vericem" diyerek koşmaya başladığımda Süeda "dikkatli ol" diye bağırdı.

Melis'in attığı konuma baktığımda buraya yakın olduğunu gördüm. Neresini olduğunu bilmiyordum. Koşarak gittiğimde deniz kenarında tek bir bankın olduğunu gördüm.

Rüzgar oradaydı. Tenha bir yerdi. İnsanlardan uzaktı. Tek başına orada oturuyordu. Nedense hiç şaşırmamıştım. Yine insanlardan uzaktı.

Melis sana ihtiyacımız var dediği zaman düşünmeden gelmiştim ama şimdi ne yapacağımı bilmiyordum. Ne gibi bir ihtiyaçları var bunu bile bilmiyordum.

Hesaba girip Rüzgar'a mesaj attım.

esen: Rüzgar nasıl olduğunu sorma

esen: ama ben şu an senin olduğun yerdeyim

esen: yanına gelicem

esen: sakın arkanı dönme

esen: sana güveniyorum

Art arda mesaj attığım için en sonunda telefonuna baktığında etrafa baktı. Sinirle yazdı.

Rüzgar_karahan: Gelme

esen: geliyorum

Arkasına bakmayacağını biliyordum. Çünkü ne olursa olsun Rüzgar'a güveniyordum.

Yavaş yavaş yanına gittiğimde "geldin mi" dedi. Sesimi titriyordu onun. Yanına geçip oturduğumda nefes verdi ve bana arkasını döndü. Ağlıyor muydu o ?

Telefonu çıkarıp mesaj attım.

esen: ne oldu Rüzgar

esen: anlat bana

Bildirim sesini duyunca güldü. "Sen yazdın değil mi" dedi. Yazdıklarımı okuyunca konuşmaya başladı.

"Belki bunları anlattığım için çok pişman olacağım ama neden sana güveniyorum" dedi. Daha çok kendi kendine konuşuyor gibiydi.

Onun bana arkası dönükken ona doğru dönüp omzunu tutarak sıvazladım. Yanında olduğumu bilsin istiyordum.

"Biliyor musun? Bugün benim doğum günüm" dediğinde şaşırdım. Bilmiyordum.

Güldü. "Bilmiyorsun çünkü hiçbir yerde doğum günüm olduğunu söylemiyorum. Çünkü kendi doğum günümden nefret ediyorum. Kim kendi doğum gününden nefret ederki?" Güldü. Ama şuan ağlıyordu.

Onun ağladığını hissedince bende ağlamaya başladım. Ama o devam etti.

"8. Sınıftım. Doğum günümdü. Çok heyecanlıydım. Çünkü her doğum günümde babam pasta alırdı. Kutlardık. O gün okuldan çıktım. Bizim evin yakınlarında tenha bir yerde babamı gördüm. Koşarak yanına gitmeye hazırlandığımda tek olmadığını gördüm. Bir kadın vardı yanında. Arkadaşı zannettim yine de yanlarına gidicektim" sustu.

Titreyen sesiyle devam etti. "Hiç arkadaşlar öpüşür mü esen?" dedikleriyle vücudum kaskatı olmuştu. Dediklerini idrak edemiyordum. Şaka mıydı bunların hepsi.

Daha fazla hıçkırmaya başladığımda gülmeye başladı." Dur dur ağlama daha ana sahne gelmedi" dedi.

Sesinden belliydi. Şuan bana bunları anlatıyorken içi gidiyordu. Sıkıyordu kendini ağlamamak için. Nefes alıp devam etti.