DADDY İSSUES - LEVİ ACKERMAN +18 |Tamamlandı|

BÖLÜM 8

Beklemeyin diye düzenlemeden atıyorum, yazım hatası görürseniz haber verebilirsiniz, düzeltirim.

Odaya gelir gelmez nefes nefese kaldığım için sakinleşmek adına kapıyı çekip sırtımı dayadım ve kısa bir süre öylece bekledim. Lânet olsun nefeslerim düzene giriyor ama kalbim hala aynı hızda çarpmaya devam ediyordu.

'Olum harbi salaksın lan.'

Biliyorum biliyorum.

Elimi kalbimin üzerine koyup yatağımın üzerine doğru adımladım ve yüz üstü olduğum gibi yığıldım. Yorgan yüzünden nefessiz kalırken kafamı sağıma yatırdım. Yaptığım için pişman değildim, aklım hala yapamadıklarımdaydı ancak sorun tam da buydu. Ayrıca yanlış anlama ihtimali de vardı değil mi? Amaan Levi mı, Allah aşkına güldürme beni Beril. O adamın duygular hakkında bir gram bilgisi yoktu. Gelip bir yanağından öptün diye aşık olacak değil.

'Ayıp oluyor yani, o da bir insan.'

Siz ne ara bu kadar iyi anlaşır oldunuz ha iç ses. Levi yetiyordu birde yancısı çıktın başıma.

'Yalnız onu rahatsız edip duran sensin.'

Cevap vermeyecektim, elimi yatakla aramda sıkışan kalbimin üzerinden çektim ve kafamı yastığa koyarken ayaklarımı kendime çekip cenin pozisyonu aldım. Yorganın üzerinde olmama rağmen kenardan uç kısmını alıp üzerine çektim, sanırım regl olacaktım. Belkide olmuş bile olabilirdim çünkü sabahta bir kaç kez dürtmüştü beni. Kaç gündür bu yüzden miydi karnımın gıdıklanmasının sebebi? Önceden de böyle oluyor muydu ki?

Işık açık, havanın bile daha tam kararmamış ve üzerimin hala giyinik olmasına rağmen karnımdaki hafif ama etkili sancıyla gözlerimi kapayıp uyumaya çalıştım. Eğer şimdi uyumazsam biliyordum ki sabaha kadar işkence çekecektim. Aklıma gelen şeyle mecburen ayaklanmam gerektiğini fark etmiştim, ped takmam gerekiyordu.

Hadi kızım hadi Beril, başarabilirsin. Eğer hemen şimdi ayaklanırsan kısa sürede tekrar sıcak yatağına dönebilirsin. Koştururcasına yataktan çıktım çok hızlı bir şekilde krem yünlü bir pjama altı ve üstü geçirdim üzerime. Diğer işleride halleder halletmez ışığı kapayıp yatağa atladım balıklama şekilde kendimi yorganı dürüm gibi sarmaya başlamadan önce. Normalde böyle zamanlar ablam hep yanımda olurdu, babamda onca işinin arasında sürekli arar dururdu. Bugüne kadar babamın yarattığı bunca telaşın hiç bir anlamı olmamıştı benim için ancak ablam. Ablamı da kaybedebilecek olmak beni ikinci kere düşündürür oluyordu. Ben harbiden ne kadar da beceriksizdim. Şimdi farkediyordum ki ben hiç bir kişisel işimi kendim halletmemişim. Tamam regliyken pek mümkün olmuyordu ancak ben yemek yemeyi bile unutan bir insandım. Babam o kadar çok korumuşki arkamı yürüdüğüm yollara ikinci sefer dönüp bakmamışım ben neredeyim diye. Bu, bu çok kötü bir histi.

'Neyse ne kızım, artık kendi ayaklarının üzerinde durma zamanı. Böyle düşünerek üzülmen manasız. Kafanı topla ve güzel bir uyku çek.'

Haklı, kafamı toplamalıyım. Kafamı toplamalıyım ama karnımdaki ağrı beni dürtmeyi kesmiyor. Allah'ım bu nasıl bir acıdır daha bir saat olmadı ya. Yorgana daha sıkı tutundum ve ayaklarımı kendime çekerek dürümümünde cenin pozisyonu almasını sağladım. Gözlerimi sıkarken kafamıda yorganın içine sokmuştum. Hava yeterince kararmadığından değil güneş çoktan batmıştı sadece yatağın içinin nefesimle de ısınmasını sağlamak istiyordum. Gözümü veya kendimi ne kadar sıkarsam sıkayım başarılı olamıyordum.

'Tık, tık, tık..." Üç kez ve seri şekilde çalınıp açılan kapıyla içimde bir küfür savurdum. Hayır yani bu sefer niye gelmişti. Cezamı vermeye mi? Sırtımın kapıya dönük olmasına şükrettim ve derin bir nefes aldım.