DADDY İSSUES - LEVİ ACKERMAN +18 |Tamamlandı|

BÖLÜM 17

İthaf edildi: lady-onlinee-army

Abi ben bir şey farkettim. Jean son chapter'da ilerde tarih okuyan kızlar için süsleniyordu ya. Beril'de tarih okuyor hani, İsayama benden bir şeyler çalmış olabilir mi? Ejfjrjffjfjf

Bu Jean için kitap yazmam gerektiğinin bir göstergesi bence.

Düzenlenmedi!

"Beril boğdun, artık bıraksan diyorum yakamı." Diye sızlanan adamı umursamadan sarılmaya devam ettim.

"Anlaşıldı böyle olmayacak." Eğilip bir anda kucağına alınca ağzımdan küçük bir çığlık kopmuştu ama uzun sürmemişti. "Ne, bir de bornozlu bornozlu mu açtın kapıyı? Aptal, ben olmasaydım ne yapacaktın?"

Kıkırdayıp omuzlarımı silktim. "Bıçağı niye aldım sanıyorsun?"

"Yinede giyinip gelebilirdin." Derken merdivenlere ilerledi artık ezbere bildigi evimde.

"Napsaydım napsaydım? Alacaklı gibi vuruyordun kapıya. Korkudan ödüm koptu."

Merdivenin ortasında bir anda durup yüzüme baktı. Bir şey söylemesini bekledim ancak boş boş yüzüme bakıp önüne dönmüştü tekrardan.

Ayaklarım yere değerken boynundan destek aldım. Beni indirdiği gibi geri dönerken gitmesine izin vermeyip elini yakalamıştım. "Gitme, gök gürlüyor."

"Bir yere gittiğim yok, aşağıdayım giyinde gel."

Elini bırakmadan şımarık şımarık yüzüne baktım.

"Nee, ne istiyorsun? Tanrının cezası."

"Ceza mıyım cidden?"

Elimde olmayan eliyle başına bir tane geçirip tüm yükünü tek ayağına verdi. "Değilsin Beril, değilsin."

"Aferin, şimdi arkanı dön ve üstümü giyinmemi bekle." Diyip elimi çektim bileğinden.

Boş gözlerle ve açık ağzıyla bir süre yüzüme baktı 'ciddi misin' dercesine ve merdivene dönüp beklemeye başladı kollarını önünde birleştirirken.

Siyah eşofman ve siyah krop çıkarıp yatağın üzerine koydum iç çamaşırlarıyla birlikte. Gök hala lanetlenmiş gibi gürlemeye devam ediyordu. Korksamda arkamda Levi'ın olduğunu bilmek beni çok rahatlatıyordu. Bu çok garip, eskiden olsa bundan rahatsız olurdum. Biri tarafından iyi hissettirildiğim için o kişiden uzaklaşmaya çalışırdım sanki o zehirliymişcesine. Levi'da böyle hissetmiyordum, hatta bana böyle hissettirdiği için mutluydum. Arkamda olduğunu bildiğim için, dönsem bir adım sonra sarılabileceğim için, ağlasam başımı yaslayabileceğim için.

Bornozu çıkarmadan giydiğim eşofmandan sonra mecburen çıkarmış üzerimi giyinmeye başlamıştım. Rahattim çünkü Levi'ın bakmayacağını biliyordum. Onu en azından bu kadar tanıyor olabilirim için mutluydum. Düz bir adamdı, çetrefilli yolları yoktu. Düşündüğü şeyi yüzünden okuyamazdınız ama size bir şekilde hissettirirdi. Ben çok şanslıyım Levi, sana aşık olduğum için çok şanslıyım. Bu aşk mı yine de emin olamıyordum ama bir gün aşık olacaksam eğer o sen olmasın bücür adam.

"Giyindim." Diyip ona doğru ilerledim ama bana bakmadan merdivenden aşağı inmeye başlamıştı.

Hemen koşup koluna girdim. Bir an duraksarken göz göze gelmiştik ama önüne dönüp o saçma anı kesmişti. Bende üstelememiş önüme dönmüştüm zaten. "Bu kadar mı korkuyorsun bundan?"