DADDY İSSUES - LEVİ ACKERMAN +18 |Tamamlandı|

BÖLÜM 19

İthaf edildi: animecihamster

Düzenlemedim!

"Giriyorum."

Ellerimi yüzüme çarpıp gözlerimi kapadım. "Her şeyi soracak mısın?"

"Bu son soruşum olacak merak etme." Konuşurken yağmurun çatıyı çatırdatan sesi karışmıştı sesine.

Ne demeye çalışıyordu bilmiyorum ama biraz daha sürtmeye devam edip öylece bekleyecek olursa kendim gidip oturacaktım üstüne. İlk seferim olması filan umrumda değildi.

"Tamam."

"Ne tamam?"

Ellerimi yüzümden çektim ve dirseklerimin üzerinde doğrulup sinirle atıldım. "Ne zamandan beri bu kadar utanmazsın? Şok işte."

Bir anda içimi doldurmasıyla yatağa geri düşmüştüm. Levi'ın gözlerinin karardığını bu mesafeden bile görürken korkmadan edememiştim. Bu adam devlerin bile ırzına geçmiş biriydi değil mi?

Burada ne bok yiyorsun acaba Beril? Sonunda gebereceğini bildiğin bir herifi sevdin, şimdide ne olacağını bilmeden umutsuzca altında yatıyorsun. Eski ben olsa yüzüme tükürürdü annen gibi oldun diye ama ben annem gibi değildim, Levi'ın ise babamla alakası yoktu. En azından ben öyle düşünüyordum.

Ellerimi nereye koyacağımı bilemezken birini saçıma birinide çarşafa doladım. Acıdan gözlerim dolarken kısa süre kapamış ardından kısık gözlerle üzerime eğilen Levi'a bakmıştım.

"Çek elini saçından, asılıp durma."

Konuşamayıp sadece onu dinleyip elimi saçımdan çektim ve titretmemeye çalışarak yastığa tutundum. Sakinleşmemi beklerken yüzüne bakacak gücü bulduğumda tekrardan ittirmişti ve bu sefer çığlığımı tutamamıştım. Yastıkta ki elimle ağzımı kapadım ve boğuk bir şekilde zorlanarak da olsa sordum. "Devamı yok de bana." Konuşurken bile sesimin acı dolu çıktığına emindim.

"Az kaldı."

Sikeceğim, sikeceğim, sikeceğim...

Tekrardan içime ittirmesiyle yerimde sıçramıştım. Kendime gelir gelmez durmadan gelgit yapmaya başladı üzerimde. Acıyla karışık inlerken ayaklarımı birbirine bastırmaya çalışsamda dizlerimden tutup iki yana çekti ve işine devam etti. Ordan nasıl gözüküyordum acaba? Memnun musun halinden Levi, demeden edemedim. Harbiden suratının aldığı şekle hiç odaklanamamıştım adam akıllı.

Merakla duraksarken elimi yüzümden çekip yastığın altında attım ve Levi'ı izledim. Sanki çok önemli bir işine odaklanmış gibi duruyordu. Kaşları çatılmış ve odaklı. Gözlerini gözlerime çıkardığında çenesini sıktığını farketmiştim. Nefes almak için ağzını araladığında küçük küçük hırıltılarını işitiyordum. Onunla aynı şeyleri hissediyor olmak içimde anlamlandırmadığım yerlerin gıdıklanmasını sağlamıştı. Kasıklarımdaki sızı, karnımdaki at koşturan kelebekler yetmiyordu birde kalbim titremeye başlamıştı. Aklım desen zaten uzun zamandır ondan eser yoktu çünkü yanımda Levi vardı.

Belimden tutup kaldırırken başım yastıktan aşağı düşmüştü. Yaptığı şeyden sonra konuşmaya çalıştım fakat daha da hızlanmıştı ve bu tüm hareketlerime kamçı vuruyordu. Lanet olsun ki çeneme bile. "Mmh, Levi, Levi dur."

"Sana son soruşum olduğunu söylemiştim. Kendini rahat bırak." Diyerek emreden bir ton kullandı.

Demesi kolay tabi senin için, diye geçirdim içimden. Harbi bu durumda bile nasıl güçlü kalabiliyordu bu adam?