The American boy.

Κεφάλαιο 5.

Απολαύστε υπεύθυνα. 

Σχολιάστε απεριόριστα.

_________________________

«Ο Blake φαίνεται κακόκεφος και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στο παιχνίδι. Μήπως κάτι του λείπει;🤔» Γράφει το μήνυμα από την Emma και αυθόρμητα εμφανίζεται ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη μου.

Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι πιθανοί λόγοι για να μην μπορεί να συγκεντρωθεί και να παίξει σωστά, αλλά η πιθανότητα να είμαι εγώ ο λόγος, κάνει την καρδιά μου να φτερουγίζει.

«Αυτό είναι.» Το χαμόγελο μου μεγαλώνει.

Μήπως αν αδιαφορήσω και εγώ γι' αυτόν, μου δώσει προσοχή;

Μέχρι στιγμής το να με αγνοεί, έχει δουλέψει σε εμένα μιας που δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Ίσως αν δοκιμάσω αυτήν την τακτική να καταφέρω τον Blake να με προσέξει ξανά;

Εξάλλου, αυτό ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά που έκαναν τον Blake να με θέλει – το να μην μπορεί να με έχει.

«Και η Valerie Henderson μπαίνει ξανά στο παιχνίδι.» Μονολογώ ενθουσιασμένη και συνεχίζω την προπόνηση.

Αυτό το παιχνίδι μπορούν να το παίξουν δυο, Hoffman.

Τελειώνοντας την προπόνηση, αποφάσισα να κάνω εδώ ένα γρήγορο ντους και έπειτα να περπατήσω μέχρι την αγαπημένη μου πιτσαρία. Άλλαξα σε μια μαύρη φόρμα και ένα άσπρο φούτερ και κούμπωσα τον μπουφάν μου μέχρι πάνω, διότι είχε αρκετό κρύο έξω.

Περίμενα υπομονετικά στην ουρά του καταστήματος μέχρι να έρθει η σειρά μου να παραγγείλω. Υπήρχε αρκετός κόσμος μέσα και οι μυρωδιές που ξεχύνονταν από την κουζίνα, έκαναν το στομάχι μου να γουργουρίζει περισσότερο.

Ξαφνικά, κάποιος έπεσε πάνω μου.

Γυρίζω την πλάτη μου και βλέπω έναν γοητευτικό άντρα να με κοιτάει σαστισμένος. Είναι ψηλός, μεγαλόσωμος, με μούσια και εκφραστικά μάτια.

Αλλά όχι σαν τον Blake.

«Εμ.. εγώ.. δεν.. αλλά.. γι' αυτό και..» Ξεκινά να μιλά, αλλά μπερδεύει τα λόγια του, πράγμα που με κάνει να κοκκινίσω.

«Είμαι ο Christian.» Λέει τελικά και μου δίνει το χέρι του.

«Με συγχωρείς γι' αυτό, μερικοί είναι πραγματικά βιαστικοί» Αναφέρεται στην κυρία πίσω του.