Κεφάλαιο 2.

211 24 26
                                    

*Συγχωρέστε με για τα ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη, θα διορθωθούν το πρωί γιατί κουτουλάω!* 

Πεταρίζω τα μάτια μου αρκετές φορές για να δω μήπως ονειρεύομαι.

Είναι πράγματι αυτός.

Η καρδιά μου κοντεύει να βγει από το σώμα μου, όταν βγάζει τα γυαλιά ηλίου και τα τοποθετεί στα μαλλιά του. Δείχνει διαφορετικός, πολύ.

Ακόμη και πάνω από τα ρούχα διακρίνονται οι γυμνασμένοι μύες του. Στραβοκαταπίνω.

Τα μαλλιά του έχουν ελαφρώς κοντύνει, του ταιριάζει απίστευτα αυτό το στιλ. Φοράει ένα μαύρο παντελόνι, άσπρη μπλούζα και ένα δερμάτινο μπουφάν. Παρατηρώ τον λαιμό του∙ υπάρχει ένα νέο τατουάζ που αγκαλιάζει τον λαιμό του.

Θεέ μου, είναι σέξι.

Τέλος, κοιτάω τα μάτια του, ελπίζοντας ότι θα με κοιτάξουν κι αυτά. Το απαλό καφέ τους το αναζητούσα τους τελευταίους 8 μήνες σε όσους ανθρώπους συνάντησα. Πουθενά δεν ένιωσα την ζεστασιά και την αγάπη που με κάνουν αυτά να νιώθω.

Δεν μπορώ να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από πάνω του, ώσπου να παρατηρήσω δίπλα από τον Blake∙ είναι μαζί του η Lauren και του κρατά το χέρι. Ξαφνικά, σαν κάποιος να με χαστούκισε, ξυπνάω.

Ο ενθουσιασμός μου αντικαθίσταται από θυμό.

«Που 'σαι ρε μαλάκα!» Φωνάζει ο David και τον χτυπάει φιλικά στην πλάτη.

«Μου έλειψες, ηλίθιε» Συνεχίζει ο Alex, ο οποίος δεν αρκείται σε μια απλή χειραψία και τον αγκαλιάζει. Πόσο θα ήθελα να τον αγκαλιάσω κι εγώ...

«Σίγουρα.» Αποκρίνεται ο Blake και το στόμα μου ανοίγει από έκπληξη. Θεέ μου, μου έλειψε η βαριά φωνή του. Νιώθω μάλιστα ότι είναι λίγο πιο βαθιά και σέξι από ότι είχα συνηθίσει.

Έχει επιστρέψει πιο ανανεωμένος από κάθε άλλη φορά. Όλα τα βλέμματα είναι πάνω του, ένα εκ των οποίων και το δικό μου.

Αγκαλιάζει φιλικά και την Emma και τότε είναι που επιτέλους με κοιτά∙ όμως συνειδητοποιώ ότι θα ήταν καλύτερα αν δεν με κοιτούσε. Το βλέμμα του είναι ψυχρό και αδιάφορο και δεν κάνει κάποια κίνηση για να με χαιρετίσει.

«Καλώς ήρθες.» Είναι το μόνο που λέω, αφού καθαρίσω τον λαιμό μου. Η ένταση είναι εμφανής στις ματιές μας. Ίσως να είναι και η ιδέα μου, αλλά νομίζω πως με παρατηρεί για μερικά δευτερόλεπτα παραπάνω.

Έπειτα με αγνοεί.

«Θα μπούμε για μάθημα;» Απευθύνεται πια στους φίλους του και εγώ στρέφω την προσοχή μου απογοητευμένη στο γρασίδι.

The American boy.حيث تعيش القصص. اكتشف الآن