The American boy.

Κεφάλαιο 20.

___________________________

Δεν υπάρχει πιο άγριο θηρίο 

από τον άνθρωπο, 

όταν κατέχει δύναμη 

ίση με τα πάθη του. 

__________________________

Ο David δεν είχε ενθουσιαστεί καθόλου με την ιδέα ενός μωρού. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι είναι μόλις 21.

Ο Blake, από την άλλη, έδειχνε να του αρέσει η προοπτική να αποκτήσει παιδί ακόμη και σε αυτήν την ηλικία, υποστηρίζοντας ότι θα έχουν το χρώμα των δικών μου ματιών. Απογοητεύτηκε όταν του απέρριψα το ενδεχόμενο, αφού μόλις πριν λίγες μέρες αρχίσαμε να είμαστε φιλικοί και να μην θέλουμε να σκοτώσουμε ο ένας τον άλλον.

«Πιστεύω ότι θα γίνω πολύ καλός πατέρας» Υποστηρίζει ο Blake έξω από την πόρτα του σπιτιού. Με βοήθησε με τα εβδομαδιαία ψώνια, μιας που ο David τις τελευταίες 4 μέρες δεν έβγαινε από το σπίτι. Η ψυχολογία του είχε πέσει και παρά τις πιέσεις μας εξακολουθούσε να κλείνεται στον εαυτό του και να αποφεύγει την επίσης μπερδεμένη Emma.

«Σίγουρα θα είσαι σέξι» Σχολιάζω κάτω από την ανάσα μου, ελπίζοντας να μην με έχει ακούσει και αφήνω τα ψώνια στο τραπέζι. Ο Blake αντιγράφει τις κινήσεις μου και στη συνέχεια με πλησιάζει, κολλώντας το σώμα του πάνω στο δικό μου.

«Τι είπες;» Φλερτάρει με τα χείλη μου και εγώ χαμογελώ.

«Τίποτα» Τον κοιτώ στα μάτια και λιώνω, είναι πανέμορφος. Τα καστανά του μάτια ξεχειλίζουν αγάπη. Ως απάντηση, ενώνει τα χείλη μας σε ένα γρήγορο και αγνό φιλί. Η φωνή του David, όμως, μας διακόπτει.

«Αγοράσατε μπύρες;» Είναι το πρώτο πράγμα που ρωτά, κάτι που με κάνει να στριφογυρίσω τα μάτια μου.

«Έλα.» Ο Blake τείνει με το χέρι του μια μπύρα προς τον φίλο του και τοποθετεί τις υπόλοιπες στο ψυγείο. Ο David πίνει μια γουλιά και κατευθύνεται στο σαλόνι, ανοίγοντας την τηλεόραση και βολεύοντας το βαριεστημένο του κορμί στον καναπέ.

«Για πόσο θα συνεχιστεί αυτό;» Σταυρώνω τα χέρια μου και τον κοιτώ σοβαρά.

«Μέχρι να μπορέσω να το χωνέψω. Εγώ, πατέρας. Το φαντάζεσαι, Val; Το Σάββατο γύρισα τύφλα από το Butterflies.» Μονολογεί και καθόμαστε δίπλα του. Είναι η έκτη φορά που κάνουμε την ίδια συζήτηση.